MORGENWACHT
Living in and with the Divine Trinity
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 6 Outline
Living with the Divine Trinity (3)
Experiencing and Enjoying the Divine Trinity in Full
I. The clearest revelation of the Divine Trinity in the New Testament is in Matthew 28:19, which speaks of baptizing “into the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit”:
II. To experience and enjoy the Divine Trinity in full is to participate in the love of God, the grace of the Lord Jesus Christ, and the fellowship of the Holy Spirit—2 Cor. 13:14:
III. The experience and enjoyment of the Divine Trinity in full is consummated by the One who is, who was, and who is coming, by the seven Spirits, and by Jesus Christ, the faithful Witness, the Firstborn of the dead, and the Ruler of the kings of the earth—Rev. 1:4-5:
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 6 — DAY 1
Morning Nourishment
Matt. 28:19 Go therefore and disciple all the nations, baptizing them into the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit.
Rom. 6:3 …All of us who have been baptized into Christ Jesus have been baptized into His death.
1 Cor. 12:13 For also in one Spirit we were all baptized into one Body, whether Jews or Greeks, whether slaves or free…
The Lord… in Matthew 28:19… speaks clearly of the three persons—the Father, the Son, and the Spirit. But when He speaks here of the name of the Father, the Son, and the Spirit, the name is in the singular number in the original text. This means that though the Father, the Son, and the Spirit are three, yet the name is one. It is really mysterious—one name for three persons. This, of course, is what is meant by the expression three-in-one, or triune….This name includes the three—the Father, the Son, and the Holy Spirit—and tells us that God is three-in-one. Although God is only one, yet there is the matter of the three persons—the Father, the Son, and the Spirit. (CWWL, 1970, vol. 3, “Concerning the Triune God—the Father, the Son, and the Spirit,” pp. 289-290)
Today’s Reading
At the conclusion of the Gospel of Matthew, the gospel of the kingdom, the Lord revealed that we have been baptized into the name [the person] of the Father, the Son, and the Holy Spirit (28:19)….The name of the Father, the Son, and the Holy Spirit in this verse is the sum total of the Divine Being, equivalent to His person. To baptize people into the name of the Triune God is to bring them into the person of the Triune God that they may have an organic union with this divine person. Our organic union with the Triune God brings us into a deep enjoyment and a rich experience of the Triune God. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” p. 381)
Baptism is to bring repentant people out of their old state into a new one by terminating their old life and germinating them with the new life of Christ so that they may become kingdom people…. After the Lord Jesus accomplished His ministry on earth, passed through the process of death and resurrection, and became the life-giving Spirit, He charged His disciples to baptize the discipled people into the Triune God…. Not long after the Lord charged the disciples with this baptism, He baptized them and the entire church in the Holy Spirit (1 Cor. 12:13) on the day of Pentecost (Acts 1:5; 2:4) and in the house of Cornelius (Acts 11:15-17). Then, based upon this, the disciples baptized the new converts (Acts 2:38), not only visibly into water but also invisibly into the death of Christ (Rom. 6:3-4), into Christ Himself (Gal. 3:27), into the Triune God (Matt. 28:19), and into the Body of Christ (1 Cor. 12:13). The water, signifying the death of Christ with His burial, may be considered a tomb to terminate the history of the baptized ones. Since the death of Christ is included in Christ, since Christ is the embodiment of the Triune God, and since the Triune God is one with the Body of Christ, to baptize new believers into the death of Christ, into Christ Himself, into the Triune God, and into the Body of Christ is to do one thing: on the negative side to terminate their old life and on the positive side to germinate them with a new life, the eternal life of the Triune God, for the Body of Christ. Hence, the baptism ordained by the Lord Jesus in Matthew 28:19 is to baptize people out of their life into the Body life for the kingdom of the heavens.
The word into in 28:19 indicates union, as in Romans 6:3, Galatians 3:27, and 1 Corinthians 12:13….To baptize people into the name of the Triune God is to baptize them into spiritual and mystical union with Him….To baptize believers into the name of the Trinity is to immerse them into all the Triune God is. (The Conclusion of the New Testament, pp. 1322-1323)
Further Reading: CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” ch. 13; Life-study of Matthew, msg. 72
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 5 — DAY 6
Morning Nourishment
Phil. 1:19 …This will turn out to salvation through…the bountiful supply of the Spirit of Jesus Christ.
4:11-13 …I have learned, in whatever circumstances I am, to be content. I know also how to be abased, and…how to abound; in everything and in all things I have learned the secret both to be filled and to hunger, both to abound and to lack. I am able to do all things in Him who empowers me.
In Philippians 1 the apostle was suffering imprisonment and expecting deliverance. For the suffering he needed the Spirit of the suffering Jesus. For the deliverance he needed the Spirit of the rising Christ. The bountiful supply of the Spirit of Jesus Christ was all he needed to face his situation at that time. (CWWL, 1965, vol. 1, “The All-inclusive Spirit of Christ,” p. 565) The Spirit of Jesus Christ is the bountiful supply. The Greek word for bountiful supply refers to the supplying of all the needs of the chorus by the choragus, the leader of the chorus. This bountiful supply of the all-inclusive Spirit of Jesus Christ is for us to magnify Jesus Christ by living Him…. First, we live Christ; then we magnify Him….While Paul was in the Roman prison, he did not shame Christ but magnified Christ by his living of Him every day. (CWWL, 1991-1992, vol. 1, “The Central Line of the Divine Revelation,” p. 511)
Today’s Reading
We need to see what the bountiful supply of the Spirit includes. First, the bountiful supply includes the divine person with the divine life and nature. Thus, the bountiful supply includes divinity. Divinity includes the divine life, nature, being, and person; in other words, it is God Himself.
The bountiful supply also includes an uplifted humanity, a humanity with a proper life, living, nature, and person. The Lord Jesus is both God and man. Within Him there are both divinity and humanity. Thus, when He was on earth, He lived as God and also as man. All that the Lord passed through in thirty-three and a half years of life on earth is now in the all-inclusive Spirit. Therefore, divinity and humanity, including the human living of the Lord Jesus, are in the bountiful supply of the all-inclusive Spirit.
On the cross the Lord Jesus died a wonderful death. The all-inclusive death of Christ dealt with every negative thing in the universe. By His death all sinful things were terminated. This wonderful death is also included in the bountiful supply of the Spirit. Christ’s resurrection and ascension are included as well.
The bountiful supply of the Spirit also includes the divine attributes and the human virtues. God is love and light, and He is holy and righteous. These are some of His attributes. Furthermore, as a man Christ has all the human virtues. Both the divine attributes and the human virtues are in the all-inclusive Spirit of Jesus Christ.
The submission and love that we need day by day are also found in the bountiful supply of the Spirit. Although the Bible commands a wife to submit to her husband and a husband to love his wife (Eph. 5:24-25), in ourselves we actually do not have either genuine submission or love. Instead of submission, we have rebellion. Instead of a proper love, we have an unbalanced, twisted love. As we enjoy the bountiful supply of the Spirit, we partake of the ingredients of this supply without being aware of it. For example, we may love others without being conscious of the fact that we are loving. In like manner, we may be submissive without realizing that we are submissive….True love and true submission are always spontaneous and not something of which we are conscious. (The Conclusion of the New Testament, pp. 4106-4107)
Further Reading: The Conclusion of the New Testament, msgs. 346, 351, 403; CWWL, 1991-1992, vol. 1, “The Central Line of the Divine Revelation,” ch. 18
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 5 — DAG 6
Ochtendvoeding
Fil. 1:19 …Dit zal tot redding leiden door…de overvloedige toevoer van de Geest van Jezus Christus.
4:11-13 …Ik heb geleerd, in welke omstandigheden ik ook ben, tevreden te zijn. Ik weet ook hoe ik vernederd moet worden, en... hoe overvloedig te zijn; in alles en in alle dingen heb ik het geheim geleerd om zowel vervuld te worden als honger te hebben, zowel overvloedig als te ontbreken. Ik ben in staat om alle dingen te doen in Hem die mij kracht geeft.
In Filippenzen 1 leed de apostel gevangenschap en verwachtte hij bevrijding. Voor het lijden had hij de Geest van de lijdende Jezus nodig. Voor de verlossing had hij de Geest van de opkomende Christus nodig. Het overvloedige aanbod van de Geest van Jezus Christus was alles wat hij nodig had om zijn situatie op dat moment het hoofd te bieden. (CWWL, 1965, deel 1, 'The All-inclusive Spirit of Christ', p. 565) De Geest van Jezus Christus is de overvloedige voorraad. Het Griekse woord voor overvloedige voorziening verwijst naar het voorzien in alle behoeften van het koor door het choragus, de leider van het koor. Deze overvloedige toevoer van de allesomvattende Geest van Jezus Christus is voor ons om Jezus Christus groot te maken door Hem te leven... Ten eerste leven we Christus; dan verheerlijken we Hem... Toen Paulus in de Romeinse gevangenis zat, beschaamde hij Christus niet, maar verheerlijkte hij Christus door elke dag naar Hem te leven. (CWWL, 1991-1992, deel 1, “The Central Line of the Divine Revelation”, p. 511)
Lezing van vandaag
We moeten zien wat de overvloedige voorziening van de Geest inhoudt. Ten eerste omvat de overvloedige voorraad de goddelijke persoon met het goddelijke leven en de goddelijke natuur. De overvloedige voorraad omvat dus goddelijkheid. Goddelijkheid omvat het goddelijke leven, de natuur, het wezen en de persoon; met andere woorden, het is God Zelf.
De overvloedige voorraad omvat ook een verheven mensheid, een mensheid met een goed leven, leven, natuur en persoon. De Heer Jezus is zowel God als mens. In Hem zijn zowel goddelijkheid als menselijkheid. Dus toen Hij op aarde was, leefde Hij als God en ook als mens. Alles waar de Heer doorheen ging in drieëndertig en een half jaar leven op aarde is nu in de allesomvattende Geest. Daarom zijn goddelijkheid en menselijkheid, inclusief het menselijke leven van de Heer Jezus, in de overvloedige toevoer van de allesomvattende Geest.
Aan het kruis stierf de Heer Jezus een wonderbaarlijke dood. De allesomvattende dood van Christus behandelde alle negatieve dingen in het universum. Door Zijn dood werden alle zondige dingen beëindigd. Deze wonderbaarlijke dood maakt ook deel uit van de overvloedige voorziening van de Geest. De opstanding en hemelvaart van Christus zijn ook inbegrepen.
De overvloedige toevoer van de Geest omvat ook de goddelijke eigenschappen en de menselijke deugden. God is liefde en licht, en Hij is heilig en rechtvaardig. Dit zijn enkele van Zijn eigenschappen. Bovendien heeft Christus als mens alle menselijke deugden. Zowel de goddelijke eigenschappen als de menselijke deugden zijn in de alomvattende Geest van Jezus Christus.
De onderwerping en liefde die we elke dag nodig hebben, worden ook gevonden in de overvloedige toevoer van de Geest. Hoewel de Bijbel een vrouw beveelt om zich aan haar man te onderwerpen en een man om zijn vrouw lief te hebben (Ef. 5:24-25), hebben we in feite geen oprechte onderwerping of liefde. In plaats van onderwerping hebben we rebellie. In plaats van een echte liefde hebben we een onevenwichtige, verwrongen liefde. Als we genieten van de overvloedige toevoer van de Geest, nemen we deel aan de ingrediënten van deze voorziening zonder dat we ons daarvan bewust zijn. We kunnen bijvoorbeeld van anderen houden zonder ons bewust te zijn van het feit dat we liefhebben. Op dezelfde manier kunnen we onderdanig zijn zonder te beseffen dat we onderdanig zijn... Ware liefde en ware onderwerping zijn altijd spontaan en niet iets waarvan we ons bewust zijn. (De conclusie van het Nieuwe Testament, pp. 4106-4107)
Verder lezen: De conclusie van het Nieuwe Testament, msgs. 346, 351, 403; CWWL, 1991-1992, vol. 1, “De Centrale Lijn van de Goddelijke Openbaring”, hfst. 18
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 5 — DAY 5
Morning Nourishment
Phil. 1:19 For I know that for me this will turn out to salvation through your petition and the bountiful supply of the Spirit of Jesus Christ.
John 7:39 But this He said concerning the Spirit, whom those who believed into Him were about to receive; for the Spirit was not yet, because Jesus had not yet been glorified.
The Spirit of God was there from the beginning (Gen. 1:1-2), but at the time the Lord spoke this word, the Spirit as the Spirit of Christ (Rom. 8:9), the Spirit of Jesus Christ (Phil. 1:19), was not yet, because the Lord had not yet been glorified. Jesus was glorified when He was resurrected (Luke 24:26). After Jesus’ resurrection, the Spirit of God became the Spirit of the incarnated, crucified, and resurrected Jesus Christ, who was breathed into the disciples by Christ in the evening of the day on which He was resurrected (John 20:22). The Spirit is now the “another Comforter,” the Spirit of reality promised by Christ before His death (14:16-17). When the Spirit was the Spirit of God, He had only the divine element. After He became the Spirit of Jesus Christ through Christ’s incarnation, crucifixion, and resurrection, the Spirit had both the divine element and the human element, with all the essence and reality of the incarnation, crucifixion, and resurrection of Christ. Hence, the Spirit is now the all-inclusive Spirit of Jesus Christ as the living water for us to receive (7:38-39). (John 7:39, footnote 1)
Today’s Reading
The Spirit of Jesus Christ [in Philippians 1:19] is the Spirit mentioned in John 7:39. This is not merely the Spirit of God before the Lord’s incarnation but the Spirit of God, the Holy Spirit with divinity, after the Lord’s resurrection, compounded with the Lord’s incarnation (humanity), human living under the cross, crucifixion, and resurrection. The holy anointing ointment in Exodus 30:23-25, a compound of olive oil with four kinds of spices, was a full type of this compound Spirit of God, who is now the Spirit of Jesus Christ. Here the Spirit is not the Spirit of Jesus as in Acts 16:7, nor the Spirit of Christ as in Romans 8:9, but the Spirit of Jesus Christ. The Spirit of Jesus is mainly for the Lord’s humanity and human living; the Spirit of Christ is mainly for the Lord’s resurrection. To experience the Lord’s humanity we need the Spirit of Jesus. To experience the power of the Lord’s resurrection we need the Spirit of Christ. In his suffering Paul experienced both the Lord’s suffering in His humanity and the Lord’s resurrection. Hence, to Paul the Spirit was the Spirit of Jesus Christ, the compound, all-inclusive, life-giving Spirit of the Triune God. Such a Spirit has and even is the bountiful supply for a person like Paul who was experiencing and enjoying Christ in His human living and resurrection. Eventually, this compound Spirit of Jesus Christ becomes the seven Spirits of God, who are the seven lamps of fire before His throne to carry out His administration on earth for the accomplishment of His economy with the church, and who are the seven eyes of the Lamb for the transfusing of all that He is into the church (Rev. 1:4; 4:5; 5:6).
Because the Spirit of Jesus has particular reference to the Lord’s suffering, and the Spirit of Christ, to His resurrection, the Spirit of Jesus Christ is related to both suffering and resurrection. The Spirit of Jesus Christ is the Spirit of the Jesus who lived a life of suffering on earth and of the Christ who is now in resurrection. The Spirit of Jesus Christ is the reality of the One who lived on earth in humanity and of the One who resurrected from among the dead and who is now both in the heavens and dwelling in the believers and who will be the center of God’s economy for eternity. The reality of such a Jesus and such a Christ is the Spirit of Jesus Christ. (The Conclusion of the New Testament, pp. 857-858)
Further Reading: CWWL, 1993, vol. 2, “The Spirit with Our Spirit,” ch. 2; The Conclusion of the New Testament, msgs. 80, 88
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 5 — DAY 4
Morning Nourishment
Rom. 8:9-10 But you are…in the spirit, if indeed the Spirit of God dwells in you. Yet if anyone does not have the Spirit of Christ, he is not of Him. But if Christ is in you, though the body is dead because of sin, the spirit is life because of righteousness.
The Spirit of God and the Spirit of Christ are not two Spirits but one. Paul used these titles interchangeably, indicating that the indwelling Spirit of life in Romans 8:2 is the all-inclusive, life-giving Spirit of the entire Triune God. God, the Spirit, and Christ—the three of the Godhead—are all mentioned in verse 9. However, there are not three in us; there is only one, the triune Spirit of the Triune God (John 4:24; 2 Cor. 3:17; Rom. 8:11)….The Spirit of Christ implies that this Spirit is the embodiment and reality of Christ, the incarnated One. This Christ accomplished everything necessary to fulfill God’s plan. He includes not only divinity, which He possessed from eternity, but also humanity, which He obtained through incarnation. He also includes human living, crucifixion, resurrection, and ascension. This is the Spirit of Christ in resurrection, that is, Christ Himself dwelling in our spirit (v. 10) to impart Himself, the embodiment of the processed Triune God, into us as resurrection life and power to deal with the death that is in our nature (v. 2). Thus, we may live today in Christ’s resurrection, in Christ Himself, by living in the mingled spirit. (Rom. 8:9, footnote 4)
Today’s Reading
The Spirit of Christ is the Spirit of the One who passed through death and entered into resurrection. The Lord’s death was an all-inclusive termination, and His resurrection was an all-inclusive germination. The Spirit of Christ, therefore, is the totality, the aggregate, of the all-inclusive Christ with His allinclusive death and resurrection. Because we have this Spirit in us, we have theall-inclusive Christ and His all-inclusive termination and germination. Because the Spirit is the reality of Christ, we may say that this Spirit is the pneumatic Christ. By the Spirit of Christ we partake of Christ in His resurrection life and power, His transcendency, and His reigning authority. (The Conclusion of the New Testament, p. 856)
In Acts 16:7 we have “the Spirit of Jesus,” while in Romans 8:9 we have “the Spirit of Christ.” In Romans 8:9 “the Spirit of Christ” is used interchangeably with “the Spirit of God.” It tells us that the Spirit of God today is the Spirit of Christ. The emphasis of “the Spirit of Jesus” is upon humanity and the strength for suffering. But the emphasis of “the Spirit of Christ” is upon the resurrection and the imparting of life. Persecution in the environment faced in Acts 16 required suffering strength in humanity. But the death in our nature dealt with in Romans 8 requires resurrection power in the imparting of life. Thus, in Acts 16 it is “the Spirit of Jesus” who led in the preaching of the gospel under persecution. But in Romans 8 it is “the Spirit of Christ” who raises us up from any kind of death-element and animates us by imparting life into us. In the verses following Romans 8:9 we read, “If Christ [who is the Spirit of Christ] is in you, though the body is dead…the spirit is life…. And if the Spirit of the One who raised Jesus from the dead dwells in you, He who raised Christ from the dead will also give life to your mortal bodies through His Spirit who indwells you” (vv..10-11). The Spirit of Jesus is the Spirit of the incarnate and suffering Jesus. But.the Spirit of Christ is the Spirit of the resurrected and life-giving Christ. By the.Spirit of Jesus we can share “the fellowship of His sufferings, being conformed to His death,” but by the Spirit of Christ we can partake of “the power of His resurrection” (Phil. 3 :10), identified with Him in the transcendency of His ascension and in the authority of His enthronement. By the Spirit of Jesus we share the Lord’s humanity and His suffering strength. By the Spirit of Christ we partake of His resurrection life, His resurrection power, His transcendency, and His reigning authority. (CWWL, 1965, vol. 1, “The All-inclusive Spirit of Christ,” p. 564)
Further Reading: CWWL, 1990, vol. 1, “The Spirit,” chs. 2, 12
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 5 — DAY 3
Morning Nourishment
Phil. 1:19 For I know that for me this will turn out to salvation through your petition and the bountiful supply of the Spirit of Jesus Christ.
Acts 16:6-7 And they passed through the region of Phrygia and Galatia, having been forbidden by the Holy Spirit to speak the word in Asia. And when they had come to Mysia, they tried to go into Bithynia, yet the Spirit of Jesus did not allow them.
God’s operating in us is with the bountiful supply of the Spirit of Jesus Christ (Phil. 1:19)…. In Philippians 2:12 Paul charges us to work out our own salvation. On the one hand, the bountiful supply of the Spirit of Jesus Christ will turn out to be our salvation, and on the other hand, we have to work out our salvation. Philippians 1 and 2 refer to the same salvation. This salvation is the working out, the issue, of the bountiful supply of the Spirit of Jesus Christ, and this salvation is something that we work out in our living. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” p. 373)
Today’s Reading
The interchangeable use of the Spirit of Jesus [in Acts 16:7] with the Holy Spirit in verse 6 reveals that the Spirit of Jesus is the Holy Spirit. The Holy Spirit is a general title of the Spirit of God in the New Testament. The Spirit of Jesus is a particular expression concerning the Spirit of God and refers to the
Spirit of the incarnated Savior who, as Jesus in His humanity, passed through human living and death on the cross. This indicates that in the Spirit of Jesus there is not only the divine element of God but also the human element and the elements of His human living and His suffering of death as well. Such an all-inclusive Spirit was needed by Paul in his preaching ministry, a ministry of suffering among human beings and for human beings in the human life.
Just as the Spirit of Christ is the reality of Christ, so the Spirit of Jesus is the reality of Jesus. If we do not have the Spirit of Jesus, Jesus will not be real to us. But today Jesus is real to us because we have the Spirit of Jesus as the reality, the realization, of Jesus. (The Conclusion of the New Testament, p. 857)
[In] Acts 16:7… the Spirit of Jesus is a special term. Its meaning differs from that of the Spirit of God. Since Jesus was a man and is still a man, “the Spirit of Jesus” is the Spirit of the man Jesus.
Why was it that when the apostle Paul would go to a certain place to preach the gospel, “the Spirit of Jesus” did not allow him? Why does the Scripture not say “the Spirit of God” instead of “the Spirit of Jesus”? There must be some reason. When we look into Acts 16 and see the environment of that chapter, we realize the need of the Spirit of Jesus. In this chapter there is much suffering and persecution. Paul was even put into prison! In such a situation “the Spirit of Jesus” was really required. Jesus was a man who continually suffered intense persecution while He was on earth. Therefore, “the Spirit of Jesus” is the Spirit of a man with abundant strength for suffering. He is the Spirit of a man as well as the Spirit of suffering strength. In persecution while preaching the gospel, we do need such a Spirit—”the Spirit of Jesus”!
If we read the context of verses 6 and 7, we see that “the Holy Spirit” who was leading the apostle Paul in his preaching of the gospel was “the Spirit of Jesus.” It was “the Holy Spirit” who was leading the apostle; but “the Holy Spirit” at that time and in that incident was acting as “the Spirit of Jesus.”
The Spirit of Jesus is not only the Spirit of God with divinity in Him that we may live the divine life but also the Spirit of the man Jesus with humanity in Him that we may live the proper human life and endure its sufferings. (CWWL, 1965, vol. 1, “The All-inclusive Spirit of Christ,” p. 563)
Further Reading: The Conclusion of the New Testament, msg. 79; CWWL, 1965, vol. 1, “The All-inclusive Spirit of Christ,” pp. 551-570
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 5 — DAY 1
Morning Nourishment
Phil. 2:12-13 So then, my beloved, even as you have always obeyed, not as in my presence only but now much rather in my absence, work out your own salvation with fear and trembling; for it is God who operates in you both the willing and the working for His good pleasure.
Everything that is covered in the book of Philippians is under God’s operating move. God has a move on this earth, and He moves by His operating. Chapter 2 gives us the overall thought, the all-embracing thought, the all-inclusive thought, of the book of Philippians. This thought is that the moving God is operating in us. Whatever Christ is to us is for the operating of God. We should care for God’s operating in us. Our God is living, moving, and operating in you and me continuously. God’s operating in us can be compared to our blood circulation or to the circulation of electricity. If the flow of blood within us stops, our life will stop. The circulation of blood is life operating in us. The flow of electricity is the operating of the electricity. If the flow of electricity stops in a building, there will be no light there. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” pp. 371-372)
Today’s Reading
Many Christians do not think about God’s move in this way. Some in the Pentecostal movement like to shout, cry out, and even jump. They like a big, outward display, but God’s inward operating in us does not necessarily have such an outward display. The current of electricity in a building is a very good illustration of God’s operating. When we enter into the building, it may seem that nothing is working there because everything is quiet. However, there is an operating going on, and this quiet operating is vigorous. The operating of the electricity in the building enables all the appliances, machines, and devices in the building to move and function. If this electricity is switched off, everything in the building is shut down. The more I have experienced God throughout the years, the more I realize that God’s move within us is a very quiet, fine operation. He operates in us quietly and finely.
Although we are Christians, it may seem that we have nothing within us. We may wonder at times what the difference is between us and the unbelievers. The truth concerning regeneration and transformation is very high and great. Even though we have been regenerated and are being transformed, we may feel like common persons. Actually, however, God is operating in us. Although a big building is under the operation of electricity, this operation is quiet and calm. We need to see that God’s operating in us is a miraculous normality. It is altogether normal yet altogether miraculous.
D. L. Moody said that the greatest miracle in the universe isregeneration. I agree with this. No miracle is greater than regeneration. Regeneration means that we have the divine life in addition to our human life. We have the divine life, but we may not feel that we can see much of the manifestation of this life within us. We may feel that others who are not regenerated are actually better than we are. Even though we are regenerated, we may lose our temper again and again. However, our being better or worse than others is an outward matter. If we are regenerated, we have the inner realization that something is within us. This “something” is the living and moving God who is now operating in us. Whether a person is outwardly bad or good may be according to his natural birth. What matters is not whether we are good or bad according to our natural constitution but the fact that we have received the operating God. God is now operating in us. If we have the spiritual discernment, the spiritual realizing power, we can see that all the things in the book of Philippians related to God’s operating in us are great. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” pp. 372-373)
Further Reading: CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” ch. 12
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 5 — DAG 1
Ochtendvoeding
Fil. 2:12-13 Dus, mijn geliefden, zoals je altijd hebt gehoorzaamd, niet alleen in mijn aanwezigheid maar nu veel liever in mijn afwezigheid, werk je eigen redding uit met angst en beven; want het is God die in u zowel het willen als het werken voor Zijn welbehagen werkt.
