Voor mijn dierbare broeder Dirk.

Net als de oudere broeder Gijs Spaargare, was ook broeder Dirk was ook broeder Dirk via zijn vrouw  de gemeente binnengekomen.

door zijn vrouw Ans, een aardige gastvrije vrouw die ik alleen tijdens mijn eerste bezoek bij Dirk was tegengekomen. Een van de laatste keren dat ik bij Dirk op bezoek was, liet Dirk mij een kaartje zien van zijn vrouw Ans die overleden was en daarbij vertelde hij me het verhaal dat Ans hem nog 2x een bezoek had gebracht. Een keertje als een treurige sombere vrouw,en de tweede keer als een hele mooie en hele bijzondere verschijning. Hoewel ik het de eerste keer niet door had gehad dat het beide keren over een beeld in de Geest was gegaan, vond ik vooral dat laatste beeld erg prettig te vernemen. In ieder geval had broeder Dirk daarmee een mooi afscheid van zijn vrouw Ans kunnen ontvangen.. Een verhouding was voor Dirk best wel moeilijk geweest. En te zien dat Dirk een grote strijd echt was kwijtgeraakt vond ik fijn. "Prijs de Heer" riep ik daarop uit.
Dirk was in hart een echte zeeman met alles dat daarbij hoort, dus ook met een grote liefde om vis te eten. Bij elkaar heb ik hem vele kilo's vis kunnen bezorgd. Ook liep ik regelmatig met Dirk langs het water en dan vertelde Dirk graag over zijn vele stoere zeemansverhalen. Ik herkende dat natuurlijk goed, omdat mijn eigen (wereldse vader) ook had gevaren. Hierdoor wist ik het dat het vertellen van stoere verhalen grote impact voor watervaarders kon hebben. En met rust en deining van het water, was broeder Dirk zelfs op een boot ter wereld gekomen. Op het laatst wilde Dirk werkelijk niets meer weten van alles dat werelds volgens hem was.
Nou goed dan, een klein beetje "van de wereld" met tv soap "ma Flodder" mocht dan nog net en leidde hem zeker erg af verraadde zijn grote glimlach om zijn gezicht.
Maar echt vooral wachtte Dirk op de Heer die hem zou komen halen.
Dirk was een broeder met een groot hart voor de Heer en ik hoop dat deze sterke indruk zeker nog mag blijven vergroten bij zijn verplegend personeel die hem vaak met veel liefde en respect heeft willen verzorgen. Ook heb ik natuurlijk veel respect voor al mijn medebroeders die naar hem toe wilden luisteren en hem nabij konden staan.
Prijs de Heer ik hem hem vaak heb mogen begeleiden als een hele bijzondere broeder

For my dear brother Dirk.

My first contact with an older Dutch brother was for me with brother Gijs, Gijs was married to the artist Janny and had brought her husband Gijs into the Church. Brother Dirk was the second older brother whom I got to know much better in the Netherlands. Dirk, just like Gijs, had entered the congregation through his wife Ans, a nice hospitable woman whom I had only encountered during my first visit to Dirk. One of the last times I visited Dirk, Dirk showed me a card from his wife Ans who had passed away and he told me the story that Ans had visited him 2 more times. Once as a sad gloomy woman, and the second time as a very beautiful and very special apparition. Although I hadn't realized the first time that both times it was about an image in the Spirit, I especially liked that last image. In any case, brother Dirk could have received a nice farewell from his wife Ans. An affair had been quite difficult for Dirk. And to see that Dirk had really lost a big fight I liked. "Praise the Lord!" I exclaimed.
Dirk was at heart a real sailor with everything that goes with it, so also with a great love to eat fish. All together I was able to deliver him many kilos of fish. I also regularly walked along the water with Dirk and Dirk liked to tell about his many cool sailor stories. Of course I recognized that well, because my own (worldly father) had also sailed. Because of this I knew that telling tough stories could have a major impact for waterfarers. And with calm and swell of the water, Brother Dirk was even born on a boat. In the end Dirk really didn't want to know anything more about everything that was worldly according to him.
Well then, a little bit of "of the world" with TV soap "ma Flodder" was allowed and certainly distracted him very much, betrayed his big smile on his face.
But most of all Dirk waited for the Lord to come get him.
Dirk was a brother with a big heart for the Lord and I hope that this strong impression may continue to increase with his nursing staff, who often wanted to take care of him with great love and respect. Of course I also have great respect for all my fellow brothers who wanted to listen to him and be close to him.
Praise the Lord I have often been able to accompany him as a very special brother