Alles wat in het boek Filippenzen wordt behandeld, staat onder Gods werkende beweging. God heeft een beweging op deze aarde, en Hij beweegt door Zijn werking. Hoofdstuk 2 geeft ons de algemene gedachte, de alomvattende gedachte, de alomvattende gedachte, van het boek Filippenzen. Deze gedachte is dat de bewegende God in ons aan het werk is. Wat Christus voor ons is, is voor de werking van God. We moeten ervoor zorgen dat God in ons werkt. Onze God leeft, beweegt en werkt voortdurend in jou en mij. Gods werking in ons kan worden vergeleken met onze bloedsomloop of met de circulatie van elektriciteit. Als de bloedstroom in ons stopt, stopt ons leven. De bloedsomloop is het leven dat in ons werkzaam is. De stroom van elektriciteit is de werking van de elektriciteit. Als de stroom van elektriciteit in een gebouw stopt, zal daar geen licht zijn. (CWWL, 1988, deel 1, “Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid”, blz. 371-372)
Lezing van vandaag
Veel christenen denken niet op deze manier over Gods beweging. Sommigen in de Pinksterbeweging houden ervan om te schreeuwen, te schreeuwen en zelfs te springen. Ze houden van een grote, uiterlijke vertoning, maar Gods innerlijke werking in ons hoeft niet per se zo'n uiterlijke vertoning te hebben. De stroom van elektriciteit in een gebouw is een zeer goede illustratie van Gods werking. Als we het gebouw binnenkomen, lijkt het misschien alsof er niets werkt omdat alles stil is. Er is echter een operatie gaande en deze stille werking is krachtig. Door de elektriciteit in het gebouw te laten werken, kunnen alle apparaten, machines en apparaten in het gebouw bewegen en functioneren. Als deze elektriciteit wordt uitgeschakeld, wordt alles in het gebouw uitgeschakeld. Hoe meer ik God door de jaren heen heb ervaren, hoe meer ik besef dat Gods beweging in ons een heel stille, fijne operatie is. Hij werkt rustig en fijn in ons.
Hoewel we christenen zijn, kan het lijken alsof we niets in ons hebben. We kunnen ons soms afvragen wat het verschil is tussen ons en de ongelovigen. De waarheid over regeneratie en transformatie is zeer hoog en groot. Ook al zijn we geregenereerd en worden we getransformeerd, we kunnen ons als gewone mensen voelen. Maar eigenlijk is God in ons aan het werk. Hoewel een groot gebouw op elektriciteit werkt, is deze operatie stil en kalm. We moeten inzien dat Gods werking in ons een wonderbaarlijke normaliteit is. Het is heel normaal en toch wonderbaarlijk.
D.L. Moody zei dat het grootste wonder in het universum is:
regeneratie. Ik ben het hier mee eens. Geen wonder is groter dan wedergeboorte. Wedergeboorte betekent dat we naast ons menselijk leven het goddelijke leven hebben. We hebben het goddelijke leven, maar we hebben misschien niet het gevoel dat we veel van de manifestatie van dit leven in ons kunnen zien. We kunnen het gevoel hebben dat anderen die niet wedergeboren zijn, eigenlijk beter zijn dan wij. Ook al zijn we wedergeboren, we kunnen keer op keer onze zelfbeheersing verliezen. Ons beter of slechter zijn dan anderen is echter een uiterlijke aangelegenheid. Als we geregenereerd zijn, hebben we het innerlijke besef dat er iets in ons is. Dit "iets" is de levende en bewegende God die nu in ons werkzaam is. Of iemand uiterlijk slecht of goed is, hangt af van zijn natuurlijke geboorte. Het gaat er niet om of we goed of slecht zijn volgens onze natuurlijke constitutie, maar het feit dat we de werkende God hebben ontvangen. God werkt nu in ons. Als we het geestelijke onderscheidingsvermogen hebben, de geestelijke besefskracht, kunnen we zien dat alle dingen in het boek Filippenzen die te maken hebben met Gods werking in ons geweldig zijn. (CWWL, 1988, deel 1, “Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid”, blz. 372-373)
Verder lezen: CWWL, 1988, vol. 1, “Leven in en met de Goddelijke Drie-eenheid”, hfst. 12
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 4 — DAY 4
Morning Nourishment
John 11:25 …I am the resurrection and the life; he who believes into Me, even if he should die, shall live.
Rom. 8:13 …If by the Spirit you put to death the practices of the body, you will live.
2 Cor. 4:11 For we who are alive are always being delivered unto death for Jesus’ sake that the life of Jesus also may be manifested in our mortal flesh.
Resurrection is the Spirit, and the Spirit is the processed and consummated Triune God. God, Christ, and Christ’s death and resurrection have been compounded into this one compound Spirit, who is the very reality of Christ’s resurrection.
Resurrection is a person, because Christ said that He is the resurrection. Life and light are also a person. Christ said that He is the life (John 14:6) and the light (8:12)…. But no verse says that Christ is death. We can say Christ’s death, using the possessive case, because death is not the consummation. The consummation is resurrection. The processes through which the Triune God passed consummated in resurrection. Thus, resurrection is the very consummated God. (CWWL, 1991-1992, vol. 2, “The Christian Life,” pp. 442-443)
Today’s Reading
Human life is full of troubles, worries, and all kinds of sorrows. We can rid our being of these things only by our God who is resurrection, which is the Spirit. The Spirit kills, and the Spirit also resurrects. This is because Christ’s killing death and His uplifting resurrection are compounded in the compound Spirit, whom we are enjoying. As we enjoy the compound Spirit, we are experiencing the inner killing and the inner resurrecting. As long as we have this killing plus the resurrecting, we have God. Killing plus resurrecting is God. God moves in us, works in us, functions in us…. He gives us Himself as everything we need to live the Christian life.
We need to experience the Spirit’s application of Christ’s resurrection and its power all the time…. Five sisters may live in one apartment unit. In this apartment each of them has to do everything carefully. Otherwise, they can offend one another.… If we try to escape from the environment that God has arranged for us, we will not have joy and peace. When we stay in this limited environment, we can experience resurrection.
In order to experience resurrection, we also need to be limited in our speaking….To experience the Spirit as the reality of resurrection, we need to turn to our spirit to pray, praise, sing, or talk to God….We need to talk to God and consult with Him. After ten minutes of talking to God, we will be on fire and full of the Spirit as the reality of resurrection.
Under God’s divine and sovereign arrangement, our entire environment is a killing. All the things in our environment are like knives to kill us. The wives, the husbands, the children, the brothers, and everything in our environment are used by the Lord as knives to kill us. The killing of the cross, the killing of Christ’s death, ushers in resurrection. When we are willing to suffer and be killed, we live Christ, we magnify Christ, and Christ is manifested in us. Then we are transformed…. As we are under the killing of Christ’s death, Christ as the genuine One needs to be manifested in us.
Everything related to us is under the Lord’s sovereign arrangement. What kind of job we have and whom we marry are altogether not up to us.
A brother may choose a sister to be his wife, but later this brother may think that he made a mistake. This is why the Lord charges the husbands to love their wives (Eph. 5:25). Under the Lord’s sovereign arrangement, we are like lambs brought to the slaughter every day (Rom. 8:36)…. Every day we are under the killing of Christ’s death that His life may be manifested in our body in the renewing of our inner man. (CWWL, 1991-1992, vol. 2, “The Christian Life,” pp. 443-444, 481-483)
Further Reading: CWWL, 1991-1992, vol. 2, “The Christian Life,” chs. 7, 10, 14
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 4 — DAG 4
Ochtendvoeding
Johannes 11:25 … Ik ben de opstanding en het leven; hij die in Mij gelooft, zal leven, ook al zou hij sterven.
Rom. 8:13 …Als u door de Geest de praktijken van het lichaam ter dood brengt, zult u leven.
2 Kor. 4:11 Want wij, die leven, worden altijd ter dood overgeleverd om Jezus’ wil, opdat het leven van Jezus ook in ons sterfelijk vlees geopenbaard mag worden.
Opstanding is de Geest, en de Geest is de verwerkte en voltooide Drie-enige God. God, Christus en Christus' dood en opstanding zijn samengevoegd tot deze ene samengestelde Geest, die de ware realiteit is van Christus' opstanding. Opstanding is een persoon, omdat Christus zei dat Hij de opstanding is. Leven en licht zijn ook een persoon. Christus zei dat Hij het leven is (Johannes 14:6) en het licht (8:12)…. Maar geen enkel vers zegt dat Christus de dood is. We kunnen de dood van Christus zeggen met behulp van de bezittelijke naamval, omdat de dood niet de voleinding is. De voleinding is de opstanding. De processen waar de Drie-enige God doorheen ging, voltrokken zich in de opstanding. Opstanding is dus de volmaakte God. (CWWL, 1991-1992, deel 2, “The Christian Life”, blz. 442-443)
Lezing van vandaag
Het menselijk leven is vol problemen, zorgen en allerlei soorten verdriet. We kunnen ons wezen alleen van deze dingen bevrijden door onze God die de opstanding is, die de Geest is. De Geest doodt en de Geest wekt ook op. Dit komt omdat de dodende dood van Christus en Zijn verheffende opstanding zijn verergerd in de samengestelde Geest, van wie we genieten. Terwijl we genieten van de samengestelde Geest, ervaren we het innerlijke doden en het innerlijke opstaan. Zolang we dit doden plus de opstanding hebben, hebben we God. Doden plus herrijzenis is God. God beweegt in ons, werkt in ons, functioneert in ons…. Hij geeft ons Zichzelf als alles wat we nodig hebben om het christelijk leven te leiden. We moeten de hele tijd de toepassing van Christus' opstanding en zijn kracht door de Geest ervaren... Vijf zussen kunnen in één appartementseenheid wonen. In dit appartement moet elk van hen alles zorgvuldig doen. Anders kunnen ze elkaar beledigen... Als we proberen te ontsnappen uit de omgeving die God voor ons heeft geregeld, zullen we geen vreugde en vrede hebben. Als we in deze beperkte omgeving blijven, kunnen we de opstanding ervaren. Om de opstanding te ervaren, moeten we ook beperkt zijn in ons spreken... Om de Geest te ervaren als de realiteit van de opstanding, moeten we ons tot onze geest wenden om te bidden, te prijzen, te zingen of met God te praten... We moeten praat met God en overleg met Hem. Na tien minuten met God te hebben gesproken, zullen we in vuur en vlam staan en vol van de Geest zijn als de realiteit van de opstanding.
Onder Gods goddelijke en soevereine regeling is onze hele omgeving een moord. Alle dingen in onze omgeving zijn als messen om ons te doden. De vrouwen, de echtgenoten, de kinderen, de broers en alles in onze omgeving worden door de Heer gebruikt als messen om ons te doden. Het doden van het kruis, het doden van de dood van Christus, luidt de opstanding in. Als we bereid zijn te lijden en gedood te worden, leven we Christus, we vergroten Christus en Christus wordt in ons geopenbaard. Dan zijn we getransformeerd…. Aangezien we onder het doden van Christus' dood zijn, moet Christus als de echte Ene in ons worden gemanifesteerd. Alles wat met ons te maken heeft, valt onder de soevereine regeling van de Heer. Wat voor soort baan we hebben en met wie we trouwen, is helemaal niet aan ons. Een broer kan een zus kiezen om zijn vrouw te zijn, maar later kan deze broer denken dat hij een fout heeft gemaakt. Dit is de reden waarom de Heer de mannen opdraagt hun vrouw lief te hebben (Ef. 5:25). Onder de soevereine regeling van de Heer zijn we als lammeren die elke dag naar de slachtbank worden gebracht (Rom. 8:36)…. Elke dag zijn we onder het doden van de dood van Christus, opdat Zijn leven in ons lichaam gemanifesteerd mag worden in de vernieuwing van onze innerlijke mens. (CWWL, 1991-1992, deel 2, “The Christian Life”, blz. 443-444, 481-483)
Verder lezen: CWWL, 1991-1992, vol. 2, "Het christelijk leven", hfst. 7, 10, 14
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 4 — DAY 3
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 4 — DAG 3
Ochtendvoeding
Exo. 33:14 En Hij zei,”Mijn tegenwoordigheid zal met je meegaan, en Ik zal je rust geven.
Ps. 27:8 Wanneer u zegt: zoek mijn aangezicht, tot u zegt mijn hart: uw aangezicht, o Jehovah, zal ik zoeken.
2 Tim. 4:22 De Heer zij met uw geest. Genade zij met u.
Toen Christus kwam, was Hij Immanuel, wat God met ons betekent (Matt. 1:23). Christus is God met ons. Dit wordt niet alleen in Mattheüs 1 geopenbaard, maar ook in Mattheüs 28, waar de Heer Jezus zei: "Zie, Ik ben met u alle dagen, tot de voleinding van het tijdperk" (vs. 20). Eigenlijk is het hele Nieuwe Testament een Emmanuel, en we maken nu deel uit van deze grote Emmanuel die voor eeuwig zal voleindigen in het Nieuwe Jeruzalem in de nieuwe hemel en nieuwe aarde. (Levensstudie van Jesaja, pp. 53-54)
Lezing van vandaag
Als we [de allesomvattende Christus als de realiteit van het goede land] willen bezitten, moeten we dat doen in de tegenwoordigheid van de Heer...
Herinner je je hoe de Heer Mozes beloofde: "Mijn tegenwoordigheid zal met je meegaan, en ik zal u rust geven' (Exodus 33:14).
Dit betekent dat Hij het volk door Zijn aanwezigheid in het bezit van het land zou brengen.
Daarom zei Mozes tegen de Heer: "Als uw aangezicht niet met ons meegaat, breng ons dan niet hier vandaan" (vs. 15). Mozes eiste dat de tegenwoordigheid van de Heer met hen mee zou gaan; anders zou hij niet gaan.
Dit is een nogal eigenaardig woord: "Mijn aanwezigheid zal verdwijnen." Het betekent niet dat Hij zal gaan. Hij zal gaan is één ding, en Mijn aanwezigheid zal gaan is een ander. Vaak zal de Heer met je meegaan, maar Zijn aanwezigheid niet.
Vaak zal de Heer je echt helpen, maar wees gerust,
Hij is niet blij met je. Je zult Zijn hulp ontvangen, maar je zult Zijn aanwezigheid verliezen.
Hij zal je naar je bestemming brengen en Hij zal je zegenen, maar gedurende de hele reis zul je Zijn aanwezigheid niet voelen.
Ik kan je vertellen dat ik vaak niet de aanwezigheid van de Heer had, gewoon omdat Hij niet blij met me was.
Hij moest met mij mee, maar hij was niet gelukkig…. Hij ging mee, maar Hij hield Zijn aanwezigheid tegen, opdat ik Zijn ongenoegen zou kennen.
Denk nooit dat zolang de Heer je helpt, het voldoende is.
Nee nee. Verre van. We moeten de aanwezigheid van de Heer hebben. We moeten leren bidden: “Heer, als U mij Uw aanwezigheid niet geeft, zal ik hier bij U blijven. Als Uw aanwezigheid niet met mij meegaat, ga ik niet. Ik laat me niet leiden door Uw hulp, maar door Uw aanwezigheid.”
We moeten zelfs nog verder gaan om te bidden: “O Heer, ik wil Uw hulp niet, maar ik wil Uw aanwezigheid. Heer, ik moet Uw aanwezigheid hebben. Ik kan het zonder Uw hulp, maar ik kan niet zonder Uw aanwezigheid.”
Hoewel het misschien met tranen in onze ogen is, moeten we dag na dag zeggen: “Heer, niets anders dan Uw glimlachende aanwezigheid zal mij tevreden stellen. Ik wil niets anders dan de glimlach van Uw glorieuze gezicht. Zolang ik dit heb, maakt het me niet uit of de hemel naar beneden komt of de aarde uit elkaar valt. De hele wereld kan tegen mij in opstand komen, maar zolang ik Uw glimlach op mij heb, kan ik U prijzen, en alles is goed."
De Heer zei: "Mijn aanwezigheid zal met u meegaan." Wat een schat!
De aanwezigheid, de glimlach, van de Heer is het leidende principe. We moeten bang zijn om iets van de Heer te ontvangen en toch Zijn aanwezigheid te verliezen... De Heer Zelf kan je heel goed iets geven, en toch zal dat je van Zijn aanwezigheid beroven. Hij zal je helpen, Hij zal je zegenen, en toch kan die hulp en zegen je weghouden van Zijn aanwezigheid. We moeten leren bewaard te worden, geregeerd, geregeerd, eenvoudig geleid te worden door de aanwezigheid van de Heer. We moeten de Heer vertellen dat we niets anders willen dan Zijn directe aanwezigheid. Wij willen Zijn aanwezigheid niet uit de tweede hand. U kunt er vaak van verzekerd zijn dat u de aanwezigheid van de Heer uit de tweede hand hebt. Het is niet uit de eerste hand; het is niet direct. Probeer u te laten leiden door de directe aanwezigheid van de Heer uit de eerste hand. (CWWL, 1961-1962, deel 4, “The All-inclusive Christ”, pp. 294-296)
Verder lezen: CWWL, 1961-1962, vol. 4, "De alomvattende Christus", hfst. 11
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 4 —DAY 2
Morning Nourishment
John 14:17 Even the Spirit of reality, whom the world cannot receive, because it does not behold Him or know Him; but you know Him, because He abides with you and shall be in you.
Gal. 5:25 If we live by the Spirit, let us also walk by the Spirit.
The Triune God passed through the processes of incarnation and resurrection in order to dispense Himself into us. Through incarnation He could be Emmanuel outside of His believers, but this would fulfill only part of His intention in being with us. His being with us outwardly does not fulfill His purpose to dispense Himself into our being, so He had to go through another process. The second process was His death and resurrection. In resurrection His physical form became a spiritual form. Through death and resurrection, He as the last Adam became the life-giving Spirit (1 Cor. 15:45b). As the life-giving Spirit, He is Emmanuel, the presence of the Divine Trinity. This presence is always with us in our spirit (2 Tim. 4:22), not only day by day but also moment by moment. (CWWL, 1990, vol. 1, “The Triune God to Be Life to the Tripartite Man,” p. 303)
Today’s Reading
Matthew is a book on Emmanuel—God incarnated to be with us. The practical Emmanuel is the Spirit of reality (John 14:16-20). When Peter and the other disciples heard the Lord’s word in Matthew 18:20 and 28:20, they may have wondered how the Lord would be with them….They may have considered that the Lord would continue to be with them physically, and this may have made them quite happy. But in John 14 the Lord Jesus said, “I will ask the Father, and He will give you another Comforter, that He may be with you forever” (v. 16). Then in verses 17 and 18 the Lord indicated that He would become this Comforter.
In Matthew 28:20 the “I” is Emmanuel. In John 14 the “I” who will come in verse 18 is the Spirit of reality in verse 17. There is a progression in the divine revelation from the Gospel of Matthew to the Gospel of John. Today the Spirit of reality is Emmanuel. In Acts and the Epistles, the Spirit of reality is the very presence of the consummated Triune God in our spirit. He, the Triune God, is with us, the tripartite man, mainly in an inward way. The Triune God cannot complete His intention to dispense Himself into our being outside of us. Therefore, His being with us must be inward.
We have to realize that all day long we have another One with us. He is not only with us outwardly but also with us inwardly in our spirit every minute of the day. We do and say things one way when we are alone, but when we have someone else with us, we do and say things differently. If we had more experience of Emmanuel, we would not do many of the things we do today, such as gossip….We all must have the realization and sensation that the Lord Jesus, who is our Savior, is also Emmanuel. He is the Triune God with us, the tripartite men. We should not say or do anything in ourselves or by ourselves. We need to experience Emmanuel.
If you live every day and every moment by yourself, you are defeated. You must realize that you are no longer living alone, but Christ is living with you and in you. When you have this sensation, it will revolutionize your entire life.
To live with Christ, we still live, yet not by ourselves alone but by Christ living with us as Emmanuel. The name Emmanuel is first mentioned in Isaiah (7:14; 8:8). Many Christians address the Lord as Jesus and Christ, but few address the Lord as Emmanuel. We must learn to call our Lord “Emmanuel.” Emmanuel is our life and person, and we are His organ. As His organ, we live together with Him as one person. The Triune God lives together with the tripartite man. Our victory depends upon Emmanuel, the presence of Jesus. (CWWL, 1990, vol. 1, “The Triune God to Be Life to the Tripartite Man,” pp. 302-305)
Further Reading: CWWL, 1990, vol. 1, “The Triune God to Be Life to the Tripartite Man,” ch. 9; Life-study of Isaiah, msg. 8
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 4 —DAG 2
Ochtendvoeding
Johannes 14:17 Zelfs de Geest van de werkelijkheid, die de wereld niet kan ontvangen, omdat ze Hem niet aanschouwt of kent; maar u kent Hem, omdat Hij bij u blijft en in u zal zijn.
Gal. 5:25 Als we door de Geest leven, laten we dan ook door de Geest wandelen.
De Drie-enige God ging door de processen van incarnatie en opstanding om Zichzelf in ons uit te delen. Door incarnatie zou Hij Emmanuel kunnen zijn buiten Zijn gelovigen, maar dit zou slechts een deel van Zijn bedoeling vervullen om bij ons te zijn. Zijn uiterlijk bij ons zijn vervult niet Zijn doel om Zichzelf in ons wezen uit te delen, dus moest Hij door een ander proces gaan. Het tweede proces was Zijn dood en opstanding. In de opstanding werd Zijn fysieke vorm een geestelijke vorm. Door dood en opstanding werd Hij als de laatste Adam de levengevende Geest (1 Kor. 15:45b). Als de levengevende Geest is Hij Emmanuel, de aanwezigheid van de Goddelijke Drie-eenheid. Deze aanwezigheid is altijd bij ons in onze geest (2 Tim. 4:22), niet alleen van dag tot dag, maar ook van moment tot moment. (CWWL, 1990, deel 1, "De drie-enige God om leven te zijn voor de drieledige mens", p. 303)
Lezing van vandaag
Matteüs is een boek over Emmanuel - God is geïncarneerd om bij ons te zijn. De praktische Emmanuel is de Geest van de werkelijkheid (Johannes 14:16-20). Toen Petrus en de andere discipelen het woord van de Heer hoorden in Mattheüs 18:20 en 28:20, hebben ze zich misschien afgevraagd hoe de Heer met hen zou zijn... Ze hebben misschien overwogen dat de Heer fysiek bij hen zou blijven, en dit hebben ze misschien heel blij gemaakt. Maar in Johannes 14 zei de Heer Jezus: "Ik zal de Vader vragen, en Hij zal u een andere Trooster geven, opdat Hij voor altijd bij u zal zijn" (vers 16). Vervolgens gaf de Heer in de verzen 17 en 18 aan dat Hij deze Trooster zou worden.
In Mattheüs 28:20 is de “ik” Emmanuel. In Johannes 14 is de "Ik" die in vers 18 zal komen de Geest van de werkelijkheid in vers 17. Er is een progressie in de goddelijke openbaring van het evangelie van Matteüs naar het evangelie van Johannes. Vandaag is de Geest van de werkelijkheid Emmanuel. In Handelingen en de Brieven is de Geest van de werkelijkheid de aanwezigheid van de volmaakte Drie-enige God in onze geest. Hij, de Drie-enige God, is bij ons, de tripartiete mens, vooral innerlijk. De Drie-enige God kan Zijn bedoeling om Zichzelf uit te delen in ons wezen buiten ons niet voltooien. Daarom moet Zijn wezen bij ons innerlijk zijn.
We moeten ons realiseren dat we de hele dag een Ander bij ons hebben. Hij is niet alleen uiterlijk bij ons, maar ook innerlijk in onze geest, elke minuut van de dag. We doen en zeggen dingen op een bepaalde manier als we alleen zijn, maar als we iemand anders bij ons hebben, doen en zeggen we dingen anders. Als we meer ervaring hadden met Emmanuel, zouden we niet veel van de dingen doen die we tegenwoordig doen, zoals roddelen... We moeten allemaal het besef en gevoel hebben dat de Heer Jezus, die onze Verlosser is, ook Emmanuel is. Hij is de Drie-enige God met ons, de tripartiete mannen. We mogen niets uit onszelf of uit onszelf zeggen of doen. We moeten Emmanuel ervaren.
Als je elke dag en elk moment alleen leeft, ben je verslagen. U moet beseffen dat u niet langer alleen leeft, maar dat Christus met u en in u leeft. Als je dit gevoel hebt, zal het je hele leven revolutionair veranderen.
Om met Christus te leven, leven we nog steeds, maar niet alleen door onszelf, maar door Christus die met ons leeft als Emmanuel. De naam Emmanuel wordt voor het eerst genoemd in Jesaja (7:14; 8:8). Veel christenen spreken de Heer aan als Jezus en Christus, maar weinigen spreken de Heer aan als Emmanuel. We moeten leren onze Heer "Emmanuël" te noemen. Emmanuel is ons leven en onze persoon, en wij zijn Zijn orgaan. Als Zijn orgaan leven we als één persoon met Hem samen. De Drie-enige God leeft samen met de tripartiete mens. Onze overwinning hangt af van Emmanuel, de aanwezigheid van Jezus. (CWWL, 1990, deel 1, "De drie-enige God om leven te zijn voor de drieledige mens", pp. 302-305)
Verder lezen: CWWL, 1990, vol. 1, "De drie-enige God om leven te zijn voor de drieledige mens", hfst. 9; Levensstudie van Jesaja, msg. 8
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 4 — DAY 1
Morning Nourishment
John 15:4 Abide in Me and I in you. As the branch cannot bear fruit of itself unless it abides in the vine, so neither can you unless you abide in Me.
1 John 4:13 In this we know that we abide in Him and He in us, that He has given to us of His Spirit.
Matt. 1:23 “Behold, the virgin shall be with child and shall bear a son, and they shall call His name Emmanuel” (which is translated, God with us).
To live in the Divine Trinity is to dwell in Him as our home. To live in Him is to abide in Him, to remain in Him….Whether or not He would abide in us depends upon our abiding in Him. To live in Christ, to abide in Christ, is the first part of our enjoyment of the Triune God….The second part of our enjoyment… is conveyed by the Lord’s word concerning His abiding in us. His abiding in us brings His presence to us, so we live with Him. To live in Him puts us into the position of the enjoyment of the Lord. To live with Him is the enjoyment itself. To live with the Divine Trinity is to enjoy the Divine Trinity.
We need to have a bird’s-eye view of the entire revelation of the New.Testament…that one-fourth of the New Testament is concerning our living in the Triune God, whereas three-fourths is concerning our living with the Triune God. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” pp. 355-356)
Today’s Reading
The Spirit, whom God has given to dwell in us (James 4:5; Rom. 8:9,11), is the witness in our spirit (Rom. 8:16), witnessing that we dwell in God and God in us. The abiding Spirit, that is, the indwelling Spirit, is the element and sphere of the mutual abiding, the mutual indwelling, of us and God. By Him we are assured that we and God are one, that we abide in each other, indwelling each other mutually. This is evidenced by our living, a living in which we love one another habitually with His love (1 John 4:12). (1 John 4:13, footnote 1)
Jesus is nothing less than God with us. This is our experience. God told us that His name is Jesus. But as we receive Him and experience Him, we say that Jesus is God with us. When we experience Jesus, He is Emmanuel, God with us…. If we would experience [Jesus], we would immediately say, “This is God! This is not God far away from me, or God in the heavens, but God with me.”… Jesus is our salvation. After we experience this salvation, we say, “This is God with us to be our salvation.” Jesus is our patience. But when we experience Him as our patience, we say, “This patience is God with me.” Jesus is the way and the truth, but when we experience Him as the way and the truth, we say, “This way and this truth are just God with me.”
Whenever we are gathered together into the name of Jesus, He is with us (Matt. 18:20)….This is Emmanuel, God with us. The presence of Jesus in our meetings is actually God with us. Jesus is with us all the days, even “until the consummation of the age” (28:20). “All the days” includes today. Do not forget.about today. Many Christians think that Jesus is present all the days, except today. But Jesus is with us now, today! Jesus is not only among us; He is in our.spirit. Second Timothy 4:22 says, “The Lord be with your spirit.” This Jesus who.is with our spirit is Emmanuel, God with us.
According to Isaiah 8:7-8, the enemy may try to take over the land of Immanuel. Do not think this word is only for the children of Israel. Today our spirit is the land of Immanuel. Thus, we ourselves are the land of Immanuel. The enemy, Satan, with all his army will do everything he can to take over this land of Immanuel, that is, to take over our spirit and our being. Isaiah 8:10 tells us that because God is with us, the enemy can never take over the land of Immanuel…. Perhaps during the past week Satan tried twenty-one times to take you over, but he failed every time. You are still here because of Emmanuel, because of God with us. (Life-study of Matthew, pp. 75-77)
Further Reading: CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” chs. 8, 10; Life-study of Matthew, msg. 6
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 4 — DAG 1
Ochtendvoeding
Johannes 15:4 Blijf in Mij en Ik in jou. Zoals de rank uit zichzelf geen vrucht kan dragen tenzij hij in de wijnstok blijft, zo kun jij dat ook niet tenzij je in Mij blijft.
1 Johannes 4:13 Hierin weten wij dat wij in Hem blijven en Hij in ons, dat Hij ons van Zijn Geest heeft gegeven.
Mat. 1:23 "Zie, de maagd zal zwanger zijn en een zoon baren, en zij zullen zijn naam Emmanuel noemen" (wat vertaald is: God met ons).
Leven in de Goddelijke Drie-eenheid is in Hem wonen als ons huis. In Hem leven is in Hem blijven, in Hem blijven... Of Hij wel of niet in ons zal blijven, hangt af van ons verblijf in Hem. In Christus leven, in Christus blijven, is het eerste deel van ons genot van de Drie-enige God... Het tweede deel van ons genot... wordt overgebracht door het woord van de Heer over Zijn verblijf in ons. Zijn verblijf in ons brengt Zijn aanwezigheid bij ons, dus leven we met Hem. Door in Hem te leven, komen we in de positie van de genieting van de Heer. Met Hem leven is het genot zelf. Leven met de Goddelijke Drie-eenheid is genieten van de Goddelijke Drie-eenheid.
We moeten de hele openbaring van het Nieuwe Testament in vogelvlucht bekijken... dat een kwart van het Nieuwe Testament gaat over ons leven in de Drie-enige God, terwijl driekwart gaat over ons leven met de Drie-enige God. (CWWL, 1988, deel 1, "Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid", pp. 355-356)
Lezing van vandaag
De Geest, die God heeft gegeven om in ons te wonen (Jakobus 4:5; Rom. 8:9,11), is de getuige in onze geest (Rom. 8:16), die getuigt dat wij in God wonen en God in ons . De blijvende Geest, dat wil zeggen de inwonende Geest, is het element en de sfeer van het wederzijds blijven, het wederzijds inwonen, van ons en God. Door Hem zijn we verzekerd dat wij en God één zijn, dat we in elkaar blijven, wederzijds in elkaar wonen. Dit blijkt uit ons leven, een leven waarin we elkaar gewoonlijk liefhebben met Zijn liefde (1 Johannes 4:12). (1 Johannes 4:13, voetnoot 1)
Jezus is niets minder dan God bij ons. Dit is onze ervaring. God vertelde ons dat Zijn naam Jezus is. Maar als we Hem ontvangen en ervaren, zeggen we dat Jezus God met ons is. Als we Jezus ervaren, is Hij Emmanuel, God met ons…. Als we [Jezus] zouden ervaren, zouden we onmiddellijk zeggen: “Dit is God! Dit is niet God ver van mij, of God in de hemelen, maar God met mij.”… Jezus is onze redding. Nadat we deze redding hebben ervaren, zeggen we: "Dit is God met ons om onze redding te zijn." Jezus is ons geduld. Maar wanneer we Hem ervaren als ons geduld, zeggen we: "Dit geduld is God met mij." Jezus is de weg en de waarheid, maar als we Hem ervaren als de weg en de waarheid, zeggen we: "Deze weg en deze waarheid zijn gewoon God met mij."
Telkens wanneer we samen zijn in de naam van Jezus, is Hij met ons (Matt. 18:20) ... Dit is Emmanuel, God met ons. De aanwezigheid van Jezus in onze samenkomsten is eigenlijk God met ons. Jezus is alle dagen bij ons, zelfs “tot de voleinding van de eeuw” (28:20). "Alle dagen" omvat vandaag. Vergeet vandaag niet. Veel christenen denken dat Jezus alle dagen aanwezig is, behalve vandaag. Maar Jezus is nu bij ons, vandaag! Jezus is niet alleen onder ons; Hij is in onze geest. Tweede Timoteüs 4:22 zegt: "De Here zij met uw geest." Deze Jezus die met onze geest is, is Emmanuel, God met ons.
Volgens Jesaja 8:7-8 kan de vijand proberen het land van Immanuel over te nemen. Denk niet dat dit woord alleen voor de kinderen van Israël is. Vandaag is onze geest het land van Immanuel. Zo zijn wij zelf het land van Immanuel. De vijand, Satan, zal met heel zijn leger alles doen wat hij kan om dit land van Immanuel over te nemen, dat wil zeggen, om onze geest en ons wezen over te nemen. Jesaja 8:10 vertelt ons dat omdat God met ons is, de vijand nooit het land van Immanuel kan overnemen... Misschien heeft Satan de afgelopen week eenentwintig keer geprobeerd je over te nemen, maar hij faalde elke keer. Je bent nog steeds hier vanwege Emmanuel, vanwege God met ons. (Levensstudie van Matthew, pp. 75-77)
Verder lezen: CWWL, 1988, vol. 1, “Leven in en met de Goddelijke Drie-eenheid”, hfst. 8, 10; Levensstudie van Matthew, msg. 6
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 3 — DAG 6
Ochtendvoeding
Gal. 6:17 Voortaan laat niemand mij lastig vallen, want ik draag de brandmerken van Jezus in mijn lichaam.
Openb. 22:21 De genade van de Here Jezus zij met alle heiligen. Amen.
Het is belangrijk om de reden te weten waarom Paulus een woord [in Galaten 6:17] over de merken van Jezus invoegde tussen zijn vermelding van vrede [in vers 16] en genade [in vers 18]…. Terwijl hij aan het schrijven was over vrede en genade, realiseerde hij zich dat hij vrede genoot omdat hij het merkteken van Jezus droeg... Door de genieting van genade werd Paulus in een vredige staat gebracht. Hij werd in deze vrede bewaard door de brandmerken van Jezus te dragen. Het dragen van de merken van Jezus zal ons ook in vrede houden. Maar als we weigeren deze merken te dragen, zullen we verontrust zijn en zal onze vrede verdwijnen. Als we dan onze vrede verloren hebben, zal het moeilijk voor ons zijn om te blijven genieten van de genade. (Levensstudie van Galaten, pp. 271-272)
Lezing van vandaag
Het woord merken in Galaten 6:17 verwijst naar de merktekens die op slaven zijn gebrand om hun eigenaars aan te duiden. Bij Paulus, een slaaf van Christus (Rom. 1:1), waren de brandmerken fysiek de littekens van zijn wonden die hij opliep in zijn trouwe dienst aan zijn Meester (2 Kor. 11:23-27). Geestelijk duiden ze op de kenmerken van het leven dat hij leidde, een leven zoals dat leefde door de Heer Jezus toen Hij op deze aarde was. Zo'n leven wordt voortdurend gekruisigd (Johannes 12:24), terwijl het de wil van God doet (6:38), niet zijn eigen glorie zoekt maar de glorie van God (7:18), en onderworpen en gehoorzaam aan God, zelfs aan de dood aan het kruis (Filippenzen 2:8). Paulus volgde het patroon van de Heer Jezus, de brandmerken dragend, de kenmerken van Zijn leven. Hierin was hij absoluut anders dan de Judaïsten. Paulus was vele malen gewond geraakt vanwege zijn trouw in dienst van Christus. In 2 Korintiërs 11:24 en 25 vertelt hij ons dat hij vijf keer "veertig slagen minder één" ontving, dat hij drie keer met roeden werd geslagen en dat hij één keer werd gestenigd. Daarom waren er veel littekens op zijn lichaam die getuigden van zijn jarenlange dienst aan Christus. Deze littekens kunnen ook worden beschouwd als de merken van Jezus.
Als we de vier evangeliën lezen, zien we het portret van een man die voortdurend een gekruisigd leven leidt. Dit soort leven is een merk. Dus toen de Heer Jezus op aarde was, droeg Hij zo'n brandmerk. Hij werd vervolgd, bespot, veracht en verworpen. Hij zei echter niets om Zichzelf te verdedigen. In plaats daarvan, een gekruisigd leven leidend, droeg Hij een merk om te laten zien dat Hij aan God de Vader toebehoorde. Paulus volgde de Heer Jezus om dit soort leven te leiden. In Filippenzen 3:10 verwijst hij naar “de gemeenschap van Zijn lijden”. Als iemand die leefde in de gemeenschap van het lijden van Jezus, droeg Paulus de merken van Jezus als teken dat hij een gekruisigd leven leidde. Toen Paulus de Galaten groette met een woord van vrede, werd hij eraan herinnerd dat het de brandmerken van Jezus waren die hem in deze vrede hielden. Omdat hij werd vervolgd, veracht, belachelijk gemaakt, afgewezen en veroordeeld, kon hij echt zeggen dat hij de brandmerken van Jezus droeg.
Na te hebben verwezen naar de merken van Jezus, zegt Paulus: “De genade van onze Heer Jezus Christus zij met uw geest, broeders. Amen" [Gal. 6:18]. De genade van de Heer Jezus Christus is in feite de overvloedige voorziening, het alomvattende genot, van de levengevende Geest. Aan de ene kant dragen we de merken van Jezus, worden we vervolgd en leven we een gekruisigd leven; aan de andere kant genieten we van de genade van Christus en ervaren we de overvloedige toevoer van de Geest. Oh, de rijke en overvloedige voorraad van de allesomvattende Geest is met onze geest!
Paulus werd ervan beschuldigd de leider te zijn van een sekte, een sekte, maar hij wist dat hij een nieuwe schepping leefde en genoot van de overvloedige toevoer van de allesomvattende Geest in zijn geest. Zoals het boek Galaten aangeeft, zullen we, als we de merken van Jezus dragen en een gekruisigd leven leiden, genieten van de toevoer van de levengevende Geest in onze geest. (Levensstudie van Galaten, pp. 272-276)
Verder lezen: CWWL, 1994-1997, vol. 1, "Kristaliseringsstudie van de brief aan de Romeinen", hfst. 24
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 3 — DAY 2
Morning Nourishment
Num. 20:8 Take the rod, and gather the assembly, you and Aaron your brother, and speak to the rock before their eyes, so that it yields its water. Thus you shall bring forth water for them out of the rock and give the assembly… something to drink. John 6:57 As the living Father has sent Me and I live because of the Father, so he who eats Me, he also shall live because of Me. We want to consider the way to draw water from the springs of the divine salvation…. [We] need to be those who are praising Jehovah, calling upon His name (Isa. 12:4a). Furthermore, in order to draw water from the springs of salvation, we should make God’s saving deeds known among the peoples and exalt His name among them (v. 4b). We also need to sing to Him for He has done something majestic, and we must let this be made known in all the earth (v. 5). (Life-study of Isaiah, p. 282)
Today’s Reading
When we have problems in our daily life, we do not have to seek advice from others, because we have a spirit in us and the Lord as the Spirit dwelling in our spirit is very near to us….You can talk with Him and confer with Him in everything. The Lord’s Word says, “In nothing be anxious, but in everything, by prayer and petition with thanksgiving, let your requests be made known to God” (Phil. 4:6). Hence, if you have some problem, you just need to tell Him. He is right within you, and He is with you face to face. The Triune God—the Father, the Son, and the Spirit—is in us not to trouble us but to be our Paraclete, Comforter, and Supporter. I always pray, “O Lord, now I am going to take a walk. Support me, sustain me, and strengthen me.” This is to drink the Lord….When anxiety comes, you should say, “O Lord, this anxiety is Yours, not mine; I give it to You because You bear it for me.” Thus, you receive the Lord’s element nto you, and metabolism will work constantly in you. Consequently, what is expressed through you outwardly is Christ. This is to live Christ. Those who do not know this secret consider that to live Christ is a difficult thing. Actually, you just need to practice speaking with the Lord constantly; then spontaneously, you will live Christ. (CWWL, 1994-1997, vol. 3, “The Organic Aspect of God’s Salvation,” p. 418)
In John 6:57 the word because implies that there is a factor. The word by (used in the KJV), however, indicates an instrument, not a factor. To walk by Christ implies that Christ is the instrument for walking, as a cane is used for walking. To walk because of Him indicates that He is the factor of our walking. This understanding is also the meaning in the Greek. John 14:19 reveals that we live Christ in His resurrection. After His resurrection He lives, and also we live. We do not merely live by Him but because of Him.
We do not live by Christ, taking Christ as our instrument; rather, we live because of Christ, taking Christ as a factor of our living. The food that we eat is not an instrument but a supplying factor. We live not by food but because of the food. Food supplies us so that we can live because of its supply….Without eating, food cannot become a factor of our living. We live Christ in His resurrection, and we live Christ by eating Him….The energizing element of Christ is a supply, a factor, for us to live Christ.
Christ has been eaten by us, and now He is within us, living within us [Gal 2:20]….The way Christ lives in us is by being digested by us. He now has become the supply, the very factor, with which we live. We live with Christ as the supplying factor. The clause it is no longer I who live means that we are finished. Yet the later clause the life which I now live indicates that we continue to live….Christ lives within us to be the factor for us to live with Him. (CWWL, 1989, vol. 3, “The Experience and Growth in Life,” pp. 17-18)
Further Reading: CWWL, 1989, vol. 3, “The Experience and Growth in Life,” ch. 2; CWWL, 1994-1997, vol. 3, “The Organic Aspect of God’s Salvation,” ch. 4
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 3 — DAY 1
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 3 — DAG 2
Ochtendvoeding
Num. 20:8 Neem de staf en verzamel de vergadering, jij en je broer Aäron, en spreek voor hun ogen tot de rots, zodat hij zijn water geeft. Zo zult u water voor hen uit de rots halen en de gemeente... iets te drinken geven.
Johannes 6:57 Zoals de levende Vader Mij heeft gezonden en ik leef vanwege de Vader, zo zal hij die Mij eet ook leven vanwege Mij.
We willen nadenken over de manier om water te putten uit de bronnen van de goddelijke redding... [Wij] moeten degenen zijn die Jehova loven en Zijn naam aanroepen (Jes. 12:4a). Bovendien moeten we, om water te putten uit de bronnen van redding, Gods verlossende daden bekend maken onder de volkeren en Zijn naam onder hen verheerlijken (vers 4b). We moeten ook voor Hem zingen, want Hij heeft iets majestueus gedaan, en we moeten dit op de hele aarde bekend maken (vers 5). (Levensstudie van Jesaja, p. 282)
Lezing van vandaag
Als we problemen hebben in ons dagelijks leven, hoeven we geen advies van anderen te zoeken, omdat we een geest in ons hebben en de Heer als de Geest die in onze geest woont, is heel dicht bij ons... U kunt met Hem praten en overleggen met Hem in alles. Het Woord van de Heer zegt: "Wees in niets bezorgd, maar laat in alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God" (Fil. 4:6). Dus als je een probleem hebt, hoef je het Hem alleen maar te vertellen. Hij is recht in je, en Hij is met je van aangezicht tot aangezicht. De Drie-enige God - de Vader, de Zoon en de Geest - is niet in ons om ons lastig te vallen, maar om onze Parakleet, Trooster en Ondersteuner te zijn. Ik bid altijd: "O Heer, nu ga ik een wandeling maken. Steun mij, ondersteun mij en versterk mij.” Dit is om de Heer te drinken... Wanneer angst komt, zou je moeten zeggen: “O Heer, deze angst is van U, niet van mij; Ik geef het aan U omdat U het voor mij draagt.” Zo ontvang je het element van de Heer in je, en het metabolisme zal constant in je werken. Wat dus uiterlijk door jou wordt uitgedrukt, is Christus. Dit is Christus leven. Degenen die dit geheim niet kennen, zijn van mening dat het leven van Christus moeilijk is. Eigenlijk hoef je alleen maar te oefenen om constant met de Heer te spreken; dan zul je spontaan Christus leven. (CWWL, 1994-1997, deel 3, "The Organic Aspect of God's Salvation", p. 418)
In Johannes 6:57 impliceert het woord omdat er een factor is. Het woord by (gebruikt in de KJV) duidt echter op een instrument, niet op een factor. Door Christus wandelen houdt in dat Christus het instrument is om te lopen, zoals een wandelstok wordt gebruikt om te lopen. Wandelen vanwege Hem geeft aan dat Hij de factor is van ons wandelen. Dit begrip is ook de betekenis in het Grieks. Johannes 14:19 openbaart dat we Christus leven in Zijn opstanding. Na Zijn opstanding leeft Hij, en ook wij leven. We leven niet alleen door Hem, maar vanwege Hem.
We leven niet door Christus en nemen Christus als ons instrument; we leven veeleer vanwege Christus en nemen Christus als een factor van ons leven. Het voedsel dat we eten is geen instrument maar een leverende factor. We leven niet van het eten, maar van het eten. Voedsel voorziet ons zodat we kunnen leven vanwege het aanbod... Zonder eten kan voedsel geen factor van ons leven worden. We leven Christus in Zijn opstanding, en we leven Christus door Hem te eten... Het energiegevende element van Christus is een voorziening, een factor, voor ons om Christus te leven.
Christus is door ons opgegeten, en nu is Hij in ons, leeft in ons [Gal 2:20]... De manier waarop Christus in ons leeft, is door door ons verteerd te worden. Hij is nu de voorziening geworden, de factor zelf, waarmee we leven. We leven met Christus als de voorzienende factor. De clausule ik ben het niet meer die leef betekent dat we klaar zijn. Maar de latere clausule het leven dat ik nu leef, geeft aan dat we blijven leven... Christus leeft in ons om de factor voor ons te zijn om met Hem te leven. (CWWL, 1989, deel 3, “The Experience and Growth in Life”, pp. 17-18)
Verder lezen: CWWL, 1989, vol. 3, "De ervaring en groei in het leven", hfst. 2; CWWL, 1994-1997, vol. 3, “Het organische aspect van Gods redding”, hfst. 4
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 3 — DAG 1
Ochtendvoeding
Johannes 6:63 Het is de Geest die leven geeft; het vlees baat niets; de woorden die ik tot u gesproken heb zijn geest en zijn leven.
1 Kor. 12:13 ...In één Geest werden we allemaal gedoopt in één lichaam... en kregen we allemaal één Geest te drinken.
Het belangrijkste bij het leven in een huis is eten. In huis is niets zo cruciaal als eten. Als we in de Goddelijke Drie-eenheid gaan leven, om in de Goddelijke Drie-eenheid als ons huis te verblijven, moeten we van Christus genieten als ons voedsel. We moeten leven door Christus als onze levensvoorziening [vgl. Johannes 6:57b-58]. Hij is ons voedsel. Hij is eetbaar omdat Hij nu in de opstanding is... Nu is Christus goed voor ons om te eten. Na het volbrengen van dood en opstanding, werd Hij voor ons vervolmaakt om Hem te eten. Omdat Hij in de opstanding leeft, is het goed dat we biologisch eten. (CWWL, 1988, deel 1, “Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid”, p. 348)
Lezing van vandaag
De meeste christenen verwaarlozen de geest en nemen de Bijbel als een boek met brieven. De Heer Jezus zei eens: "De woorden die Ik tot u gesproken heb, zijn geest en zijn leven" (Johannes 6:63). Bovendien, … elk woord van de Bijbel maakt deel uit van Gods adem. We moeten dus niet alleen het Woord bestuderen, maar ook de goddelijke adem inademen die in het Woord belichaamd is [vgl. 2 Tim. 3:16]. Als we de goddelijke adem niet inademen door onze geest te oefenen, zullen we geen leven ontvangen door onze studie van de Bijbel. Maar wanneer we Gods adem inademen, worden we verlevendigd door een goddelijk, hemels en spiritueel element. We danken de Heer dat Hij ons heeft laten zien dat we bij het lezen van het Woord onze ogen, ons verstand en onze geest moeten oefenen. We kunnen zeggen dat we met de ogen contact maken met het lichaam van het Woord, dat we met ons verstand contact maken met de ziel van het Woord, en door onze geest te oefenen om het Woord te bidden, maken we contact met de geest van het Woord. Dan begrijpen we niet alleen de betekenis van een bepaald gedeelte van de Schrift; we inhaleren ook de goddelijke adem om de levensvoorraad te ontvangen. (Levensstudie van 2 Timoteüs, p. 53)
Gods bedoeling in Zijn economie is om de fontein, de bron, van levend water te zijn om Zijn uitverkoren volk tevreden te stellen voor hun plezier. Het doel van dit genot is om de kerk voort te brengen als Gods toename, Gods uitbreiding, om Gods volheid te zijn voor Zijn uitdrukking. Dit is het verlangen van het hart, het welbehagen (Ef. 1:5, 9), van God in Zijn economie. De volledige ontwikkeling van deze gedachte staat in het Nieuwe Testament, maar het wordt als een zaadje gezaaid in Jeremia 2:13. In 1 Korintiërs 10:3 en 4 spreekt Paulus, met gebruikmaking van de oudtestamentische typen, niet alleen over drinken maar ook over eten... Het geestelijk voedsel verwijst naar manna (Exodus 16:14-18), wat Christus typeert als onze dagelijkse levensvoorraad ; de geestelijke drank verwijst naar het levende water dat uit de gespleten rots stroomde (Exodus 17:6), wat de Geest symboliseert, die uit de gekruisigde en opgestane Christus stroomde als onze allesomvattende drank. Ons drinken van God als het levende water is voor de kerk als Zijn toename; ons drinken is voor het voortbrengen van Zijn vergroting, Zijn volheid, voor Zijn uitdrukking. (Levensstudie van Jeremia, pp. 17-18)
Het stromen van het levenswater in de opstanding is voor de vorming van het Lichaam van Christus (1 Kor. 12:13). Omdat we allemaal van dezelfde Geest drinken, kunnen we één lichaam zijn. Het drinken van de ene Geest in de opstanding maakt ons tot leden van het Lichaam en bouwt ons op als het Lichaam.
Het stromen van het levende water in de opstanding is ook voor de voorbereiding van de bruid van Christus. Volgens Openbaring 22:17 blazen de Geest en de bruid de oproep om te komen en te drinken van het water des levens. De bruid wordt voorbereid door te drinken. Het water dat de bruid drinkt, is de Geest. Door de Geest te drinken, wordt de bruid één met de Geest. Dit zou niet slechts een doctrine of leerstelling moeten zijn, maar zou iets moeten zijn dat we in ons dagelijks leven in praktijk brengen. Als we dag na dag van het levende water drinken, zal het lichaam van Christus worden opgebouwd en zal de bruid van Christus worden voorbereid. (Levensstudie van Exodus, pp. 496-497)
Verder lezen: Levensstudie van 2 Timoteüs, msg. 6; CWWL, 1984, vol. 1, “Lerarenopleiding”, hfst. 2
Morning Nourishment
1 John 2:20 And you have an anointing from the Holy One, and all of you know.
27 And as for you, the anointing which you have received from Him abides in you, and you have no need that anyone teach you; but as His anointing teaches you concerning all things and is true and is not a lie, and even as it has taught you, abide in Him.
We abide in the Triune God by the person of the linking Spirit and according to the teaching of the anointing of the Triune God (1 John 2:27). By studying the context of 1 John 2:27, we can see that the anointing is of the Triune God. The pronouns Him and His refer both to the Son and the Father who were previously mentioned (v. 24). They may also refer to the eternal life (v. 25).
The anointing is the anointing of the Father, the Son, and the eternal life. The anointing is the moving and working of the indwelling compound Spirit, the compound ointment….This ointment is divine ointment, divine paint. In this divine paint are the element of the Father, the element of the Son, and the element of the eternal life. This divine ointment, this divine paint, is typified in Exodus 30 by the anointing oil, the compound ointment (vv. 23-25). The move of this ointment is the anointing. We have such an anointing within us, and this anointing teaches us. We have to learn to abide in this wonderful One, who is Christ, the Lord, the Son, the Father, and God. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” p. 343)
Today’s Reading
There is a divine paint moving within us. By this moving of the ointment, this anointing, we are made clear concerning what we should be, what we should say, whom we should contact, where we should go, and what we should do. If we are abiding in Christ, the Lord, the Son, the Father, and God, we will live according to the teaching of the anointing in all the affairs of our daily life. Sometimes the inner anointing tells us not to laugh that much, so we have to be one with Him….The sonship, the fatherhood, and the eternal life are compounded into the compound ointment that moves in us, and that moving is the anointing. This anointing teaches us at all times so that we can know His will, His heart’s desire, His very nature, and His being. By His teaching, we know what kind of person the inner anointing wants us to be. To live according to the teaching of the anointing of the Triune God is to live in the Divine Trinity. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” pp. 343-344)
When we are in the Body and are diligent to keep the oneness of the Spirit, we have the anointing of the Spirit. We have to come under the Head, and we have to live in the Body before we can receive the anointing. Many people do not receive any leading because they are not standing in the right place. They are not under the Head and have not submitted themselves to the authority of the Head. Neither are they in the Body. In order for us to receive the anointing, we must submit to the Head and live in the Body. The more we live in the fellowship of the Body, the more we enjoy the anointing of the Spirit. But there is a condition to this: We have to allow the cross to deal with our flesh and our natural life in a thorough way. Whether or not a believer can enjoy this fellowship depends on whether he has dealt with his natural life. Our natural flesh only deserves to die; it only deserves to be in ashes, to be on the cross. We cannot think by ourselves; we are not qualified to propose anything by ourselves. We must allow Christ to have the absolute sovereignty over everything. We must allow Him to be the Lord in an absolute way. If our natural life is dealt with by the cross and if we submit to the headship of Christ and live the Body life, we will have the Spirit’s anointing and enjoy the fellowship of the Body. (CWWN, vol. 44, pp. 819-820)
Further Reading: Life-study of 1 John, msgs. 22-23,25; CWWL, 1953, vol. 3, “The Experience of Life,” ch. 7
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 2 — DAG 6
Ochtendvoeding
1 Johannes 2:20 En u hebt een zalving van de Heilige, en u weet het allemaal.
27 En wat u betreft, de zalving die u van Hem hebt ontvangen, blijft in u, en u hebt niemand nodig die u leert; maar zoals Zijn zalving u leert over alle dingen en waar is en geen leugen is, en zoals het u geleerd heeft, blijf in Hem.
We verblijven in de Drie-enige God door de persoon van de verbindende Geest en volgens de leer van de zalving van de Drie-enige God (1 Johannes 2:27). Door de context van 1 Johannes 2:27 te bestuderen, kunnen we zien dat de zalving van de Drie-enige God is. De voornaamwoorden Hem en Zijn verwijzen zowel naar de Zoon als naar de Vader die eerder werden genoemd (vers 24). Ze kunnen ook verwijzen naar het eeuwige leven (vers 25).
De zalving is de zalving van de Vader, de Zoon en het eeuwige leven. De zalving is de beweging en werking van de inwonende samengestelde Geest, de samengestelde zalf... Deze zalf is goddelijke zalf, goddelijke verf. In deze goddelijke verf zijn het element van de Vader, het element van de Zoon en het element van het eeuwige leven. Deze goddelijke zalf, deze goddelijke verf, wordt in Exodus 30 getypeerd door de zalfolie, de samengestelde zalf (vs. 23-25). De beweging van deze zalf is de zalving. We hebben zo'n zalving in ons, en deze zalving leert ons. We moeten leren om in deze wonderbare te blijven, die Christus, de Heer, de Zoon, de Vader en God is. (CWWL, 1988, deel 1, “Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid”, p. 343)
Lezing van vandaag
Er beweegt een goddelijke verf in ons. Door deze beweging van de zalf, deze zalving, wordt ons duidelijk gemaakt wat we moeten zijn, wat we moeten zeggen, met wie we contact moeten opnemen, waar we heen moeten gaan en wat we moeten doen. Als we in Christus, de Heer, de Zoon, de Vader en God blijven, zullen we in alle zaken van ons dagelijks leven volgens de leer van de zalving leven. Soms zegt de innerlijke zalving ons dat we niet zoveel moeten lachen, dus moeten we één met Hem zijn... Het zoonschap, het vaderschap en het eeuwige leven zijn vermengd tot de samengestelde zalf die in ons beweegt, en dat bewegen is de zalving. Deze zalving leert ons te allen tijde, zodat we Zijn wil, Zijn hartewens, Zijn ware aard en Zijn wezen kunnen kennen. Door Zijn onderwijs weten we wat voor soort persoon de innerlijke zalving wil dat we zijn. Leven volgens de leer van de zalving van de Drie-enige God is leven in de Goddelijke Drie-eenheid. (CWWL, 1988, deel 1, “Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid”, blz. 343-344)
Als we in het lichaam zijn en ijverig zijn om de eenheid van de Geest te bewaren, hebben we de zalving van de Geest. We moeten onder het Hoofd komen en we moeten in het lichaam leven voordat we de zalving kunnen ontvangen. Veel mensen krijgen geen leiding omdat ze niet op de goede plek staan. Ze staan niet onder het Hoofd en hebben zich niet onderworpen aan het gezag van het Hoofd. Ook zijn zij niet in het Lichaam. Om de zalving te ontvangen, moeten we ons onderwerpen aan het Hoofd en in het lichaam leven. Hoe meer we leven in de gemeenschap van het Lichaam, hoe meer we genieten van de zalving van de Geest. Maar hieraan is wel een voorwaarde verbonden: we moeten het kruis op een grondige manier met ons vlees en ons natuurlijke leven laten omgaan. Of een gelovige al dan niet van deze gemeenschap kan genieten, hangt ervan af of hij zijn natuurlijke leven heeft aangepakt. Ons natuurlijke vlees verdient alleen te sterven; het verdient alleen om in de as te liggen, om aan het kruis te zijn. We kunnen niet zelf denken; we zijn niet gekwalificeerd om zelf iets voor te stellen. We moeten Christus de absolute soevereiniteit over alles laten hebben. We moeten Hem toestaan op een absolute manier de Heer te zijn. Als ons natuurlijke leven wordt behandeld door het kruis en als we ons onderwerpen aan het leiderschap van Christus en het Lichaamsleven leiden, zullen we de zalving van de Geest hebben en genieten van de gemeenschap met het Lichaam. (CWWN, deel 44, blz. 819-820)
Verder lezen: Levensstudie van 1 Johannes, msgs. 22-23,25; CWWL, 1953, vol. 3, “De ervaring van het leven”, hfst. 7
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 2 — DAY 5
Morning Nourishment
1 John 2:24 As for you, that which you heard from the beginning, let it abide in you. If that which you heard from the beginning abides in you, you also will abide in the Son and in the Father.
3:24 And he who keeps His commandments abides in Him, and He in him. And in this we know that He abides in us, by the Spirit whom He gave to us.
[We also need to abide in the Father (v. 24c).] How good it is to have a Father! Our Father is all capable. Our Father is always living [and] never gets old. He takes care of us in every way and in everything….Thank the Lord that God is our Father and that we are not orphans but sons. We are not only abiding in Christ as the organism of the Triune God, in the Lord with His lordship, and in the Son with His sonship, but we are also abiding in the Father with all His care. When we are living in the Triune God, we are living as sons, not orphans. We have a Father. We live in the One who takes care of us. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” pp. 341-342)
Today’s Reading
Our abiding in the Son and in the Father are both mentioned in 1 John 2:24. When we have the Son, we have the Father, because the Son and the Father are one. The Father is in the Son, and the Son is in the Father (John 14:10). When.we abide in the Son, we abide in the Father. Our experiences confirm this fact. While we are abiding in the Son, we have the sensation that the Father is with us. We have the Lord, and we have the Father. We have the Son with the Father. When we abide in the Son, we enjoy the fatherhood because the Father is there.
We also need to be those who are abiding in God (1 John 3:24a). All these different titles—the Lord, the Son, the Father, and God—bear some significance. In order to understand what it means to abide in God, we need to read 1 John 3:22-24: “Whatever we ask we receive from Him because we keep.His commandments and do the things that are pleasing in His sight. And this is His commandment, that we believe in the name of His Son Jesus Christ and love one another, even as He gave a commandment to us. And he who keeps His commandments abides in Him, and He in him. And in this we know that He abides in us, by the Spirit whom He gave to us.” God is the One who gave the commandments. These commandments are that we have to believe in His Son and that we have to love one another. We need to have the faith in Jesus Christ, the Son of God, and we need to have the love to love all the brothers. This is what it means to abide in God. This is a living that includes the main things of our Christian life. Our Christian life is a life that believes in Christ and loves the brothers. As long as we believe in Christ and love all other Christians as our brothers, we are complete….We abide in God because we are keeping His commandments, which charge us to believe in His Son and to love all the brothers of His Son. This is to have faith and love.
In 1 John we see that we need to abide in the Lord, in the Son, in the Father, and in God. This presents a full portrait of living in the Triune God. To live in the Triune God is to have a daily life in Christ as the organism of the Triune God, in the Lord with His headship, with His lordship, in the Son with His sonship, in the Father with His fatherhood, and in God with His commandments of believing in His Son and of loving all His other sons. This is what it means to experience the Divine Trinity in our daily life. We abide in God by the Spirit of God (3:24b). Without the Spirit of God there is nothing between us and God. The linking, the connection, between us and God, the Father, the Son, the Lord, and Christ is the Spirit. This “linking Spirit” is in our spirit. If we are going to enjoy a life of abiding in God, we must exercise our spirit, turn to our spirit, touch our spirit, and use our spirit. Then we will touch the linking Spirit. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” pp. 342-343)
Further Reading: CWWL, 1983, vol. 3, “Abiding in the Lord to Enjoy His Life,” chs. 1-3
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 2 — DAG 5
Ochtendvoeding
1 Johannes 2:24 Wat u betreft, wat u van het begin af hebt gehoord, laat het in u blijven. Als dat wat je vanaf het begin gehoord hebt in jou blijft, zul je ook in de Zoon en in de Vader blijven.
3:24 En wie zijn geboden bewaart, blijft in hem, en hij in hem. En hierin weten we dat Hij in ons blijft, door de Geest die Hij ons heeft gegeven.
[We moeten ook in de Vader blijven (vers 24c).] Wat is het goed om een Vader te hebben! Onze Vader is allemaal in staat. Onze Vader leeft altijd [en] wordt nooit oud. Hij zorgt voor ons in alle opzichten en in alles... Dank de Heer dat God onze Vader is en dat we geen wezen zijn maar zonen. We verblijven niet alleen in Christus als het organisme van de Drie-enige God, in de Heer met Zijn heerschappij en in de Zoon met Zijn zoonschap, maar we verblijven ook met al Zijn zorg in de Vader. Als we in de Drie-enige God leven, leven we als zonen, niet als wezen. We hebben een vader. We leven in Degene die voor ons zorgt. (CWWL, 1988, deel 1, “Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid”, blz. 341-342)
Lezing van vandaag
Ons blijven in de Zoon en in de Vader worden beide genoemd in 1 Johannes 2:24. Als we de Zoon hebben, hebben we de Vader, omdat de Zoon en de Vader één zijn. De Vader is in de Zoon en de Zoon is in de Vader (Johannes 14:10). Als we in de Zoon blijven, blijven we in de Vader. Onze ervaringen bevestigen dit feit. Terwijl we in de Zoon verblijven, hebben we het gevoel dat de Vader bij ons is. We hebben de Heer en we hebben de Vader. We hebben de Zoon bij de Vader. Als we in de Zoon blijven, genieten we van het vaderschap omdat de Vader er is.
We moeten ook degenen zijn die in God blijven (1 Johannes 3:24a). Al deze verschillende titels - de Heer, de Zoon, de Vader en God - hebben enige betekenis. Om te begrijpen wat het betekent om in God te blijven, moeten we 1 Johannes 3:22-24 lezen: “Alles wat we vragen, ontvangen we van Hem, omdat we Zijn geboden onderhouden en doen wat Hem behaagt. En dit is Zijn gebod, dat we in de naam van Zijn Zoon Jezus Christus geloven en elkaar liefhebben, zoals Hij ons een gebod gaf. En wie Zijn geboden bewaart, blijft in Hem, en Hij in hem. En hierin weten we dat Hij in ons blijft, door de Geest die Hij ons gegeven heeft.” God is Degene die de geboden heeft gegeven. Deze geboden zijn dat we in Zijn Zoon moeten geloven en dat we elkaar moeten liefhebben. We moeten het geloof hebben in Jezus Christus, de Zoon van God, en we moeten de liefde hebben om alle broeders lief te hebben. Dit is wat het betekent om in God te blijven. Dit is een leven dat de belangrijkste dingen van ons christelijk leven omvat. Ons christelijk leven is een leven dat in Christus gelooft en de broeders liefheeft. Zolang we in Christus geloven en alle andere christenen liefhebben als onze broeders, zijn we compleet... We blijven in God omdat we Zijn geboden onderhouden, die ons opdragen in Zijn Zoon te geloven en alle broeders van Zijn Zoon lief te hebben. Dit is om geloof en liefde te hebben.
In 1 Johannes zien we dat we in de Heer, in de Zoon, in de Vader en in God moeten blijven. Dit geeft een volledig beeld van het leven in de Drie-enige God. Leven in de Drie-enige God is een dagelijks leven hebben in Christus als het organisme van de Drie-enige God, in de Heer met Zijn hoofdschap, met Zijn heerschappij, in de Zoon met Zijn zoonschap, in de Vader met Zijn vaderschap en in God met Zijn geboden om in Zijn Zoon te geloven en al Zijn andere zonen lief te hebben. Dit is wat het betekent om de Goddelijke Drie-eenheid in ons dagelijks leven te ervaren. We blijven in God door de Geest van God (3:24b). Zonder de Geest van God is er niets tussen ons en God. De verbinding, de verbinding, tussen ons en God, de Vader, de Zoon, de Heer en Christus is de Geest. Deze "verbindende Geest" is in onze geest. Als we willen genieten van een leven waarin we in God blijven, moeten we onze geest oefenen, ons tot onze geest wenden, onze geest aanraken en onze geest gebruiken. Dan raken we de verbindende Geest aan. (CWWL, 1988, deel 1, “Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid”, blz. 342-343)
Verder lezen: CWWL, 1983, vol. 3, "In de Heer blijven om van zijn leven te genieten", hfst. 1-3
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEKLY 2 — DAY 4
Morning Nourishment
1 John 4:13 In this we know that we abide in Him and He in us, that He has given to us of His Spirit.
2:6 He who says he abides in Him ought himself also to walk even as He walked.
Fruit-bearing depends on abiding. Our abiding depends on a clear vision that we are branches in the vine. If we are to abide in the vine, we must see the fact that we are branches in the vine. If we see that we are already in Christ, we shall be able to abide in Him. Therefore, we need to pray, “Lord Jesus, show me clearly that I am a branch in the vine.”
Once we see the fact that we are branches in the vine, we need to maintain the fellowship between us and Christ as the vine. Any insulation will separate us from the rich supply of the vine. A little disobedience, a sin, or even a sinful thought can be the insulation that separates us from the riches of the vine. First, we must see that we are branches. Then we need to maintain the.fellowship between us and the Lord. Nothing should be between Him and us. From experience we know that even a small thing can separate us from the rich supply of the vine. Hence, we need to pray, “Lord Jesus, let there be nothing between You and me separating me from Your rich supply.” (The Conclusion of the New Testament, p. 2932)
Today’s Reading
As long as we abide in Christ, He will abide in us. His abiding in us depends on our abiding in Him. Our abiding is the condition of His abiding, but His abiding in us is not a condition of our abiding in Him. With us, however, because we are so fluctuating, there is the need of a condition. If we do not abide in Christ, there is no way for Him to abide in us. Although He does not change, we have many changes. We may abide in Him today and stay away from Him tomorrow. Therefore, His abiding in us depends on our abiding in Him. Our abiding in Him is the condition of His abiding in us. Thus, the Lord said, “Abide in Me and I in you” [John 15:4]. If we do not abide in Him, we fail to meet the condition of His abiding in us. His abiding depends on our abiding. This mutual abiding will bring forth fruit. As far as we, the branches, are concerned, Christ, the tree, lives to be our support, our supply, and our everything…. Just as the tree needs the branches and cannot do anything apart from the branches, so today Christ as the very embodiment of the Triune God can do nothing without us. In the carrying out of God’s economy—that is, growing a vine tree—without us Christ is unable to act, work, or to have any kind of activity. (The Conclusion of the New Testament, pp. 2932-2933)
We need to be those abiding in the Lord (1 John 2:6). To abide in the Triune God is to abide in the Lord. The Lord is the One who possesses all things, who.rules over all things, who exercises His sovereignty over all things and over all people. We are living in the One who is the Lord of this universe. If we are not.obedient to Him or do not subject ourselves to Him, that will annul our abiding in Him. To abide in the vine tree implies a daily life….The branches of the vine tree… are having their “daily life” in the vine tree. We need to have our daily life in the Lord. This means that we have to obey Him and that we have to walk in the same way that He walked. As a man, He walked under God’s authority. We also need to walk under His authority, submitting ourselves to Him.
We also need to be those abiding in the Son (v. 24b). In the New Testament the Son is the One who possesses the Father’s life with the Father’s nature to.express the Father. The sons have the full right to enjoy all the privileges and rights ascribed to the sonship. When we are abiding in the Son, we enjoy our Father’s life, our Father’s nature, and the privilege, the right, to express Him and to enjoy all His possessions. To abide in the Lord concerns the lordship of Christ. To abide in the Son concerns the sonship of Christ. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” p. 341)
Further Reading: CWWL, 1983, vol. 3, “A Living of Mutual Abiding with the Lord in Spirit,” ch. 3
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEKELIJKS 2 - DAG 4
Ochtendvoeding
1 Johannes 4:13 Hierin weten wij dat wij in Hem blijven en Hij in ons, dat Hij ons van Zijn Geest heeft gegeven.
2:6 Wie zegt dat hij in Hem blijft, behoort ook zelf te wandelen zoals Hij gewandeld heeft.
Vruchtdragend hangt af van volharding. Ons blijven hangt af van een duidelijke visie dat we ranken aan de wijnstok zijn. Als we in de wijnstok willen blijven, moeten we het feit inzien dat we ranken aan de wijnstok zijn. Als we zien dat we al in Christus zijn, zullen we in Hem kunnen blijven. Daarom moeten we bidden: "Heer Jezus, laat me duidelijk zien dat ik een rank aan de wijnstok ben."
Als we eenmaal zien dat we ranken aan de wijnstok zijn, moeten we de gemeenschap tussen ons en Christus als de wijnstok in stand houden. Elke isolatie zal ons scheiden van de rijke voorraad van de wijnstok. Een beetje ongehoorzaamheid, een zonde of zelfs een zondige gedachte kan de isolatie zijn die ons scheidt van de rijkdommen van de wijnstok. Ten eerste moeten we zien dat we takken zijn. Dan moeten we de gemeenschap tussen ons en de Heer behouden. Er mag niets tussen Hem en ons zijn. Uit ervaring weten we dat zelfs een kleinigheid ons kan scheiden van de rijke voorraad van de wijnstok. Daarom moeten we bidden: "Here Jezus, laat er niets zijn tussen U en mij dat mij scheidt van Uw rijke voorraad." (De conclusie van het Nieuwe Testament, p. 2932)
Lezing van vandaag
Zolang wij in Christus blijven, zal Hij in ons blijven. Zijn verblijf in ons hangt af van ons verblijf in Hem. Ons blijven is de voorwaarde van Zijn blijven, maar Zijn blijven in ons is niet een voorwaarde van ons blijven in Hem. Bij ons is er echter, omdat we zo fluctueren, een voorwaarde. Als wij niet in Christus blijven, is er voor Hem geen manier om in ons te blijven. Hoewel Hij niet verandert, hebben we veel veranderingen. We mogen vandaag in Hem blijven en morgen bij Hem wegblijven. Daarom hangt Zijn verblijf in ons af van ons verblijf in Hem. Ons blijven in Hem is de voorwaarde van Zijn verblijf in ons. Daarom zei de Heer: "Blijf in Mij en Ik in u" [Johannes 15:4]. Als we niet in Hem blijven, voldoen we niet aan de voorwaarde van Zijn verblijf in ons. Zijn blijven hangt af van ons blijven. Dit wederzijds blijven zal vrucht voortbrengen. Wat ons betreft, de takken, leeft Christus, de boom, om onze steun, onze bevoorrading en ons alles te zijn…. Net zoals de boom de takken nodig heeft en niets anders kan dan de takken, zo kan Christus vandaag als de belichaming van de Drie-enige God niets doen zonder ons. Bij het uitvoeren van Gods economie - dat wil zeggen, het kweken van een wijnstok - is Christus zonder ons niet in staat te handelen, te werken of enige activiteit te hebben. (De conclusie van het Nieuwe Testament, pp. 2932-2933)
Wij moeten degenen zijn die in de Heer blijven (1 Johannes 2:6). In de Drie-enige God blijven is in de Heer blijven. De Heer is Degene die alle dingen bezit, die heerst over alle dingen, die zijn soevereiniteit uitoefent over alle dingen en over alle mensen. We leven in Degene die de Heer is van dit universum. Als we Hem niet gehoorzamen of ons niet aan Hem onderwerpen, zal dat ons verblijf in Hem tenietdoen. Verblijven in de wijnstok betekent een dagelijks leven... De takken van de wijnstok... hebben hun "dagelijks leven" in de wijnstok. We moeten ons dagelijks leven in de Heer hebben. Dit betekent dat we Hem moeten gehoorzamen en dat we op dezelfde manier moeten wandelen als Hij. Als mens wandelde Hij onder Gods gezag. We moeten ook onder Zijn gezag wandelen en ons aan Hem onderwerpen.
Wij moeten ook degenen zijn die in de Zoon blijven (vers 24b). In het Nieuwe Testament is de Zoon degene die het leven van de Vader bezit met de natuur van de Vader om de Vader uit te drukken. De zonen hebben het volledige recht om alle voorrechten en rechten te genieten die aan het zoonschap zijn toegekend. Als we in de Zoon blijven, genieten we van het leven van onze Vader, van de natuur van onze Vader, en van het voorrecht, het recht, om Hem uit te drukken en van al Zijn bezittingen te genieten. In de Heer blijven betreft de heerschappij van Christus. In de Zoon blijven betreft het zoonschap van Christus. (CWWL, 1988, deel 1, “Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid”, p. 341)
Verder lezen: CWWL, 1983, vol. 3, 'Een leven van wederzijds blijven met de Heer in geest', hfst. 3
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 2 — DAY 3
Morning Nourishment
John 3:15 That everyone who believes into Him may have eternal life.
1 Cor. 1:30 But of Him you are in Christ Jesus, who became wisdom to us from God: both righteousness and sanctification and redemption.
As the many branches of the vine, the believers of Christ are members of the Christ of God to form the organism of the Triune God in the divine dispensing. In John 15:5 the Lord Jesus declared, “I am the vine; you are the branches.” Such a statement implies that Christ and His believers are one tree. Christ and the believers, the vine with the branches, form the organism of the Triune God in the divine dispensing. The vine in John 15, therefore, is a universal vine comprising Christ and His believers as the branches. In this vine, this organism, the Triune God lives, expresses Himself, and dispenses Himself to the uttermost. We are actually branches of the infinite God, organically one with Him. This means that we have been organically joined to the Triune God. Now we are part of God, even as the members of our bodies are parts of us. If we are in the light, we shall see that we are members of Christ, that we are part of Him. (The Conclusion of the New Testament, p. 2930)
Today’s Reading
By our natural life we are not branches of the vine. On the contrary, by our fallen nature we are branches of Adam and even branches of the devil. Just as a branch is the branching out of a tree, so when we were born, we were just the branching out of Adam. As branches of Adam, we were also branches of Satan. The wonderful thing is that when we believed in the Lord Jesus, He branched out into us. This branching out has made us branches of this wonderful Christ. Therefore, Christ’s branching out has made us branches of Christ as the vine. Now as branches we are filled with Christ as life, for to be a branch in the vine means that Christ has become our life. We should not say that we do not feel that we are filled with Christ. When the Lord says, “I am the vine; you are the branches” [John 15:5], we have to say a strong amen. Just keep saying, “Hallelujah, I am a branch!” We as branches of the vine will be filled with Christ.
No plant other than the vine can illustrate adequately the living relationship between the believers and Christ. A vine differs from a tree in that it has virtually no trunk. If you cut off the branches of a vine, there is practically nothing left, only the root….The vine is everything to the branches. Whatever is in the vine is also in the branches. This indicates that as the vine Christ is a great enjoyment for us, the branches. From the vine and through the vine, we receive everything we need to live as branches.
As branches of the vine, we need to abide in the vine, the Christ of God…. Only when the branches abide in the vine can the vine be everything to them. This is the reason the Lord said concerning Himself as the vine and us as the branches, “Abide in Me and I in you” [v. 4]. Our life and enjoyment are to abide in the vine. Our destiny as branches is to remain in the vine.
Apart from the vine, we, the branches, can do nothing. A branch of a vine cannot live by itself, for it will wither and die apart from the vine. The relationship between the branches and the vine portrays the relationship between us and the Lord Jesus. We are nothing, we have nothing, and we can do nothing apart from Him. What we are, what we have, and what we do must be in the Lord and by the Lord in us. Therefore, it is crucial for us to abide in the Lord and for the Lord to abide in us. We should not do anything in ourselves; we should do everything by abiding in the vine. Christ as the vine is an allinclusive portion for our daily enjoyment. Because we are branches to the Lord and the Lord is the vine to us, we must abide in Him and let Him abide in us. Then in our experience Christ will be everything to us for our enjoyment. (The Conclusion of the New Testament, pp. 2930-2932)
Further Reading: Life-study of John, msgs. 32-34
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 2 — DAG 3
Ochtendvoeding
Johannes 3:15 opdat iedereen die in Hem gelooft, eeuwig leven heeft.
1 Kor. 1:30 Maar van Hem bent u in Christus Jezus, die voor ons wijsheid is geworden van God: zowel gerechtigheid als heiliging en verlossing.
Als de vele takken van de wijnstok zijn de gelovigen van Christus leden van de Christus van God om het organisme van de Drie-enige God te vormen in de goddelijke uitdeling. In Johannes 15:5 verklaarde de Heer Jezus: “Ik ben de wijnstok; jullie zijn de takken.” Zo'n uitspraak houdt in dat Christus en Zijn gelovigen één boom zijn. Christus en de gelovigen, de wijnstok met de ranken, vormen het organisme van de Drie-enige God in de goddelijke uitdeling. De wijnstok in Johannes 15 is daarom een universele wijnstok die Christus en Zijn gelovigen omvat als de ranken. In deze wijnstok, dit organisme, leeft de Drie-enige God, drukt Zichzelf uit en geeft Zichzelf tot het uiterste uit. We zijn eigenlijk takken van de oneindige God, organisch één met Hem. Dit betekent dat we organisch zijn verbonden met de Drie-enige God. Nu zijn we een deel van God, net zoals de leden van ons lichaam een deel van ons zijn. Als we in het licht zijn, zullen we zien dat we leden van Christus zijn, dat we een deel van Hem zijn. (De conclusie van het Nieuwe Testament, p. 2930)
Lezing van vandaag
Door ons natuurlijke leven zijn we geen ranken van de wijnstok. Integendeel, door onze gevallen natuur zijn we takken van Adam en zelfs takken van de duivel. Net zoals een tak de vertakking is van een boom, zo waren we toen we geboren werden slechts de vertakking van Adam. Als takken van Adam waren we ook takken van Satan. Het wonderbaarlijke is dat toen we in de Heer Jezus geloofden, Hij zich in ons verspreidde. Deze vertakking heeft ons takken van deze wonderbare Christus gemaakt. Daarom heeft de vertakking van Christus ons ranken gemaakt van Christus als de wijnstok. Nu zijn we als ranken vervuld met Christus als leven, want een rank aan de wijnstok zijn betekent dat Christus ons leven is geworden. We moeten niet zeggen dat we niet het gevoel hebben dat we vervuld zijn met Christus. Als de Heer zegt: 'Ik ben de wijnstok; jullie zijn de ranken” [Johannes 15:5], we moeten een krachtig amen zeggen. Blijf gewoon zeggen: "Halleluja, ik ben een tak!" Wij als ranken van de wijnstok zullen vervuld worden met Christus.
Geen andere plant dan de wijnstok kan de levende relatie tussen de gelovigen en Christus adequaat illustreren. Een wijnstok verschilt van een boom doordat hij vrijwel geen stam heeft. Als je de takken van een wijnstok afsnijdt, blijft er praktisch niets over, alleen de wortel... De wijnstok is alles voor de takken. Wat in de wijnstok is, is ook in de ranken. Dit geeft aan dat als de wijnstok Christus een grote genieting is voor ons, de ranken. Van de wijnstok en door de wijnstok ontvangen we alles wat we nodig hebben om als ranken te leven.
Als ranken van de wijnstok moeten we in de wijnstok blijven, de Christus van God... Alleen als de ranken in de wijnstok blijven, kan de wijnstok alles voor hen zijn. Dit is de reden waarom de Heer over Zichzelf als de wijnstok en ons als de ranken zei: "Blijf in Mij en Ik in u" [vs. 4]. Ons leven en genot moeten in de wijnstok blijven. Onze bestemming als ranken is om in de wijnstok te blijven.
Afgezien van de wijnstok kunnen wij, de ranken, niets doen. Een rank van een wijnstok kan niet op zichzelf leven, want hij zal verdorren en afsterven zonder de wijnstok. De relatie tussen de ranken en de wijnstok verbeeldt de relatie tussen ons en de Heer Jezus. We zijn niets, we hebben niets en we kunnen niets doen zonder Hem. Wat we zijn, wat we hebben en wat we doen, moet in de Heer zijn en door de Heer in ons. Daarom is het voor ons van cruciaal belang om in de Heer te blijven en voor de Heer om in ons te blijven. We zouden niets uit onszelf moeten doen; we zouden alles moeten doen door in de wijnstok te blijven. Christus als de wijnstok is een allesomvattend deel voor ons dagelijks genot. Omdat we ranken zijn voor de Heer en de Heer de wijnstok voor ons is, moeten we in Hem blijven en Hem in ons laten blijven. Dan zal in onze ervaring Christus alles voor ons zijn voor ons plezier. (De conclusie van het Nieuwe Testament, pp. 2930-2932)
Verder lezen: Life-study van John, msgs. 32-34
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 2 — DAY 1
Morning Nourishment
John 15:4-5 Abide in Me and I in you….I am the vine; you are the branches. He who abides in Me and I in him, he bears much fruit; for apart from Me you can do nothing.
7 If you abide in Me and My words abide in you, ask whatever you will, and it shall be done for you.
14:20 In that day you will know that I am in My Father, and you in Me, and I in you.
The Lord Jesus told us in John 15 that He is the vine and that we are the.branches of the vine. As the branches of the vine, we should abide in Him. Then.He will abide in us. To abide in Christ is to live in Christ, and to live in Christ is to live in the Divine Trinity. To have Christ abide in us is to have the Triune God living in us. This is to live with the Divine Trinity. Therefore, to abide in Christ is to live in the Divine Trinity, and to have Christ abiding in us is to live with the Divine Trinity. The book of John is a book on living in and with the Divine Trinity. The truth concerning living in and with the Divine Trinity is greatly expounded in the Epistles, especially in those written by Paul. In the Epistles we can see all the practicalities and details of living in and with the Divine Trinity. We need to be brought into the experiences of living in the Divine Trinity and with the Divine Trinity. When we abide in Him, we live in Him. When we have Him abide in us, we live with Him. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” p. 337)
Today’s Reading
Outside of the divine revelation of the Bible, there is no religion or philosophy that says that we can live in another person. But the Bible reveals that we can live in the Triune God. What a wonder and an honor it is to be those who can live in the Triune God! To live in the Triune God is miraculous. In the entire universe there is such a miracle that we can live in the Triune God.
To live in the Divine Trinity is to abide in Christ as the true vine (John 15:5). Christ likened Himself to a vine tree. The illustration of a vine tree gives us the proper understanding of what it means to be in Him. The branches are abiding in the vine tree. This means that the branches are living in the tree. To live in the Triune God is just like the branches abiding in a vine tree. It is wonderful that Christ as the embodiment of the Triune God is a vine tree. Jesus is not a pine tree but a vine tree spreading and growing over the entire earth. His fruit is so available to us because He is the vine tree. This vine tree has many branches. All the branches are the completion of the tree. Without its branches a vine tree would not be a complete tree. This tree with all its branches is an organism to express its inner life and to fulfill its purpose. God with His divine life needs some expression, and He has a purpose. Because of this He needs an organism to express His life and to fulfill His purpose. Christ is this organism, the vine tree, and now we are abiding in Him.
The Greek word for abide means not only to remain or to stay but also to have our home, or to make our home. In John 14 the same word is used as a noun. The Lord told us that in His Father’s house there are many abodes (v. 2) and that He would come to make an abode with His lovers (v. 23). An abode is a dwelling place. Therefore, to abide is to dwell in a home. To live in Christ as the embodiment of the Triune God means that we take Christ as our dwelling place for our daily life. As long as the branches abide in the tree, they have their daily life in the tree because they are living there. Now we should understand the real denotation of living in the Triune God. To live in the Triune God is to have Him as our dwelling place, as our home, for our daily life. The vine tree with its branches is the very organism of the Triune God. Thus, to live in the Triune God is to abide in Christ as God’s organism. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” pp. 340-341)
Further Reading: CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” ch. 8
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 2 — DAG 1
Ochtendvoeding
Johannes 15:4-5 Blijf in Mij en Ik in jou... Ik ben de wijnstok; jullie zijn de takken. Hij die in Mij blijft en Ik in hem, die draagt veel vrucht; want buiten Mij kun je niets doen.
7 Als je in Mij blijft en Mijn woorden in jou, vraag dan wat je wilt, en het zal voor je gedaan worden.
14:20 Op die dag zul je weten dat ik in mijn Vader ben, en jij in mij en ik in jou.
De Heer Jezus vertelde ons in Johannes 15 dat Hij de wijnstok is en dat wij de ranken van de wijnstok zijn. Als de ranken van de wijnstok moeten we in Hem blijven. Dan zal Hij in ons blijven. In Christus blijven is in Christus leven, en in Christus leven is leven in de Goddelijke Drie-eenheid. Als Christus in ons blijft, betekent dat de Drie-enige God in ons woont. Dit is leven met de Goddelijke Drie-eenheid. Daarom is in Christus blijven leven in de Goddelijke Drie-eenheid, en Christus in ons hebben is leven met de Goddelijke Drie-eenheid. Het boek Johannes is een boek over leven in en met de Goddelijke Drie-eenheid. De waarheid over het leven in en met de Goddelijke Drie-eenheid wordt uitgebreid uiteengezet in de Brieven, vooral in die van Paulus. In de Brieven kunnen we alle praktische zaken en details zien van het leven in en met de Goddelijke Drie-eenheid. We moeten in de ervaringen worden gebracht van het leven in de Goddelijke Drie-eenheid en met de Goddelijke Drie-eenheid. Als we in Hem blijven, leven we in Hem. Als we Hem in ons hebben, leven we met Hem. (CWWL, 1988, deel 1, “Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid”, p. 337)
Lezing van vandaag
Buiten de goddelijke openbaring van de Bijbel is er geen religie of filosofie die zegt dat we in een andere persoon kunnen leven. Maar de Bijbel openbaart dat we in de Drie-enige God kunnen leven. Wat een wonder en een eer is het om degenen te zijn die in de Drie-enige God kunnen leven! Leven in de Drie-enige God is wonderbaarlijk. In het hele universum is er zo'n wonder dat we in de Drie-enige God kunnen leven.
Leven in de Goddelijke Drie-eenheid is in Christus blijven als de ware wijnstok (Johannes 15:5). Christus vergeleek Zichzelf met een wijnstok. De illustratie van een wijnstok geeft ons het juiste begrip van wat het betekent om in Hem te zijn. De takken blijven in de wijnstok. Dit betekent dat de takken in de boom leven. Leven in de Drie-enige God is net als de takken die in een wijnstok blijven. Het is wonderbaarlijk dat Christus als de belichaming van de Drie-enige God een wijnstok is. Jezus is geen pijnboom, maar een wijnstok die zich over de hele aarde verspreidt en groeit. Zijn vrucht is zo beschikbaar voor ons omdat Hij de wijnstok is. Deze wijnstok heeft veel takken. Alle takken zijn de voltooiing van de boom. Zonder zijn takken zou een wijnstok geen volledige boom zijn. Deze boom met al zijn takken is een organisme om zijn innerlijk leven uit te drukken en zijn doel te vervullen. God met Zijn goddelijk leven heeft wat uitdrukking nodig, en Hij heeft een doel. Daarom heeft Hij een organisme nodig om Zijn leven uit te drukken en Zijn doel te vervullen. Christus is dit organisme, de wijnstok, en nu blijven we in Hem.
Het Griekse woord voor verblijven betekent niet alleen blijven of blijven, maar ook ons huis hebben, of ons huis maken. In Johannes 14 wordt hetzelfde woord als zelfstandig naamwoord gebruikt. De Heer vertelde ons dat er in het huis van zijn Vader veel woningen zijn (v. 2) en dat Hij zou komen om een verblijfplaats te maken bij zijn minnaars (v. 23). Een verblijfplaats is een verblijfplaats. Daarom is verblijven in een huis wonen. Leven in Christus als de belichaming van de Drie-enige God betekent dat we Christus nemen als onze woonplaats voor ons dagelijks leven. Zolang de takken in de boom blijven, hebben ze hun dagelijks leven in de boom omdat ze daar leven. Nu moeten we de echte aanduiding begrijpen van het leven in de Drie-enige God. Leven in de Drie-enige God is Hem hebben als onze woonplaats, als ons huis, voor ons dagelijks leven. De wijnstok met zijn takken is het organisme van de Drie-enige God. Leven in de Drie-enige God is dus verblijven in Christus als Gods organisme. (CWWL, 1988, deel 1, "Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid", pp. 340-341)
Verder lezen: CWWL, 1988, vol. 1, “Leven in en met de Goddelijke Drie-eenheid”, hfst. 8
WEEK 1 — DAY 6
Morning Nourishment
Matt. 28:19 Go therefore and disciple all the nations, baptizing them into the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit.
Acts 19:5 And when they heard this, they were baptized into the name of the Lord Jesus.
To baptize people into the name of the Triune God is to bring them into spiritual and mystical union with Him. (Matt. 28:19, footnote 4)
There is one name for the Divine Trinity. The name is the sum total of the Divine Being, equivalent to His person. To baptize someone into the name of the Triune God is to immerse him into all that the Triune God is. (Matt. 28:19, footnote 5)
Today’s Reading
In Matthew 28:19 the Lord charged His disciples to baptize people into the name of the Divine Trinity—the Father, the Son, and the Holy Spirit. At this point in Matthew the Triune God had been completed and consummated. For the Divine Trinity to be completed, to be consummated, He needed to go through a process to pick up humanity….To be the consummated Triune God, the completed Triune God, He needed humanity as well as divinity.
He also needed to pass through a beautiful, all-inclusive death….We all have to be conformed to His dear death. The death of Christ is lovable and dear, and the Triune God needed it for His completion, for His consummation. The Divine.Trinity is undoubtedly omnipotent, but if He were short of this beautiful death, He would not be able to solve our problems. In Him and with Him there is an all-inclusive death that can kill all the “germs” related to us. The Triune God is an all-inclusive dose within us with the killing element of the death of Christ. Within this all-inclusive dose there are many elements that can supply us in a positive way, and there is also the element of His death that can eliminate the negative things. The death of Christ on the cross took away all the “negative germs” in the universe.
Such a death has been brought into the Divine Trinity. After He had passed through the process of crucifixion, He entered into the realm of resurrection and became a life-giving Spirit. He then came back to His disciples in the atmosphere and reality of His resurrection to charge them to make the nations the kingdom people by baptizing them into the name, the person, the reality, of the Divine Trinity. Now that the Divine Trinity has been completed, consummated, people can be baptized into Him. The completed Triune God, the consummated Divine Trinity, is perfect, complete, and short of nothing. When we baptize people, we are placing them into the completed, consummated Triune God.
The Father, the Son, and the Spirit is the name of the Divine Trinity into whom we baptize people. The Lord revealed this divine title in the context of His desire to put the people who have received our preaching into the Triune God. The Triune God in His divine trinity is the very place where we should put those who have received Him.
We go to disciple the nations, baptizing them. The word disciple is a strong word….The disciples were to disciple the unbelieving nations by baptizing them into the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit. This means that discipling includes baptizing. We have to disciple people by baptizing them, putting them into a person, the Triune God. When they get into this person, they are discipled. We should not preach the gospel to people without baptizing them. That is not scriptural. We should baptize people immediately after they have believed in the Lord. To disciple them by baptizing them is to make them the very citizens of the kingdom of the heavens. If we do not put them into the Triune God, we cannot bring them into the kingdom of God. We must put them into God Himself. Then we place them into the kingdom of God. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” pp. 310-312)
Further Reading: CWWL, 1993, vol. 2, “The Spirit with Our Spirit,” ch. 3
WEEK 1 — DAG 6
Ochtendvoeding
Mat. 28:19 Ga daarom heen en maak alle volken onderricht en doop ze in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.
Handelingen 19:5 En toen zij dit hoorden, werden zij gedoopt in de naam van de Here Jezus.
Mensen dopen in de naam van de Drie-enige God is hen in geestelijke en mystieke vereniging met Hem brengen. (Matt. 28:19, voetnoot 4)
Er is één naam voor de Goddelijke Drie-eenheid. De naam is de som van het Goddelijke Wezen, gelijk aan Zijn persoon. Iemand dopen in de naam van de Drie-enige God is hem onderdompelen in alles wat de Drie-enige God is. (Matt. 28:19, voetnoot 5)
Lezing van vandaag
In Mattheüs 28:19 droeg de Heer Zijn discipelen op om mensen te dopen in de naam van de Goddelijke Drie-eenheid - de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Op dit punt in Mattheüs was de Drie-enige God voltooid en vervolmaakt. Om de Goddelijke Drie-eenheid te voltooien, te voleindigen, moest Hij een proces doorlopen om de mensheid op te nemen... Om de volmaakte Drie-enige God te zijn, de voltooide Drie-enige God, had Hij zowel menselijkheid als goddelijkheid nodig.
Hij moest ook een mooie, allesomvattende dood doormaken... We moeten allemaal gelijkvormig worden aan Zijn dierbare dood. De dood van Christus is beminnelijk en dierbaar, en de Drie-enige God had het nodig voor Zijn voltooiing, voor Zijn voltooiing. De Goddelijke Drie-eenheid is ongetwijfeld almachtig, maar als Hij deze prachtige dood niet zou hebben, zou Hij onze problemen niet kunnen oplossen. In Hem en met Hem is er een allesomvattende dood die alle "ziektekiemen" die met ons te maken hebben kan doden. De Drie-enige God is een allesomvattende dosis in ons met het dodende element van de dood van Christus. Binnen deze allesomvattende dosis zijn er veel elementen die ons op een positieve manier kunnen voorzien, en er is ook het element van Zijn dood dat de negatieve dingen kan elimineren. De dood van Christus aan het kruis nam alle "negatieve kiemen" in het universum weg.
Zo'n dood is in de Goddelijke Drie-eenheid gebracht. Nadat Hij door het proces van kruisiging was gegaan, ging Hij het rijk van de opstanding binnen en werd een levengevende Geest. Hij kwam toen terug naar Zijn discipelen in de atmosfeer en de realiteit van Zijn opstanding om hen op te dragen de naties de koninkrijksmensen te maken door hen te dopen in de naam, de persoon, de realiteit, van de Goddelijke Drie-eenheid. Nu de Goddelijke Drie-eenheid is voltooid, voltrokken, kunnen mensen in Hem worden gedoopt. De voltooide Drie-enige God, de volmaakte Goddelijke Drie-eenheid, is volmaakt, compleet en komt aan niets te kort. Als we mensen dopen, plaatsen we ze in de voltooide, volmaakte Drie-enige God.
De Vader, de Zoon en de Geest is de naam van de Goddelijke Drie-eenheid in wie we mensen dopen. De Heer openbaarde deze goddelijke titel in de context van Zijn verlangen om de mensen die onze prediking hebben ontvangen in de Drie-enige God te plaatsen. De Drie-enige God in Zijn goddelijke drie-eenheid is precies de plaats waar we degenen moeten plaatsen die Hem hebben ontvangen.
We gaan om de naties te discipelen, hen te dopen. Het woord discipel is een sterk woord... De discipelen moesten de ongelovige naties discipelen door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Dit betekent dat discipelen ook dopen omvat. We moeten mensen tot discipelen maken door ze te dopen, ze in een persoon te plaatsen, de Drie-enige God. Wanneer ze in deze persoon komen, zijn ze discipelen. We zouden het evangelie niet aan mensen moeten prediken zonder hen te dopen. Dat is niet schriftuurlijk. We moeten mensen dopen onmiddellijk nadat ze in de Heer hebben geloofd. Hen tot discipelen maken door hen te dopen, betekent van hen de burgers van het koninkrijk der hemelen maken. Als we ze niet in de Drie-enige God plaatsen, kunnen we ze niet in het koninkrijk van God brengen. We moeten ze in God Zelf plaatsen. Dan plaatsen we ze in het koninkrijk van God. (CWWL, 1988, deel 1, "Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid", pp. 310-312)
Verder lezen: CWWL, 1993, vol. 2, "De Geest met Onze Geest", hfst. 3
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 1 — DAY 5
Morning Nourishment
Matt. 12:28 But if I, by the Spirit of God, cast out the demons, then the kingdom of God has come upon you. John
14:10 Do you not believe that I am in the Father and the Father is in Me? The words that I say to you I do not speak from Myself, but the Father who abides in Me does His works.
In Matthew 12:28 the Lord said, “If I [the Son], by the Spirit of God [the Triune God including the Father], cast out the demons, then the kingdom of God [the Triune God] has come upon you.” Matthew 12:28 seemingly is a simple word, but we need to look into this verse to see its deeper meaning and revelation. We need to ask, “…Couldn’t the Lord have said that He cast out demons by Himself in order that His own kingdom might come upon the people? What would have been wrong with this?” If the Son would have done this, He would have acted individualistically….The way He cast out demons showed…that He was humble…. He was doing something by the Spirit of God and for the kingdom of God. He never did anything by Himself or for Himself. Is this not beautiful? This shows us the excellency in the Divine Trinity. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” pp. 307-308)
Today’s Reading
This is surely a good pattern for our coordination. The Lord has produced a Body constituted with many members, so all the members should learn of Him. He was working by the Spirit of God for God the Father. He never did anything by Himself or for Himself. Is this not a pattern for us to be coordinated in His Body? We should behave ourselves just like our Head. He behaved Himself in a way of neither doing anything by Himself nor doing anything for Himself. Today in the church life the Body of Christ has not been built up adequately because of the shortage of the proper coordination. If we want to be coordinated with all the members in the Body, we have to learn of Christ our Head, taking Him as our pattern. We should not do anything by ourselves or for ourselves. I may do something according to the will of God, but what I do should not be by myself but by some others. Furthermore, what I do should not be for myself but for the interest, the right, of God on the earth. This is a beauty, and this beauty is a real excellency, a real divine attribute, and an excellent virtue that we need to copy.
The Lord did not say that He cast out demons by Himself for His own kingdom. Instead, He said that He cast out demons by another One and for another One. His spirit was so humble, so selfless. He did nothing by Himself or for Himself. With Him there was no self, no element of selfishness. This is a beauty.
The move of the Divine Trinity as seen in… Matthew 12:28 is an excellent and beautiful example for us to follow…. He did not do things to Himself and for Himself, nor did He trust in Himself. The New Testament record shows us such excellencies, beauties, and virtues in the Divine Trinity. There are so many beautiful items in this dear One. He humbled Himself to become a lowly man, even a slave. While He was on the earth as a slave, He acted in a way of not trusting Himself and not doing anything by Himself, to Himself, or for Himself.
Suppose that in the church life there is a group of sisters and brothers who are serving and living in the reality of the Body of Christ. In their serving they are one and very harmonious. They are all humble. There is not one of them who is for himself, by himself, or to himself. In such a service in the Body, beauty and excellency are displayed. If there were thousands of saints on the earth living and serving in such a way, what beauty and excellency there would be!…To have harmony in the church life requires humility and selflessness….The Divine Trinity took the lead to exhibit this kind of beauty in the universe. Among the three, the Son took the lead to be so selfless, so humble, and so considerate of the others. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” pp. 308, 310, 312-313)
Further Reading: CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” ch. 5
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 1 — DAG 5
Ochtendvoeding
Mat. 12:28 Maar als ik door de Geest van God de demonen uitdrijf, dan is het koninkrijk van God over u gekomen. John
14:10 Gelooft u niet dat Ik in de Vader ben en de Vader in Mij? De woorden die Ik tot jullie zeg spreek Ik niet uit Mijzelf, maar de Vader die in Mij blijft, doet Zijn werken.
In Mattheüs 12:28 zei de Heer: "Als ik [de Zoon], door de Geest van God [de Drie-enige God inclusief de Vader], de demonen uitdrijf, dan is het koninkrijk van God [de Drie-enige God] over jullie gekomen. .” Mattheüs 12:28 is schijnbaar een eenvoudig woord, maar we moeten in dit vers kijken om de diepere betekenis en openbaring ervan te zien. We moeten vragen: "... Had de Heer niet kunnen zeggen dat Hij zelf demonen uitdreef, opdat Zijn eigen koninkrijk over de mensen zou komen? Wat zou hier mis mee zijn geweest?” Als de Zoon dit zou hebben gedaan, zou Hij individualistisch hebben gehandeld... De manier waarop Hij demonen uitdreef liet zien... dat Hij nederig was.... Hij deed iets door de Geest van God en voor het koninkrijk van God. Hij deed nooit iets uit zichzelf of voor Zichzelf. Is dit niet mooi? Dit toont ons de voortreffelijkheid in de Goddelijke Drie-eenheid. (CWWL, 1988, deel 1, “Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid”, blz. 307-308)
Lezing van vandaag
Dit is zeker een goed patroon voor onze coördinatie. De Heer heeft een Lichaam voortgebracht dat uit vele leden bestaat, dus alle leden zouden van Hem moeten leren. Hij werkte door de Geest van God voor God de Vader. Hij deed nooit iets uit zichzelf of voor Zichzelf. Is dit niet een patroon voor ons om gecoördineerd te worden in Zijn Lichaam? We moeten ons net zo gedragen als ons Hoofd. Hij gedroeg Zichzelf op een manier dat hij niets voor Zichzelf deed, noch iets voor Zichzelf deed. Vandaag de dag is in het kerkelijk leven het Lichaam van Christus niet voldoende opgebouwd door het ontbreken van de juiste coördinatie. Als we gecoördineerd willen worden met alle leden van het Lichaam, moeten we leren van Christus, ons Hoofd, en Hem als ons patroon nemen. We moeten niets voor onszelf of voor onszelf doen. Ik kan iets doen in overeenstemming met de wil van God, maar wat ik doe zou niet door mijzelf moeten zijn, maar door anderen. Bovendien moet wat ik doe niet voor mezelf zijn, maar voor het belang, het recht, van God op aarde. Dit is een schoonheid, en deze schoonheid is een echte excellentie, een echte goddelijke eigenschap en een uitstekende deugd die we moeten kopiëren.
De Heer zei niet dat Hij zelf demonen uitdreef voor Zijn eigen koninkrijk. In plaats daarvan zei Hij dat Hij demonen uitdreef door een ander en voor een ander. Zijn geest was zo nederig, zo onzelfzuchtig. Hij deed niets uit Zichzelf of voor Zichzelf. Bij Hem was er geen zelf, geen element van egoïsme. Dit is een schoonheid.
De beweging van de Goddelijke Drie-eenheid zoals gezien in ... Mattheüs 12:28 is een uitstekend en mooi voorbeeld voor ons om te volgen .... Hij deed geen dingen voor Zichzelf en voor Zichzelf, noch vertrouwde Hij op Zichzelf. Het verslag van het Nieuwe Testament toont ons zulke voortreffelijkheden, schoonheden en deugden in de Goddelijke Drie-eenheid. Er zitten zoveel mooie items in deze dierbare. Hij vernederde Zichzelf om een nederige man te worden, zelfs een slaaf. Terwijl Hij op aarde was als een slaaf, handelde Hij op een manier waarbij Hij zichzelf niet vertrouwde en niets deed voor Zichzelf, voor Zichzelf of voor Zichzelf.
Stel dat er in het kerkelijk leven een groep zusters en broeders is die dienen en leven in de werkelijkheid van het Lichaam van Christus. In hun bediening zijn ze één en zeer harmonieus. Ze zijn allemaal bescheiden. Er is er niet één die voor zichzelf, voor zichzelf of voor zichzelf is. In zo'n dienst in het Lichaam worden schoonheid en uitmuntendheid getoond. Als er duizenden heiligen op aarde waren die op zo'n manier zouden leven en dienen, wat zou er dan een schoonheid en voortreffelijkheid zijn! ... Om harmonie te hebben in het kerkelijk leven vereist nederigheid en onbaatzuchtigheid ... De Goddelijke Drie-eenheid nam het voortouw om dit soort van schoonheid in het universum. Van de drie nam de Zoon de leiding om zo onbaatzuchtig, zo nederig en zo attent op de anderen te zijn. (CWWL, 1988, deel 1, “Leven in en met de goddelijke Drie-eenheid”, blz. 308, 310, 312-313)
Verder lezen: CWWL, 1988, vol. 1, “Leven in en met de Goddelijke Drie-eenheid”, hfst. 5
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL WEEK 1 — DAY 4
Morning Nourishment
Matt. 6:9-10 You then pray in this way: Our Father who is in the heavens, Your name be sanctified; Your kingdom come; Your will be done, as in heaven, so also on earth.
13 And do not bring us into temptation, but deliver us from the evil one. For Yours is the kingdom and the power and the glory forever. Amen.
The praying ones must be children of God, born of God, so they have the authority, the right, to call God their Father. We cannot call a person our father if we are not born of him. We have a Father in the heavens who has begotten us. This brief but critical prayer covers a number of crucial items.
To be sanctified means to be separated and distinct from all that is common…. If we pray for our Father’s name to be sanctified, we should not just utter this with our words. For His name to be sanctified, we should express Him in our living. We must live a sanctified life, a daily life separated from being common. To pray such a prayer requires us to be sanctified persons, those who are separated from being common. We should be distinct, separate, from all the people around us. In other words, we should be holy. As sanctified people, we should pray, “Our Father, Your name be sanctified.” (CWWL, 1994-1997, vol. 3, “The God-man Living,” pp. 537-538)
Today’s Reading
Today the world is not God’s kingdom but His enemy’s kingdom. This is why the Bible says that Satan is the ruler of today’s world (John 12:31). In Satan’s kingdom, the world, there is no righteousness, no peace, and no joy. Romans 14:17 says that the reality of the kingdom life is righteousness, peace, and joy in the Holy Spirit. In Satan’s kingdom today, there is no joy because there is no peace. In the United Nations, peace is talked about all the time, but there is no peace, because there is no righteousness. Peace is the issue of righteousness. In his second Epistle, Peter says that the unique thing that dwells in the new heavens and new earth is righteousness (3:13). In the coming kingdom, the millennium, the primary thing will be righteousness. There is no righteousness in today’s world, because this is the kingdom of Satan, the evil ruler.
Today Satan’s will is being done on the earth through evil men….Thank the Lord that Satan’s will is not fully carried out. Hitler, Mussolini, and Stalin were destroyed. Napoleon wanted his will to be done, but he did not succeed. We need to pray for the Father’s divine will to be done on earth as in heaven. This is to bring the heavenly ruling, the kingdom of the heavens, to the earth. Then the Father’s will surely will be done on the earth. These three things [in Matthew 6:9-10]—the name, the kingdom, and the will—are the attributes of the one Triune God. The name is of the Father, because the Father is the source; the kingdom is of the Son, and the will is of the Spirit. To pray in this way is to pray that the Triune God will be prevailing on the earth as He is prevailing in the heavens.
The prayer to the Father concludes in this way: “For Yours is the kingdom and the power and the glory forever. Amen”
(6:13) Here is the realization and praise of God’s kingdom, power, and glory. This also refers to the Triune God. The kingdom is of the Son, which is the realm in which God exercises His power. The power is of the Spirit, which carries out God’s intention so that the Father can express His glory. This indicates that the prayer that the Lord taught us to pray begins with the Triune God, in the sequence of the Father, the Son, and the Spirit, and ends also with the Triune God, but in the sequence of the Son, the Spirit, and the Father. Thus, the prayer taught by the Lord in His supreme teaching begins with God the Father and ends also with God the Father. God the Father is both the beginning and the end, the Alpha and the Omega. (CWWL, 1994-1997, vol. 3, “The God-man Living,” pp. 538-540)
Further Reading: CWWL, 1994-1997, vol. 3, “The God-man Living,” ch. 11
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL WEEK 1 — DAY 3
Morning Nourishment
Luke 1:35…The Holy Spirit will come upon you, and the power of the Most High will overshadow you; therefore also the holy thing which is born will be called the Son of God.
Matt. 1:20-21 …That which has been begotten in her is of the Holy Spirit. And she will bear a son, and you shall call His name Jesus, for it is He who will save His people from their sins.
Luke 1:35 is a verse concerning the divine conception of the Lord Jesus. In this divine conception the Divine Trinity is revealed. Luke 1:35 shows the Holy Spirit’s coming upon Mary; the Most High [God the Father] overshadowing Mary; and the birth of the holy thing [the Son of God]. Thus, the entire Divine Trinity was involved in the conception of the Man-Savior.
Matthew 1:20-23 also refers to the birth of Jesus, the Son of God. Verses 20 and 21 show us the divine conception of the Holy Spirit and the birth of Jesus [the Son]. Then verse 23 tells us that this One was called by men Emmanuel, which means “God [God the Father] with us.” These verses again reveal the working of the Divine Trinity in the Savior’s incarnation. God the Father’s being with us was the issue of the divine conception of the Holy Spirit and the birth of Jesus, the Son. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” p.
302)
Today’s Reading
Matthew 3:16 and 17 reveal the Divine Trinity in His divine move. These verses show Jesus standing in the baptizing water, the Spirit of God descending like a dove and coming upon Jesus [the Son], and the Father speaking out of the heavens, saying, “This is My Son, the Beloved, in whom I have found My delight.” The Spirit of God descending like a dove and coming upon Christ can be considered as God’s anointing Him to be His Messiah to carry out His eternal purpose…. God anointed Him with the consummation of the Triune God as the anointing oil. In ancient times the kings and the priests needed to be anointed to take their offices. The anointing is the confirmation of the appointing. The appointed Christ was in the water under an open heaven and was anointed by the Triune God with the economical Spirit. By that time Jesus had already been born of the essential Spirit. Before the Spirit of God descended and came upon Him, the Lord Jesus was born of the Spirit (Luke 1:35), proving that He already had the Spirit of God within Him. That was for His birth. Now for His ministry the Spirit of God descended upon Him. This was the fulfillment of Isaiah 61:1; 42:1; and Psalm 45:7 to anoint the new King and introduce Him to His people. He was conceived with the essential Spirit for His birth in order for Him to be a God-man to exist on the earth. Thirty years later He was baptized by John. While He was standing in the waters of baptism, God came to anoint Him with the Holy Spirit as the economical Spirit to carry out God’s economy. (CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” pp. 329-330)
The Lord’s being baptized to fulfill God’s righteousness and to be put into death and resurrection brought Him three things: the open heavens, the descending Spirit of God, and the speaking of the Father. It is the same with us today. (Matt. 3:16, footnote 2) By the descending of the Spirit of God like a dove upon Him, the Lord Jesus ministered in gentleness and singleness, focusing solely on the will of God. (Matt. 3:16, footnote 4)
The Spirit’s descending was the anointing of Christ, whereas the Father’s speaking was a testimony to Him as the beloved Son. This is a picture of the Divine Trinity: the Son rose up from the water, the Spirit descended upon the Son, and the Father spoke concerning the Son. This proves that the Father, the Son, and the Spirit exist simultaneously. This is for the accomplishing of God’s economy. (Matt. 3:17, footnote 1)
Further Reading: Life-study of Matthew, msg. 10; CWWL, 1994-1997, vol. 3, “The God-man Living,” chs. 4-5
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 1 — DAG 2
Ochtendvoeding
Johannes 4:14 Maar wie drinkt van het water dat Ik hem zal geven, zal zeker niet in eeuwigheid dorsten; maar het water dat Ik hem zal geven, zal in hem een fontein worden van water dat opspringt in het eeuwige leven.
1 Kor. 12:13 ...In één Geest werden we allemaal gedoopt in één lichaam... en kregen we allemaal één Geest te drinken.
De Drie-enige God stroomt in drie fasen in de Goddelijke Drie-eenheid. [In Johannes 4:14b] wanneer de fontein ontspringt, is dat de fontein die tevoorschijn komt. Dan stroomt er een rivier. Deze stromende Drie-enige God is “in het eeuwige leven” [vs. 14]. Het Griekse voorzetsel vertaald als "in" heeft een rijke betekenis. Hier spreekt het van de bestemming. Het eeuwige leven is de bestemming van de stromende Drie-enige God. Er is een fontein in ons die opspringt als een rivier naar een bestemming. Deze bestemming is het eeuwige leven. Het Nieuwe Jeruzalem is de totaliteit van het goddelijke, eeuwige leven... Dus, in het eeuwige leven betekent in het Nieuwe Jeruzalem. We moeten daar iets in laten stromen. Goddelijk Nieuw Jeruzalem wil dat we daar aankomen. De hele Bijbel is nodig om Johannes 4:14 te interpreteren. De Vader is de fontein als de bron, de Zoon is de bron, de Geest is de stromende rivier, en deze stromen komen uit in het eeuwige leven, dat het nieuwe Jeruzalem is... God stroomt door te spreken, door te verspreiden, door te schenken. (CWWL, 1994-1997, deel 4, “Crystallization-study of the Gospel of John”, p. 455)
Lezing van vandaag
Het nieuwe Jeruzalem is de totaliteit van God verenigd met de mens en de mens vermengd met God. Het getal dat het Nieuwe Jeruzalem vertegenwoordigt is twaalf, wat betekent dat God in Zijn eeuwige bestuur vermengd is met Zijn schepsel, de mens. De Drie-enige God wordt aangeduid met het getal drie, en de mens wordt aangeduid met het getal vier. Drie keer vier is twaalf. In het Nieuwe Jeruzalem zijn de twaalf fundamenten, gegraveerd met de namen van de twaalf apostelen (Openb. 21:14); de twaalf poorten, die twaalf parels zijn, gegraveerd met de namen van de twaalf stammen (vers 12); en de twaalf vruchten van de boom des levens (22:2). Dit laat zien dat het Nieuwe Jeruzalem de vermenging is van God en de mens.
De Drie-enige God wordt het levende water, dat de Heer Jezus aan de Samaritaanse vrouw schonk in Johannes 4…. [De] fontein is de Vader. Wanneer deze fontein tevoorschijn komt, of ontspringt, is dat de Zoon. Wanneer de bron in een rivier stroomt, is dat de Geest. Dit is in of voor het Nieuwe Jeruzalem. Wanneer we van dit water drinken, wordt het een fontein in ons... [die] tevoorschijn komt als een bron, en de bron stroomt uit als een rivier voor het Nieuwe Jeruzalem... Wanneer Hij in ons stroomt, stroomt Hij met ons mee. Hij zal ons het Nieuwe Jeruzalem binnenstromen om het Nieuwe Jeruzalem te zijn. Het voorzetsel in betekent ook 'worden'. In het Nieuwe Jeruzalem betekent "het Nieuwe Jeruzalem worden"....We moeten het Nieuwe Jeruzalem zijn; dan kunnen we in het nieuwe Jeruzalem zijn.
Het opspringen is de lente die stroomt. De rivier wordt geïmpliceerd in het stromen. Into betekent hier "uitgeven" of "zijn, worden". Het Nieuwe Jeruzalem zal er zijn door het stromen van de Drie-enige God. In het begin van de Bijbel was God daar. Aan het einde van de Bijbel staat het nieuwe Jeruzalem. In het begin, in het verleden van de eeuwigheid, was het Woord, dat God was. In de eeuwigheid wordt het Woord het Nieuwe Jeruzalem.
1 Korintiërs 12:13 zegt: "We zijn allemaal gedoopt in één lichaam." Dit betekent niet dat het Lichaam van ons gescheiden is en dat we in het Lichaam zijn geplaatst. Het betekent dat we in het lichaam zijn gedoopt. De doop met de Geest bracht ons allemaal samen om het Lichaam te zijn. In betekent 'zijn'. We zijn gedoopt om het Lichaam te zijn. Uiteindelijk zullen we het Nieuwe Jeruzalem zijn, dat God is vermengd, vermengd en opgenomen met de mens. Nu kunnen we zien dat de ene helft van een vers, Johannes 4:14b, de hele Bijbel beslaat. (CWWL, 1994-1997, deel 4, "Crystallization-study of the Gospel of John", pp. 456-458)
Verder lezen: CWWL, 1994-1997, vol. 2, "De regerende en controlerende visie in de Bijbel", chs. 1-3; CWWL, 1994-1997, vol. 5, "Een woord van liefde voor de medewerkers, ouderlingen, geliefden en zoekers van de Heer", hfst. 2
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 1 — DAY 1
Morning Nourishment
Psa. 36:8-9 They are saturated with the fatness of Your house, and You cause them to drink of the river of Your pleasures. For with You is the fountain of life; in Your light we see light.
1 Tim. 1:4 …Give heed to…God’s economy, which is in faith.
[Psalm 36:8a] is a figurative speaking of Christ being the rich sacrifices through His death, and this is the fatness of God’s house. Verse 8 also tells us that the Lord causes us to drink of the river of His pleasures. The fatness refers to Christ, and the river refers to the Spirit. Then verse 9… refers to God the Father as the source, as the fountain, not the spring. The fountain is the real source, whereas the spring is the springing up, the bubbling up, of the fountain.
The fountain of life refers to the Father as the very source of life. Verse 9 continues to say, “In Your light we see light.” Light also refers to the Father. The Father is not only the source of life but also the source of light. Life comes first and then light. This corresponds with John 1:4: “In Him was life, and the life was the light of men.” Even in such a short portion of the Word, in the poetry of the ancient psalmist, we can see the Divine Trinity. We can see Christ as the fatness, the Spirit as the river, and the Father as the source of life and light. This is marvelous! (CWWL, 1984, vol. 2, “Elders’ Training, Book 2: The Vision of the Lord’s Recovery,” p. 227)
Today’s Reading
The only way we could interpret Psalm 36:8-9… is by the governing vision—the Triune God is working Himself into His chosen and redeemed people to be their life and life supply, to saturate their entire being with the Divine Trinity, that is, with the Father as the fountain, the Son as the fatness, and the Spirit as the river. This is the vision that should govern and direct how you interpret any portion of the Bible….Without such a vision you may present a good message based on Psalm 36:8-9, yet it will be so shallow, touching nothing of the Divine Trinity. Even if you were to go to Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible and discover that the fatness refers to the fatty ashes of the sacrifices, without such a vision you would never think that this refers to Christ. You must have the governing principle. Then when you see the word sacrifices, you would be so clear that this refers to the second of the Divine Trinity, Christ. Then it would also be easy for you to understand the river of God’s pleasures. Without such a vision it is not so easy to understand what this river is. Romans 14:17 refers back to this river when it tells us that the kingdom of God is “righteousness and peace and joy in the Holy Spirit.” The joy in the Holy Spirit is the river of pleasures, or we could say the river of pleasures is the Spirit of joy….When we pick up this key, we can open up every part of the Bible.
Every book of the Bible confirms our understanding of this Scripture passage because the entire Bible was written according to the principle of the Triune God wrought into His redeemed people as their enjoyment, their drink, and their fountain of life and light. The application of this principle in interpreting any portion of the New Testament is endless. Then our message, using any portion, will be greatly enriched. It will be full of the fatness, full of the flowing of the river of pleasures, and full of the fountain of life and of light. Our message and our ministry will be different. There will be an intrinsic principle within and governing whatever we speak, teach, and preach. This is my burden. Merely to read the lines of a Life-study to pick up some points and titles from a message will not work. We have not been constituted with such a principle, and this principle has not become a vision to us. We may have eyes to read the Bible and a mind to understand it, but we do not have the key to open it. We need the key. (CWWL, 1984, vol. 2, “Elders’ Training, Book 2: The Vision of the Lord’s Recovery,” pp. 229-230)
Further Reading: CWWL, 1988, vol. 1, “Living in and with the Divine Trinity,” chs. 2-4, 7; CWWL, 1991-1992, vol. 1, “The Central Line of the Divine Revelation,” chs. 3-4
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 1 — DAG 1
Ochtendvoeding
Ps. 36:8-9 Ze zijn verzadigd met de vettigheid van Uw huis, en U doet ze drinken uit de rivier van Uw genoegens. Want bij U is de fontein van het leven; in Uw licht zien wij licht.
1 Tim. 1:4 …Let op … Gods economie, die in geloof is.
[Psalm 36:8a] is een figuurlijk spreken van Christus die de rijke offers is door Zijn dood, en dit is de vettigheid van Gods huis. Vers 8 vertelt ons ook dat de Heer ons laat drinken uit de rivier van Zijn genoegens. De vetheid verwijst naar Christus, en de rivier verwijst naar de Geest. Dan verwijst vers 9... naar God de Vader als de bron, als de fontein, niet de bron. De fontein is de werkelijke bron, terwijl de bron het opspringen, het opborrelen van de fontein is.
De fontein van het leven verwijst naar de Vader als de bron van leven. Vers 9 zegt verder: "In Uw licht zien wij licht." Licht verwijst ook naar de Vader. De Vader is niet alleen de bron van het leven, maar ook de bron van licht. Het leven komt eerst en dan het licht. Dit komt overeen met Johannes 1:4: “In Hem was leven, en het leven was het licht der mensen.” Zelfs in zo'n kort gedeelte van het Woord, in de poëzie van de oude psalmist, kunnen we de Goddelijke Drie-eenheid zien. We kunnen Christus zien als de vettigheid, de Geest als de rivier en de Vader als de bron van leven en licht. Dit is geweldig! (CWWL, 1984, deel 2, ‘Ouderentraining, Boek 2: The Vision of the Lord’s Recovery’, p. 227)
Lezing van vandaag
De enige manier waarop we Psalm 36:8-9 kunnen interpreteren... is door de regerende visie - de Drie-enige God werkt Zelf in Zijn uitverkoren en verloste mensen om hun leven en levensvoorziening te zijn, om hun hele wezen te verzadigen met de Goddelijke Drie-eenheid, dat is, met de Vader als de fontein, de Zoon als de vetheid en de Geest als de rivier. Dit is de visie die zou moeten leiden en richting zou moeten geven aan hoe je welk deel van de Bijbel dan ook interpreteert... drie-eenheid. Zelfs als je naar Strongs Uitputtende Concordantie van de Bijbel zou gaan en zou ontdekken dat de vetheid verwijst naar de vette as van de offers, zou je zonder zo'n visie nooit denken dat dit verwijst naar Christus. Je moet het leidende principe hebben. Als je dan het woord offers ziet, zou je zo duidelijk zijn dat dit verwijst naar de tweede van de Goddelijke Drie-eenheid, Christus. Dan zou je ook gemakkelijk de rivier van Gods genoegens kunnen begrijpen. Zonder zo'n visie is het niet zo gemakkelijk te begrijpen wat deze rivier is. Romeinen 14:17 verwijst naar deze rivier wanneer het ons vertelt dat het koninkrijk van God "rechtvaardigheid en vrede en vreugde in de Heilige Geest" is. De vreugde in de Heilige Geest is de rivier van genoegens, of we zouden kunnen zeggen dat de rivier van genoegens de Geest van vreugde is... Als we deze sleutel oppakken, kunnen we elk deel van de Bijbel openen.
Elk boek van de Bijbel bevestigt ons begrip van deze passage uit de Schrift, omdat de hele Bijbel is geschreven volgens het principe van de Drie-enige God die in Zijn verloste mensen werkte als hun genot, hun drank en hun bron van leven en licht. De toepassing van dit principe bij het interpreteren van elk deel van het Nieuwe Testament is eindeloos. Dan zal onze boodschap, met gebruikmaking van welke portie dan ook, enorm worden verrijkt. Het zal vol zijn van de vettigheid, vol van het stromen van de rivier van genoegens, en vol van de fontein van leven en van licht. Onze boodschap en onze bediening zullen anders zijn. Alles wat we spreken, onderwijzen en prediken, zal een intrinsiek principe bevatten en beheersen. Dit is mijn last. Alleen de regels van een Levensstudie lezen om enkele punten en titels uit een bericht op te pikken, zal niet werken. We zijn niet gevormd met een dergelijk principe, en dit principe is voor ons geen visie geworden. We hebben misschien ogen om de Bijbel te lezen en een verstand om hem te begrijpen, maar we hebben niet de sleutel om hem te openen. We hebben de sleutel nodig. (CWWL, 1984, deel 2, ‘Ouderentraining, Boek 2: The Vision of the Lord’s Recovery’, pp. 229-230)
Verder lezen: CWWL, 1988, vol. 1, “Leven in en met de Goddelijke Drie-eenheid”, hfst. 2-4, 7; CWWL, 1991-1992, vol. 1, "De centrale lijn van de goddelijke openbaring", chs. 3-4
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 12 DAY 6
Morning Nourishment
1 John 3:14 We know that we have passed out of death into life because we love the brothers. He who does not love abides in death.
John 5:24 …He who hears My word and believes Him who sent Me has eternal life, and does not come into judgment but has passed out of death into life.
Death is of the devil, God’s enemy Satan, signified by the tree of knowledge of good and evil, which brings death. Life is of God, the source of life, signified by the tree of life, which issues in life (Gen. 2:9, 16-17). Death and life are not only of these two sources, Satan and God; they are also two essences, two elements, and two spheres. To pass out of death is to pass out of the source, the essence, the element, and the sphere of death into the source, the essence, the element, and the sphere of life. This took place in us at our regeneration. We know (oida) this, we have the inner consciousness of this, because we love the brothers. Love (agape—the love of God) toward the brothers is a strong evidence of this. Faith in the Lord is the way for us to pass out of death into life; love toward the brothers is the evidence that we have passed out of death into life. To have faith is to receive the eternal life; to love is to live by the eternal life and express it.
Not loving the brothers is evidence of not living by the essence and element of the divine life and not remaining in its sphere. It is living in the essence and element of the satanic death and abiding in its sphere. (Life-study of 1 John, pp. 236-237)
Today’s Reading
Through regeneration we have passed out of the source, essence, element, and sphere of death into the source, essence, element, and sphere of life…. First we have the source. Then out of the source comes the essence. The essence forms an element, and eventually this element becomes a sphere. Therefore, regarding life, we first have the source of life. Out of this source of life comes the essence of life. The essence forms the element of life, and this element of life then becomes the sphere of life.
We may use a fountain to illustrate the difference between the source of life, the essence of life, the element of life, and the sphere of life. Water flows out of a fountain and becomes a river. The fountain is the source. We may say that H2O is the essence of what comes out of the fountain. This essence then takes the form of water, and the flowing water becomes a river. Here we have the fountain as the source, the H2O as the essence, the water as the element, and the river as the sphere. Therefore, in the sphere of the river we have the water as the element, and the essence of this element is H2O. The source of it all is the fountain.
As children of God, we have received the divine life from God. God is the source, the fountain, of the divine life. The essence of the divine life is the very being of God. Hence, God’s being, His essence, is the essence of the spiritual water we have received as the divine life. This life also is an element by which and in which we can live. When we live in the element of the divine life, the divine life becomes the sphere of our living. Now we are living in the sphere of the divine life, possessing the element of the divine life, and enjoying the essence of the divine life. Furthermore, as we enjoy the essence of the divine life, we are organically joined to God as the source of this life. This is the reason we say that with the divine life we have the source, the essence, the element, and the sphere.
The principle is the same with death….We were living in the sphere of death, possessing the element of death, and suffering the essence of death. Moreover, we were joined to Satan, the source of death. Therefore, before regeneration, we were experiencing and suffering the source, essence, element, and sphere of death. (Life-study of 1 John, pp. 245-246)
Further Reading: Life-study of 1 John, msgs. 28, 34; CWWL, 1963, vol. 3, “Basic Principles of the Experience of Life,” chs. 1-4; CWWL, 1984, vol. 3, “The Divine Economy,” chs. 4-5
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 12 DAG 6
Ochtendvoeding
1 Johannes 3:14 We weten dat we uit de dood zijn overgegaan in het leven omdat we van de broeders houden. Wie niet liefheeft, blijft in de dood.
Johannes 5:24 … Wie Mijn woord hoort en Hem gelooft die Mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven en komt niet in het oordeel, maar is uit de dood overgegaan in het leven.
De dood is van de duivel, Gods vijand Satan, aangeduid met de boom van kennis van goed en kwaad, die de dood brengt. Het leven is van God, de bron van het leven, aangeduid door de boom des levens, die in het leven uitspruit (Gen. 2:9, 16-17). Dood en leven zijn niet alleen van deze twee bronnen, Satan en God; het zijn ook twee essenties, twee elementen en twee sferen. De dood verlaten is de bron, de essentie, het element en de sfeer van de dood verlaten in de bron, de essentie, het element en de sfeer van het leven. Dit vond plaats in ons bij onze wedergeboorte. We weten (oida) dit, we hebben het innerlijke bewustzijn hiervan, omdat we de broeders liefhebben. Liefde (agape - de liefde van God) jegens de broeders is hier een sterk bewijs van. Geloof in de Heer is voor ons de manier om uit de dood over te gaan in het leven; liefde voor de broeders is het bewijs dat we uit de dood zijn overgegaan in het leven. Geloof hebben is het eeuwige leven ontvangen; liefhebben is leven naar het eeuwige leven en het uitdrukken.
Het niet liefhebben van de broeders is een bewijs van het niet leven naar de essentie en het element van het goddelijke leven en niet in zijn sfeer blijven. Het is leven in de essentie en het element van de satanische dood en verblijven in zijn sfeer. (Levensstudie van 1 Johannes, pp. 236-237)
Lezing van vandaag
Door wedergeboorte zijn we uit de bron, essentie, element en sfeer van de dood overgegaan in de bron, essentie, element en sfeer van het leven. Eerst hebben we de bron. Dan komt uit de bron de essentie. De essentie vormt een element, en uiteindelijk wordt dit element een bol. Daarom hebben we met betrekking tot het leven eerst de bron van het leven. Uit deze bron van leven komt de essentie van het leven. Het wezen vormt het levenselement en dit levenselement wordt dan de levenssfeer.
We kunnen een fontein gebruiken om het verschil tussen de bron van het leven, de essentie van het leven, het element van het leven en de sfeer van het leven te illustreren. Water stroomt uit een fontein en wordt een rivier. De fontein is de bron. We kunnen zeggen dat H2O de essentie is van wat uit de fontein komt. Deze essentie neemt dan de vorm aan van water en het stromende water wordt een rivier. Hier hebben we de fontein als de bron, de H2O als de essentie, het water als het element en de rivier als de bol. Daarom hebben we in de sfeer van de rivier het water als element, en de essentie van dit element is H2O. De bron van dit alles is de fontein.
Als kinderen van God hebben wij het goddelijk leven van God ontvangen. God is de bron, de fontein van het goddelijk leven. De essentie van het goddelijke leven is het wezen van God zelf. Daarom is Gods wezen, Zijn essentie, de essentie van het spirituele water dat we hebben ontvangen als het goddelijke leven. Dit leven is ook een element waardoor en waarin we kunnen leven. Wanneer we in het element van het goddelijke leven leven, wordt het goddelijke leven de sfeer van ons leven. Nu leven we in de sfeer van het goddelijke leven, bezitten we het element van het goddelijke leven en genieten we van de essentie van het goddelijke leven. Bovendien, als we genieten van de essentie van het goddelijke leven, zijn we organisch verbonden met God als de bron van dit leven. Dit is de reden waarom we zeggen dat we met het goddelijke leven de bron, de essentie, het element en de sfeer hebben.
Het principe is hetzelfde met de dood... We leefden in de sfeer van de dood, bezaten het element van de dood en leden de essentie van de dood. Bovendien waren we verbonden met Satan, de bron van de dood. Daarom ervoeren en leden we vóór de wedergeboorte de bron, essentie, element en sfeer van de dood. (Levensstudie van 1 Johannes, pp. 245-246)
Verder lezen: Levensstudie van 1 Johannes, msgs. 28, 34; CWWL, 1963, vol. 3, "Basisprincipes van de ervaring van het leven", chs. 1-4; CWWL, 1984, vol. 3, "De goddelijke economie", hfst. 4-5
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 12 DAY 5
Morning Nourishment
Matt. 16:18 And I also say to you that you are Peter, and upon this rock I will build My church, and the gates of Hades shall not prevail against it.
John 11:25 …I am the resurrection and the life; he who believes into Me, even if he should die, shall live.
Christ is the resurrection and the life. Since the church is the vessel of Christ on earth, it should express this life and resurrection. God intends for the church to manifest the life of Christ. Hence, the church must be full of life. In the church everything that issues from God is life, and everything that issues from Satan is death.
The main goal of the Lord coming to earth is for man to have life (John 10:10), that is, for man to receive God’s life…. God’s Christ is life, and God’s Christ is resurrection, and the church is the vessel of this life and resurrection….Through the church—the vessel of Christ—God dispenses His life and riches to men. (CWWN, vol. 44, pp. 881-882)
Today’s Reading
Satan is God’s rival. He attacks everything that God wants to do. Since God’s goal today is the church, Satan’s attacks are directed specifically against the church. Satan does not necessarily stumble Christians or the church with the enticement of sin or the world, because these things are too obvious. While we may be free from sin and not love the world, we can still be under Satan’s attacks…. Dealing with sin and the world alone is not enough to stop the attacks of Satan. The ultimate weapon Satan uses to attack the church is death. Death is not easily identifiable; it can creep secretly into the church. This does not mean that Satan will not use the world and sin to attack the church. It means that Satan can use refined and moral things, not just filthy and treacherous sins to attack Christians. Many refined and moral things are filled with death, and Satan can easily utilize these deadly things to attack the church.
Matthew 16:18 says that the foundation of the Lord’s church is Christ the Rock, and the gates of Hades cannot prevail against this church. Hades is death. If the church has its roots in heaven, it will be impossible to cut it off from heaven, because…its roots are entrenched and death cannot prevail against it. The only reason that death cannot prevail over the church is that the church is built upon Christ the Rock…. Many Christians…know whether or not a sermon is well-delivered. But it is hard for them to distinguish between death and resurrection. But if the church is built on Christ the Rock, it will distinguish between death and life, and the gates of Hades will not prevail against it.
Romans 8:10 corresponds with John 12:25. Romans 8:10 is on the body and the spirit, while John 12 is on the soul, both the preserving and the losing of the soul. In both cases the end result is related to death and resurrection. Everything that issues from the body or from the soul results in death, which is Hades, whereas everything that issues from the spirit results in life…. A Christian should not ask whether a thing is good or evil but should ask from where a thing originates. Does it originate from the natural life, the flesh, the soul, or does it originate from the spirit? Of all the things that a Christian possesses, only those that originate from the spirit are of life, and only they can give others life. Nothing else—no matter how good, profitable, or nice—gives life.
The church needs life, the resurrection life of Christ. No doctrine, idea, theology, or exposition can replace the life of Christ. Only the life of Christ and that which issues from it will prevail against the gates of Hades. Everything else is just disguised forms of death and cannot withstand the attacks of Satan. May the Lord be merciful to us, and may He keep us from touching death or bringing death into the church. May God fill the church with life, and may Satan find no opening to attack the church. (CWWN, vol. 44, pp. 882-885)
Further Reading: CWWL, 1965, vol. 2, “The Tree of Life,” chs. 1-10, 14, 16; CWWL, 1964, vol. 4, “Practical Lessons on the Experience of Life,” ch.
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 12 DAG 5
Ochtendvoeding
Mat. 16:18 En Ik zeg u ook dat u Petrus bent, en op deze rots zal Ik Mijn kerk bouwen, en de poorten van Hades zullen haar niet overweldigen.
Johannes 11:25 … Ik ben de opstanding en het leven; hij die in Mij gelooft, zal leven, ook al zou hij sterven.
Christus is de opstanding en het leven. Aangezien de kerk het vat van Christus op aarde is, moet zij dit leven en opstanding uitdrukken. Het is Gods bedoeling dat de kerk het leven van Christus manifesteert. Daarom moet de kerk vol leven zijn. In de kerk is alles wat uit God komt leven, en alles wat uit Satan komt is de dood.
Het belangrijkste doel van de komst van de Heer naar de aarde is dat de mens leven heeft (Johannes 10:10), dat wil zeggen, dat de mens Gods leven ontvangt... Gods Christus is leven, en Gods Christus is opstanding, en de kerk is het vat van dit leven en opstanding... Door de kerk – het vat van Christus – deelt God Zijn leven en rijkdom uit aan de mensen. (CWWN, deel 44, blz. 881-882)
Lezing van vandaag
Satan is Gods rivaal. Hij valt alles aan wat God wil doen. Aangezien Gods doel vandaag de kerk is, zijn Satans aanvallen specifiek gericht tegen de kerk. Satan brengt christenen of de kerk niet noodzakelijkerwijs tot struikelen met de verlokking van zonde of de wereld, omdat deze dingen te voor de hand liggend zijn. Hoewel we misschien vrij zijn van zonde en niet van de wereld houden, kunnen we nog steeds onder de aanvallen van Satan staan... Omgaan met zonde en de wereld alleen is niet genoeg om de aanvallen van Satan te stoppen. Het ultieme wapen dat Satan gebruikt om de kerk aan te vallen, is de dood. De dood is niet gemakkelijk te identificeren; het kan stiekem de kerk binnensluipen. Dit betekent niet dat Satan de wereld en de zonde niet zal gebruiken om de kerk aan te vallen. Het betekent dat Satan verfijnde en morele dingen kan gebruiken, niet alleen vuile en verraderlijke zonden om christenen aan te vallen. Veel verfijnde en morele dingen zijn gevuld met dood, en Satan kan deze dodelijke dingen gemakkelijk gebruiken om de kerk aan te vallen.
Mattheüs 16:18 zegt dat het fundament van de kerk van de Heer Christus de Rots is, en de poorten van Hades kunnen deze kerk niet overweldigen. Hades is de dood. Als de kerk haar wortels in de hemel heeft, zal het onmogelijk zijn om haar van de hemel af te snijden, want... haar wortels zijn verschanst en de dood kan haar niet overweldigen. De enige reden dat de dood niet kan zegevieren over de kerk is dat de kerk is gebouwd op Christus de Rots…. Veel christenen... weten of een preek goed wordt gebracht of niet. Maar het is moeilijk voor hen om onderscheid te maken tussen dood en opstanding. Maar als de kerk op Christus de Rots is gebouwd, zal ze onderscheid maken tussen dood en leven, en de poorten van Hades zullen haar niet overweldigen.
Romeinen 8:10 komt overeen met Johannes 12:25. Romeinen 8:10 gaat over het lichaam en de geest, terwijl Johannes 12 over de ziel gaat, zowel het behouden als het verliezen van de ziel. In beide gevallen is het eindresultaat gerelateerd aan dood en opstanding. Alles wat uit het lichaam of uit de ziel komt, resulteert in de dood, dat is Hades, terwijl alles wat uit de geest komt, resulteert in leven…. Een christen zou niet moeten vragen of iets goed of slecht is, maar zou moeten vragen waar iets vandaan komt. Komt het voort uit het natuurlijke leven, het vlees, de ziel, of komt het voort uit de geest? Van alle dingen die een christen bezit, zijn alleen die die uit de geest voortkomen van leven, en alleen zij kunnen anderen leven geven. Niets anders - hoe goed, winstgevend of aardig ook - geeft leven.
De kerk heeft het leven nodig, het opstandingsleven van Christus. Geen enkele doctrine, idee, theologie of uiteenzetting kan het leven van Christus vervangen. Alleen het leven van Christus en dat wat daaruit voortkomt, zal zegevieren tegen de poorten van Hades. Al het andere is slechts vermomde vormen van dood en kan de aanvallen van Satan niet weerstaan. Moge de Heer ons genadig zijn en moge Hij ons ervan weerhouden de dood aan te raken of de dood in de kerk te brengen. Moge God de kerk vullen met leven, en moge Satan geen opening vinden om de kerk aan te vallen. (CWWN, deel 44, blz. 882-885)
Verder lezen: CWWL, 1965, vol. 2, "De Boom des Levens", chs. 1-10, 14, 16; CWWL, 1964, vol. 4, "Praktische lessen over de ervaring van het leven", hfst.
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 12 — DAY 4
Morning Nourishment
Matt. 7:13-14 Enter in through the narrow gate, for wide is the gate and broad is the way that leads to destruction, and many are those who enter through it. Because narrow is the gate and constricted is the way that leads to life, and few are those who find it.
Who can enter through the narrow gate spoken of in Matthew 7:13? Only the kingdom people with the nature described in the nine blessings in chapter 5. Those who enter the narrow gate must be poor in spirit, mourning, meek, hungry and thirsty for righteousness, merciful, pure in heart, making peace with all men, willing to be persecuted for the sake of righteousness, and willing to be reproached for Christ. Only those with such a nature can enter through the narrow gate. Furthermore, those who enter through this narrow gate must be under the higher laws of the kingdom, the complemented and changed laws, and they should not have any anxiety concerning their living. Rather, they must have the confidence that their heavenly Father is taking care of them. Moreover, they should not be lazy or idle, but diligent and industrious. These are the people who enter through the narrow gate and walk on the constricted way. (Life-study of Matthew, pp. 297-298)
Today’s Reading
The gate is narrow and the way is constricted because the new law of the kingdom is stricter and the demand…is higher…. It deals not only with outward conduct, but also with inward motive. The old man, the self, the flesh, the human concept, and the world with its glory are all excluded. Only that which corresponds to God’s will can enter in….To enter the gate is simply to begin walking on the way, a way which is lifelong.
We all are happy to be in the Lord’s recovery and appreciate the recovery very much…. As one in the Lord’s recovery, are you walking on the constricted way? We all must be able to say that we are not taking the way of Christianity, but the way of constriction….Those in Christianity can use rock music or other worldly methods in their services, but we cannot…. All young people desire to be free,…to put off all restriction. When [they] graduate from high school, they are like caged birds wanting to be free. However, many are so free that they have no constriction, no restriction. We in the Lord’s recovery, on the contrary, are taking a constricted way….We in the Lord’s recovery must walk in our spirit. Living in spirit and walking in spirit restrict us. Even when we are loving, rejoicing, and happy, we must be under restriction. We must not be like those who throw off all restraint in their excitement. Rather, we must be excited within the limit of the spirit. This must even be true in the meetings. Although we may fully release our spirit, we should be restricted as far as physical activity is concerned. In everything, we need to take the constricted way, not the broad way.
We must take the constricted way in our fellowship with the brothers. Do you intend to praise a brother? You must praise him in a constricted way. Are you about to rebuke a brother? You must rebuke him in a constricted way. Are you having fellowship with some brothers? This is excellent, but you must fellowship with them in a constricted way. Sometimes when you are having fellowship, you forget all limitation. You go on hour after hour without taking care of the need for food or rest. Furthermore, in your fellowship you talk…about everyone without any restriction. Praise the Lord that we are truly free. Nevertheless, we still have the limitations, restrictions, and constrictions.
Life in Matthew 7:14 refers to the ever-blessed condition of the kingdom, which is filled with the eternal life of God. This life is in the reality of the kingdom today and will be in the manifestation of the kingdom in the coming age (19:29; Luke 18:30). In the Lord’s recovery today we are taking the constricted way which leads to life. (Life-study of Matthew, pp. 298-299, 301)
Further Reading: CWWL, 1979, vol. 1, “Basic Lessons on Life,” lsns. 3,7-8,11-15; CWWL, 1981, vol. 1, “God’s Eternal Intention and Satan’s Counterplot,” chs. 2-3
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 12 — DAG 4
Ochtendvoeding
Mat. 7:13-14 Ga naar binnen door de nauwe poort, want wijd is de poort en breed is de weg die naar het verderf leidt, en velen zijn er die erdoor gaan. Want smal is de poort en nauw is de weg die naar het leven leidt, en er zijn er maar weinig die hem vinden.
Wie kan binnenkomen door de nauwe poort waarover in Mattheüs 7:13 wordt gesproken? Alleen de koninkrijksmensen met de natuur beschreven in de negen zegeningen in hoofdstuk 5. Zij die de smalle poort binnengaan, moeten arm van geest zijn, rouwend, zachtmoedig, hongerig en dorstig naar gerechtigheid, barmhartig, rein van hart, vrede sluitend met alle mensen, bereid om vervolgd te worden ter wille van de gerechtigheid, en bereid om gesmaad te worden om Christus. Alleen degenen met zo'n karakter kunnen door de smalle poort naar binnen. Bovendien moeten degenen die door deze nauwe poort binnenkomen onder de hogere wetten van het koninkrijk zijn, de aangevulde en gewijzigde wetten, en zij zouden zich geen zorgen moeten maken over hun levensonderhoud. Ze moeten veeleer het vertrouwen hebben dat hun hemelse Vader voor hen zorgt. Bovendien moeten ze niet lui of lui zijn, maar ijverig en ijverig. Dit zijn de mensen die door de nauwe poort naar binnen gaan en op de vernauwde weg lopen. (Levensstudie van Matthew, pp. 297-298)
Lezing van vandaag
De poort is smal en de weg is vernauwd omdat de nieuwe wet van het koninkrijk strenger is en de eis... hoger is.... Het gaat niet alleen over uiterlijk gedrag, maar ook over innerlijke motieven. De oude mens, het zelf, het vlees, het menselijke concept en de wereld met zijn glorie zijn allemaal uitgesloten. Alleen datgene wat overeenkomt met Gods wil kan binnenkomen... De poort binnengaan is gewoon beginnen op de weg te lopen, een weg die levenslang is.
We zijn allemaal blij dat we in het herstel van de Heer zijn en waarderen het herstel zeer…. Loopt u als één in het herstel van de Heer op de vernauwde weg? We moeten allemaal kunnen zeggen dat we niet de weg van het christendom inslaan, maar de weg van de vernauwing... Degenen in het christendom kunnen rockmuziek of andere wereldse methoden gebruiken in hun diensten, maar dat kunnen we niet.... Alle jonge mensen verlangen ernaar om vrij te zijn, om alle beperkingen uit te stellen. Wanneer [ze] afstuderen van de middelbare school, zijn ze als gekooide vogels die vrij willen zijn. Velen zijn echter zo vrij dat ze geen beperking, geen beperking hebben. Wij in het herstel van de Heer, integendeel, nemen een beperkte weg ... Wij in het herstel van de Heer moeten in onze geest wandelen. Leven in de geest en wandelen in de geest beperken ons. Zelfs als we liefdevol, blij en gelukkig zijn, moeten we aan beperkingen onderhevig zijn. We moeten niet zijn zoals degenen die in hun opwinding alle terughoudendheid afwerpen. We moeten veeleer opgewonden zijn binnen de grenzen van de geest. Dit moet zelfs het geval zijn in de vergaderingen. Hoewel we onze geest misschien volledig kunnen loslaten, moeten we beperkt worden wat betreft fysieke activiteit. In alles moeten we de beperkte weg nemen, niet de brede weg.
In onze omgang met de broeders moeten we de beperkte weg inslaan. Ben je van plan een broeder te prijzen? Je moet hem op een bekrompen manier prijzen. Sta je op het punt een broeder terecht te wijzen? Je moet hem op een bekrompen manier terechtwijzen. Hebt u gemeenschap met enkele broeders? Dit is uitstekend, maar je moet op een bekrompen manier met hen omgaan. Soms, als je gemeenschap hebt, vergeet je alle beperkingen. Je gaat uur na uur door zonder te zorgen voor de behoefte aan voedsel of rust. Verder praat je in je fellowship... over iedereen zonder enige beperking. Prijs de Heer dat we echt vrij zijn. Desalniettemin hebben we nog steeds de beperkingen, beperkingen en beperkingen.
Leven in Mattheüs 7:14 verwijst naar de altijd gezegende toestand van het koninkrijk, dat gevuld is met het eeuwige leven van God. Dit leven is in de realiteit van het koninkrijk van vandaag en zal in de komende tijd in de manifestatie van het koninkrijk zijn (19:29; Lukas 18:30). In het herstel van de Heer vandaag nemen we de vernauwde weg die naar het leven leidt. (Levensstudie van Matthew, pp. 298-299, 301)
Verder lezen: CWWL, 1979, vol. 1, "Basislessen over het leven", lsns. 3,7-8,11-15; CWWL, 1981, vol. 1, “Gods eeuwige bedoeling en Satans tegencomplot”, hfst. 2-3
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 12 — DAY 3
Morning Nourishment
2 Cor. 11:3 But I fear lest somehow, as the serpent deceived Eve by his craftiness, your thoughts would be corrupted from the simplicity and the purity toward Christ.
Rom. 8:6 For the mind set on the flesh is death, but the mind set on the spirit is life and peace.
[In 2 Corinthians 11:3] the apostle Paul indicates that the teachings of the Judaizers can be compared to the deceitful word spoken by the serpent to Eve in Genesis 3. In other words, Paul likens the activities of the Judaizers to the serpent’s work on Eve. From reading Genesis 3 we know that the serpent distracted Eve from the enjoyment of the tree of life. The way he turned her away from the enjoyment of the tree of life was to point her to another tree, to the tree of the knowledge of good and evil, which issues in death.
The tree of life is simple. With this tree, there is just one element, and that element is life. The tree of life issues in life. The tree of the knowledge of good and evil, on the contrary, is complicated and also complicating. With this tree, we have good, evil, knowledge, and death.
The Bible as a whole is a development of these two trees. The tree of life signifies God in Christ as the Spirit to be life to us. The tree of the knowledge of good and evil signifies Satan as death. Satan is the power of death. The tree of knowledge of good and evil signifying Satan as death includes knowledge, good, and evil. The serpent distracted Eve from the tree of life by the tree of the knowledge of good and evil with its complications. (Life-study of 2 Corinthians, pp.465-466)
Today’s Reading
The proper understanding of death is that it denotes separation from the enjoyment of God. This means that if we do not have the enjoyment of God, we are in death. Likewise, if we are separated from the enjoyment of God, we shall die…. In Romans 8:6 death is separation from the enjoyment of God. Life is the opposite, for it is the enjoyment of God. When we have the enjoyment of God, there is no separation between us and God, we are in life, and life operates in us.
In distracting the believers from the tree of life, Satan seeks to separate us from the enjoyment of God as our life. For centuries the subtle serpent has been using teachings to keep God’s chosen people from enjoying Him as their life. For the most part, these teachings are related to knowledge, good, and evil. But such teachings result in separation from God.
The best way to discern a matter is to discern according to life or death. We need to ask questions like this: Does this teaching help me to enjoy the Lord more and bring me into life, or does it cause the poison of death to be.injected into me? You may find that if you accept a certain kind of teaching.or preaching, taking it into you, immediately your inward enjoyment of the Lord is cut off. Some things function like insulation that stops the flowing of the divine electricity. Therefore, we must learn to discern, to differentiate, matters by life and death.
Thank the Lord for the secret of real discernment. This secret is to discern a preaching or teaching by whether or not it helps us to enjoy the Lord and gain more life supply. If anyone’s preaching cuts us off from the enjoyment of the Lord, that preaching must be of the serpent, of Satan….Many of those who have left the Lord’s recovery have neither the life supply nor the enjoyment. This is an indication that they have taken in something that is not of the Lord. The genuine ministry of the Lord always strengthens us in the enjoyment of Him as our life supply. Anything that cuts you off from the enjoyment of the Lord is of the serpent. But anything that causes your enjoyment of the Lord to increase is of the Spirit and of the New Testament ministry. (Life-study of 2 Corinthians, pp. 468-470)
Further Reading: CWWL, 1988, vol. 3, “Our Urgent Need— Spirit and Life,” chs. 2-3; The Conclusion of the New Testament, msgs. 8, 41
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 12 — DAG 3
Ochtendvoeding
2 Kor. 11:3 Maar ik vrees dat op de een of andere manier, zoals de slang Eva bedroog door zijn sluwheid, uw gedachten verdorven zouden worden door de eenvoud en de zuiverheid jegens Christus.
Rom. 8:6 Want de gezindheid op het vlees is de dood, maar de gezindheid op de geest is leven en vrede.
[In 2 Korintiërs 11:3] geeft de apostel Paulus aan dat de leringen van de Judaïsten vergeleken kunnen worden met het bedrieglijke woord dat door de slang tot Eva werd gesproken in Genesis 3. Met andere woorden, Paulus vergelijkt de activiteiten van de Judaïsten met het werk van de slang op Eva. Uit het lezen van Genesis 3 weten we dat de slang Eva afleidde van het genot van de boom des levens. De manier waarop hij haar afwendde van het genot van de boom des levens was door haar naar een andere boom te wijzen, naar de boom van kennis van goed en kwaad, die voortkomt uit de dood. De levensboom is eenvoudig. Bij deze boom is er maar één element, en dat element is leven. De levensboom problemen in het leven. De boom van kennis van goed en kwaad daarentegen is ingewikkeld en ook ingewikkeld. Met deze boom hebben we goed, kwaad, kennis en dood. De Bijbel als geheel is een ontwikkeling van deze twee bomen. De boom des levens betekent God in Christus als de Geest om leven voor ons te zijn. De boom van kennis van goed en kwaad betekent Satan als dood. Satan is de macht van de dood. De boom van kennis van goed en kwaad, die Satan als dood aanduidt, omvat kennis, goed en kwaad. De slang leidde Eva af van de boom des levens door de boom van kennis van goed en kwaad met zijn complicaties. (Levensstudie van 2 Korintiërs, pp.465-466)
Lezing van vandaag
Het juiste begrip van de dood is dat het de scheiding aanduidt van het genot van God. Dit betekent dat als we het genot van God niet hebben, we in de dood zijn. Evenzo, als we gescheiden zijn van het genot van God, zullen we sterven... In Romeinen 8:6 is de dood scheiding van de genieting van God. Het leven is het tegenovergestelde, want het is de vreugde van God. Als we het genot van God hebben, is er geen scheiding tussen ons en God, we zijn in het leven en het leven werkt in ons.
Door de gelovigen af te leiden van de boom des levens, probeert Satan ons te scheiden van het genot van God als ons leven. Eeuwenlang heeft de subtiele slang leringen gebruikt om te voorkomen dat Gods uitverkoren volk van Hem geniet als hun leven. Voor het grootste deel zijn deze leringen gerelateerd aan kennis, goed en kwaad. Maar zulke leringen leiden tot afscheiding van God.
De beste manier om een zaak te onderscheiden is door te onderscheiden naar leven of dood. We moeten dit soort vragen stellen: Helpt deze lering me om meer van de Heer te genieten en me tot leven te brengen, of zorgt het ervoor dat het gif van de dood in mij wordt geïnjecteerd? U zult misschien ontdekken dat als u een bepaald soort onderwijs of prediking aanvaardt en het in u opneemt, uw innerlijke vreugde van de Heer onmiddellijk wordt afgesneden. Sommige dingen functioneren als isolatie die het stromen van de goddelijke elektriciteit stopt. Daarom moeten we leren om zaken te onderscheiden, te differentiëren naar leven en dood.
Dank de Heer voor het geheim van echt onderscheidingsvermogen. Dit geheim is om een prediking of lering te onderscheiden door te bepalen of het ons helpt om van de Heer te genieten en meer levensvoorraad te krijgen. Als iemands prediking ons afsnijdt van de vreugde van de Heer, dan moet die prediking van de slang zijn, van Satan... Velen van degenen die het herstel van de Heer hebben verlaten, hebben noch de levensvoorraad, noch het genot. Dit is een indicatie dat ze iets hebben opgenomen dat niet van de Heer is. De oprechte bediening van de Heer sterkt ons altijd in het genieten van Hem als onze levensvoorziening. Alles wat je afsnijdt van de vreugde van de Heer is van de slang. Maar alles wat uw vreugde in de Heer doet toenemen, is van de Geest en van de nieuwtestamentische bediening. (Levensstudie van 2 Korintiërs, pp. 468-470)
Verder lezen: CWWL, 1988, vol. 3, 'Onze dringende behoefte - geest en leven', hfst. 2-3; De conclusie van het Nieuwe Testament, msgs. 8, 41
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 12 — DAY 2
Morning Nourishment
Ruth 1:16 But Ruth said,…Wherever you go, I will go, and wherever you dwell, I will dwell; and your people will be my people, and your God will be my God.
Matt. 1:18 Now the origin of Jesus Christ was in this way: His mother, Mary, after she had been engaged to Joseph, before they came together, was found to be with child of the Holy Spirit.
Before going to Moab, Elimelech sold all his property. This left Naomi, a widow with two widowed daughters-in-law, empty-handed, not having any portion of land. As a godly woman, she returned to the Holy Land, that is, to the rest in God’s economy, to participate again in the enjoyment of the God-promised land and to become related to Christ’s genealogy. Although her returning was a great matter, it was not accomplished by power. Naomi believed in God, feared God, and regarded God, but she was simply like a beggar. For this reason Ruth, her daughter-in-law, went gleaning…. Ruth was a poor beggar, depending upon others’ mercy. To be sure, there was no power in this. Nevertheless, Ruth was very much in the line of life. (CWWL, 1993, vol. 2, p. 73)
Today’s Reading
Naomi told Ruth that she had no more capacity to produce a husband to redeem her and bring forth a descendant of Elimelech, and she advised Ruth to return to her own parents. Ruth’s reply was full of life. She told Naomi that she would return with her in poverty [cf. Ruth 1:16]….What Ruth did was in the spirit of the New Testament believers. The Lord Jesus commanded His disciples to forsake parents, children, relatives, houses, and all things and come to Him empty-handed (Matt. 19:29; Luke 14:26).
Besides Naomi and Ruth, the book of Ruth also has Boaz. The two widows were poor, and Boaz was rich, but all three were persons fully in life. Boaz altogether restrained, constrained, and controlled his lust. Naomi instructed Ruth, “Wash yourself therefore, and anoint yourself, and put on your best clothes; and go down to the threshing floor. But do not make yourself known to the man until he has finished eating and drinking. And when he lies down, notice the place where he lies, and go and uncover his feet, and lie down. And he will tell you what you should do” (3:3-4). Without the proper restriction and control, no man could endure such a temptation. Upon waking up at midnight, Boaz found a woman lying at his feet (v. . Ruth said to him, “I am Ruth, your female servant. Spread your cloak over your female servant, for you are a kinsman” (v. 9). Boaz was not moved in his lust but instead addressed her as “daughter” (vv. 10-11), and he acknowledged that as her kinsman, and according to God’s ordinance, he had not only the right but also the responsibility to redeem the possession that was her father-in-law’s and her husband’s. Moreover, he agreed to marry her. This man had the highest standard of life.
Today in the Lord’s recovery we do not take the way of the judges to be powerful and to do a great work… None of the judges became a forefather of Christ…. Rather, it was one couple, Ruth and Boaz, who did this (Matt. 1:5). They did not fight a war or exercise power. Although Boaz was rich, he was still a farmer who slept with the sheaves of grain in the field during harvest. Even when a young woman offered herself to him, he told her, “My daughter,…there is a kinsman closer than I. Stay for the night; and in the morning if he will do the kinsman’s duty, fine; let him do it. But if he is not willing to do the kinsman’s duty for you, I will do it for you, as Jehovah lives. Lie down until morning” (Ruth 3:11-13). Boaz knew that if he did not care for the closer kinsman, the holy society of God would condemn Ruth for overstepping. This shows how lawful Boaz was. This was not related to power; it was altogether based on life. (CWWL, 1993, vol. 2, pp. 73-74)
Further Reading: Life-study of Ruth, msgs. 2,5,8; CWWL, 1953, vol. 3, “The Knowledge of Life,” chs. 1-2, 5
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 12 — DAG 2
Ochtendvoeding
Ruth 1:16 Maar Ruth zei: Waar u ook gaat, ik zal gaan, en waar u ook woont, ik zal wonen; en uw volk zal mijn volk zijn, en uw God zal mijn God zijn.
Mat. 1:18 De oorsprong van Jezus Christus was op deze manier: Zijn moeder, Maria, bleek zwanger te zijn nadat ze zich met Jozef had verloofd, voordat ze samenkwamen.
Voordat hij naar Moab ging, verkocht Elimelech al zijn bezittingen. Hierdoor stond Naomi, een weduwe met twee schoondochters die weduwe waren geworden, met lege handen en had geen enkel stuk land. Als een godvrezende vrouw keerde ze terug naar het Heilige Land, dat wil zeggen, naar de rust in Gods economie, om opnieuw deel te nemen aan het genot van het door God beloofde land en om verwant te worden met de genealogie van Christus. Hoewel haar terugkeer een grote zaak was, werd het niet bereikt door macht. Naomi geloofde in God, vreesde God en beschouwde God, maar ze was gewoon een bedelaar. Om deze reden ging Ruth, haar schoondochter, aren lezen…. Ruth was een arme bedelaar, afhankelijk van de barmhartigheid van anderen. Hier zat natuurlijk geen kracht in. Toch stond Ruth erg in de lijn van het leven. (CWWL, 1993, deel 2, blz. 73)
Lezing van vandaag
Naomi vertelde Ruth dat ze niet meer in staat was een echtgenoot voort te brengen om haar te verlossen en een afstammeling van Elimelech voort te brengen, en ze adviseerde Ruth om naar haar eigen ouders terug te keren. Ruths antwoord was vol leven. Ze vertelde Naomi dat ze in armoede met haar zou terugkeren [vgl. Ruth 1:16]….Wat Ruth deed was in de geest van de nieuwtestamentische gelovigen. De Heer Jezus gebood Zijn discipelen om ouders, kinderen, familieleden, huizen en alle dingen in de steek te laten en met lege handen tot Hem te komen (Matt. 19:29; Lukas 14:26).
Naast Naomi en Ruth heeft het boek Ruth ook Boaz. De twee weduwen waren arm en Boaz was rijk, maar alle drie stonden ze volledig in het leven. Boaz hield zijn lust volledig in bedwang, beheerst en beheerste hij. Naomi zei tegen Ruth: 'Was u dan, en zalf u, en trek uw beste kleren aan; en ga naar de dorsvloer. Maar maak uzelf niet bekend aan de man voordat hij klaar is met eten en drinken. En als hij gaat liggen, let dan op de plaats waar hij ligt, en ga en ontbloot zijn voeten en ga liggen. En hij zal je vertellen wat je moet doen' (3:3-4). Zonder de juiste beperking en controle zou geen mens zo'n verleiding kunnen weerstaan. Toen hij om middernacht wakker werd, vond Boaz een vrouw aan zijn voeten liggen (v. 😎. Ruth zei tegen hem: "Ik ben Ruth, je dienstmeisje. Spreid je mantel uit over je dienstmeisje, want je bent een bloedverwant" (vs. 9. Boaz werd niet bewogen in zijn lust, maar sprak haar in plaats daarvan aan met “dochter” (vs. 10-11), en hij erkende dat hij als haar bloedverwant, en volgens Gods verordening, niet alleen het recht maar ook de verantwoordelijkheid had om het bezit terug te kopen dat van haar schoonvader en haar man was.Bovendien stemde hij ermee in met haar te trouwen.Deze man had de hoogste levensstandaard.
Vandaag in het herstel van de Heer nemen we niet de weg van de rechters om machtig te zijn en een groot werk te doen... Geen van de rechters werd een voorvader van Christus.... Het was eerder een echtpaar, Ruth en Boaz, die dit deden (Matt. 1:5). Ze voerden geen oorlog en oefenden geen macht uit. Hoewel Boaz rijk was, was hij nog steeds een boer die tijdens de oogst met de korenschoven op het veld sliep. Zelfs toen een jonge vrouw zichzelf aan hem aanbood, zei hij tegen haar: 'Mijn dochter,... er is een verwante dichterbij dan ik. Blijf vannacht; en 's morgens als hij de plicht van de bloedverwant wil doen, prima; laat hem het doen. Maar als hij niet bereid is de plicht van de bloedverwant voor u te doen, zal ik het voor u doen, zoals Jehovah leeft. Ga liggen tot de morgen” (Ruth 3:11-13). Boaz wist dat als hij niet om de naaste bloedverwant zou geven, de heilige gemeenschap van God Ruth zou veroordelen voor overschrijding. Dit laat zien hoe wettig Boaz was. Dit was niet gerelateerd aan macht; het was helemaal gebaseerd op het leven. (CWWL, 1993, deel 2, blz. 73-74)
Verder lezen: Levensstudie van Ruth, msgs. 2,5,8; CWWL, 1953, vol. 3, "De kennis van het leven", hfst. 1-2, 5
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
.
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 12 — DAG 1
Ochtendvoeding
rechter. 13:25 En de Geest van Jehovah begon hem te bewegen...
Handelingen 1:8 Maar u zult kracht ontvangen wanneer de Heilige Geest over u komt, en u zult Mijn getuigen zijn, zowel in Jeruzalem als in heel Judea en Samaria en tot aan het uiterste deel van de aarde.
Rom. 8:2 Want de wet van de Geest des levens heeft mij in Christus Jezus bevrijd van de wet van zonde en van dood.
De drie boeken Jozua, Rechters en Ruth geven een duidelijk beeld van de twee aspecten van Gods beweging: Zijn beweging in Zijn economische Geest, de Geest van kracht, en Zijn beweging in Zijn essentiële Geest, de Geest des levens.
In Jozua en Richteren is het moeilijk om Gods beweging in het leven te zien. Met Jozua, Kaleb en alle rechters zien we de kracht van God. Simson is hiervan een typisch voorbeeld. Hij was krachtig in zijn leven en nog krachtiger in zijn dood, wat een zelfmoord was. We zien niets van leven in hem. Dat hij een Nazireeër was, geeft aan dat hij zich onder Gods gezag onderwierp, zijn haar niet knipte, onrein voedsel at of wijn dronk (Richt. 13:5-7). Dit lijken misschien aspecten van het leven, maar ze zijn eigenlijk alleen volgens de goddelijke regeling…. Simson had macht door God als zijn Hoofd te nemen, wat volgens de voorschriften is, niet volgens het leven. Omdat hij niets van het leven had, wist hij niet hoe hij de lust in zijn vlees moest bedwingen... De kwestie van seks was een groot struikelblok voor Simson. Hij had geen beperking in zijn toegeeflijkheid en gaf zich over waar hij ook ging. (CWWL, 1993, deel 2, blz. 71)
Lezing van vandaag
Simson was de laatste rechter in het boek Richteren. Laatste zijn geeft de conclusie en voltooiing aan. De hele situatie van de rechters voltrokken aan de macht zonder leven. Dit is betreurenswaardig. Het is moeilijk uit te leggen hoe een Nazireeër onder Gods leiding, iemand die vol onderwerping was in het gescheiden zijn voor en aan God en vol van de goddelijke kracht, ook vol kon zijn van de toegeeflijkheid van lust. Overal en bij iedereen was hij machtig en tegelijkertijd vleselijk in zijn hoererij... Hoewel sommige Pinksterpredikers die ik in China zag machtig waren, waren velen ook roekeloos, zonder regelgeving, terughoudendheid of controle. [Sommige] personen predikten de ware, levende God en Christus als de Zoon van God die een mens werd om onze Verlosser te zijn. Hun prediking was fundamenteel en juist, maar ze leefden in hoererij. Deze predikers kunnen worden beschouwd als de Simsons van vandaag. Rechters vertellen ons dat de Geest van Jehova Simson bewoog (13:25), en de andere rechters waren eveneens machtig... Hoewel ze machtig waren, gaven ook zij toe aan hun lust zonder schaamte, zorg of beperking.
Na de donkere en zwarte situatie in Rechters is er het korte boek Ruth, dat helder, wit en glanzend is. Ruth houdt zich bezig met leven, niet met macht. Hoewel Elimelech geen zonde beging, werd hij door God getuchtigd omdat hij het Heilige Land had verlaten en naar Moab was verhuisd, omdat hij daardoor geen leven leidde volgens Gods eeuwige economie... God bestrafte hem en zijn zonen en verliet zijn vrouw en twee schoondochters als weduwen zonder kinderen (Ruth 1:1-5). Naomi kwam niet in opstand tegen God, maar erkende Hem in plaats daarvan als Degene die haar van haar man en zonen beroofde (vs. 20-21).
Alleen het leven kan de afstamming in stand houden om God in de mensheid te brengen voor de bediening van Christus als de voorziening voor het hele menselijke ras. Noch Simson, noch Gideon, noch de andere rechters waren gekwalificeerd om dit te doen. In het verleden moedigde ik de heiligen aan om de toename te krijgen, maar ik was niet van plan dat iemand het zou doen als een Simson of een Gideon door niet voor het leven te zorgen. Het zou beter zijn om geen toename te hebben, machteloos te lijken en zonder het succes van een werk, maar toch deel uit te maken van de lijn die Christus van eeuwigheid in tijd brengt. (CWWL, 1993, deel 2, blz. 71-74)
Verder lezen: CWWL, 1955, vol. 4, “Verdere gesprekken over de
Kennis van het leven”, chs. 1-2, 4, 7, 10; CWWL, 1963, vol. 1, “Het genot van Christus tot Zijn vermeerdering”, hfst.
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 11 — DAY 5
Morning Nourishment
Rom. 6:6-8 Knowing this, that our old man has been crucified with Him in order that the body of sin might be annulled, that we should no longer serve sin as slaves; for he who has died is justified from sin. Now if we have died with Christ, we believe that we will also live with Him.
[The picture of Boaz (typifying Christ as our new Husband) and Ruth (typifying the church with her old man as her crucified husband) is spoken of by Paul in Romans 7:1-6.]
In God's creation man's original position was that of a wife [cf. issa. 54:5]…. As a wife to God, we must depend upon Him and take Him as our head. When man fell, he took another position, the self-assuming position of the old man….The man created by God was a wife; the fallen man became a husband. Assuming the position of the husband, the fallen man became independent of God and made himself the head as the husband. Before you were saved, you never considered yourself as a wife…. Among fallen people both males and females think of themselves as husbands…. Hence, fallen man became a strong, ugly husband. The position of the regenerated new man is a genuine wife's position. Regeneration restores us to our original position.
The first husband of Romans 7:2-3 is…the old man of Romans 6:6, which has been crucified with Christ. (Life Study of Novels, pp. 140-143)
Today's Reading
We, the believers, after being saved, have two statuses—the old and the new. Due to the fall we have the old status; due to regeneration we have a new one. Because of the fall we are the old man, and because of regeneration we are the new man. As the old man we were the husband; as the new man we are the wife. Hence, we have two statuses.
[Consider] Romans 7:1-6 in relation to Romans 6:6 and Galatians 2:19-20. Romans 7:1 says, “The law lords it over the man as long as he lives.” This verse presents no difficulty. In 7:2 we are told that the “married woman is bound by the law to her husband while he is living; but if the husband dies, she is discharged from the law regarding the husband.” Please notice that it does not say “she is living,” but “he is living.” If the husband dies, the wife is discharged from the law of the husband. Romans 7:3 tells us that if, while the husband lives, the wife marries another husband she will be called an adulteress. However, if the husband dies, she is freed from the law and may be married to another.
[Romans 7:4 says], “So then, my brothers, you also have been made dead to the law through the body of Christ.” We were not put to death as a result of suicide, but through the body of Christ, meaning that we died on the cross of Christ. The phrase “through the body of Christ” modifies death, indicating what sort of death it was…. It was a co-crucifixion with Christ. When Christ was crucified, we died with Him. We need to compare this with Romans 6:6, which says, “Knowing this, that our old man has been crucified with Him.”…This verse…corresponds with Romans 7:4 which says that we were made dead through the body of Christ.
Romans 6:6 continues with the phrase “that we should no longer serve sin as slaves.” The old man has been crucified, yet we still live. We should no longer serve sin as slaves….Galatians 2:19…says, “For I through law have died to law that I might live to God.” Are we dead or living? Are we two persons or one? By this verse we can see that we have two statuses, that there are two I’s—an old “I” and a new “I.” The old “I” is dead that the new “I” may live. Verse 20 follows by declaring, “I am crucified with Christ,” a phrase which undoubtedly corresponds to Romans 6:6 and 7:4. These three verses correspond to one another….Then, Galatians 2:20 says, “And the life which I now live in the flesh I live in faith, the faith of the Son of God.” This verse reveals that a believer has two statuses—the status of an old man and the status of the regenerated new man. (Life-study of Romans, pp. 143-145)
Further Reading: Life-study of Novels, msg. 12
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 11 — DAG 5
Ochtendvoeding
Rom. 6:6-8 Dit wetende, dat onze oude mens met Hem is gekruisigd, opdat het lichaam van de zonde teniet zou worden gedaan, zodat wij de zonde niet langer als slaven zouden dienen; want hij die gestorven is, is gerechtvaardigd van de zonde. Als we nu met Christus zijn gestorven, geloven we dat we ook met Hem zullen leven.
[Het beeld van Boaz (die Christus typeert als onze nieuwe Echtgenoot) en Ruth (die de kerk typeert met haar oude man als haar gekruisigde echtgenoot) wordt door Paulus gesproken in Romeinen 7:1-6.]
In Gods schepping was de oorspronkelijke positie van de mens die van echtgenote [vgl. Is een. 54:5]…. Als vrouw voor God moeten we op Hem vertrouwen en Hem als ons hoofd nemen. Toen de mens viel, nam hij een andere houding aan, de zelfbewuste houding van de oude man... De door God geschapen man was een vrouw; de gevallen man werd een echtgenoot. Door de positie van de echtgenoot aan te nemen, werd de gevallen man onafhankelijk van God en maakte hij zichzelf tot het hoofd als echtgenoot. Voordat u gered werd, beschouwde u uzelf nooit als een echtgenote…. Onder gevallen mensen beschouwen zowel mannen als vrouwen zichzelf als echtgenoten... Daarom werd de gevallen man een sterke, lelijke echtgenoot. De positie van de wedergeboren nieuwe man is de positie van een echte echtgenote. De wedergeboorte brengt ons terug in onze oorspronkelijke positie.
De eerste echtgenoot van Romeinen 7:2-3 is... de oude man van Romeinen 6:6, die met Christus gekruisigd is. (Levensstudie van Romeinen, pp. 140-143)
Lezing van vandaag
Wij, de gelovigen, hebben, nadat we gered zijn, twee statussen: de oude en de nieuwe. Door de val hebben we de oude status; wegens regeneratie hebben we een nieuwe. Door de val zijn wij de oude mens en door de wedergeboorte zijn wij de nieuwe mens. Als de oude man waren wij de echtgenoot; als de nieuwe man zijn wij de vrouw. Daarom hebben we twee statussen.
[Overweeg] Romeinen 7:1-6 in relatie tot Romeinen 6:6 en Galaten 2:19-20. Romeinen 7:1 zegt: "De wet heerst over de mens zolang hij leeft." Dit vers levert geen moeilijkheden op. In 7:2 wordt ons verteld dat de “getrouwde vrouw door de wet aan haar man gebonden is zolang hij leeft; maar als de man sterft, wordt ze ontslagen van de wet met betrekking tot de man.” Merk op dat er niet staat "zij leeft", maar "hij leeft". Als de man sterft, wordt de vrouw ontslagen uit de wet van de man. Romeinen 7:3 vertelt ons dat als, terwijl de man leeft, de vrouw met een andere man trouwt, zij een overspelige vrouw zal worden genoemd. Als de man echter overlijdt, wordt ze van de wet bevrijd en kan ze met een ander trouwen.
[Romeinen 7:4 zegt]: "Dus dan, mijn broeders, bent u ook ter dood gebracht door het lichaam van Christus." We zijn niet ter dood gebracht door zelfmoord, maar door het lichaam van Christus, wat inhoudt dat we stierven aan het kruis van Christus. De zinsnede "door het lichaam van Christus" wijzigt de dood en geeft aan wat voor soort dood het was.... Het was een mede-kruisiging met Christus. Toen Christus werd gekruisigd, stierven wij met Hem. We moeten dit vergelijken met Romeinen 6:6, waar staat: "Dit wetende, dat onze oude mens met Hem is gekruisigd." ... Dit vers ... komt overeen met Romeinen 7: 4 waar staat dat we dood werden gemaakt door het lichaam van Christus.
Romeinen 6:6 gaat verder met de zinsnede "dat we de zonde niet langer als slaven dienen". De oude man is gekruisigd, maar we leven nog steeds. We zouden de zonde niet langer als slaven moeten dienen... Galaten 2:19... zegt: "Want ik ben door de wet voor de wet gestorven om voor God te leven." Zijn we dood of levend? Zijn we twee personen of één? Door dit vers kunnen we zien dat we twee statussen hebben, dat er twee ik's zijn - een oude "ik" en een nieuwe "ik". Het oude "ik" is dood opdat het nieuwe "ik" mag leven. Vers 20 volgt door te verklaren: "Ik ben met Christus gekruisigd", een zin die ongetwijfeld overeenkomt met Romeinen 6:6 en 7:4. Deze drie verzen komen met elkaar overeen... Vervolgens zegt Galaten 2:20: "En het leven dat ik nu in het vlees leef, leef ik in geloof, het geloof van de Zoon van God." Dit vers onthult dat een gelovige twee statussen heeft: de status van een oude man en de status van de wedergeboren nieuwe mens. (Levensstudie van Romeinen, pp. 143-145)
Verder lezen: Levensstudie van Romeinen, msg. 12
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 11 — DAY 4
Morning Nourishment
Rom. 7:4 So then, my brothers, you also have been made dead to the law through the body of Christ so that you might be joined to another, to Him who has been raised from the dead, that we might bear fruit to God.
Ruth, being a woman in Adam in God’s creation and a Moabitess in man’s fall, thus becoming an old man with these two aspects, typifies the church, before her salvation, as men in God’s creation and sinners in man’s fall being “our old man” (Rom. 6:6).
Ruth, being the widow of the dead husband, redeemed by Boaz, who cleared the indebtedness of her dead husband for the recovery of the lost right of her dead husband’s property, typifies the church with her old man as her crucified husband (Rom. 7:4a) redeemed by Christ, who cleared away her old man’s sin for the recovery of the lost right of her fallen natural man created by God.
Our old man has been crucified with Christ (Rom. 6:6). Christ’s crucifixion destroyed the fallen part of our old man, but it redeemed the created part. Christ did not redeem the fallen part of our old man; on the contrary, He terminated it. However, He redeemed our created part in order to recover us. Therefore, Christ’s death on the cross terminated the fallen part of our old man and redeemed the part created by God. (Life-study of Ruth, pp. 28-30)
Today’s Reading
Ruth, after being redeemed by Boaz, becoming a new wife to him typifies the church, after being saved, through the regeneration of the church’s natural man, becoming the counterpart of Christ (Rom. 7:4b). Just as the redeemed Ruth became a new wife to Boaz, so the saved and regenerated church has become His new wife, His counterpart, in the organic union with Him.
Ruth, [choosing to follow Naomi to the land of Israel and] being united to Boaz, typifies the Gentile sinners being attached to Christ that they may partake of the inheritance of God’s promise (Eph. 3:6).
Ruth’s first status was that of a God-created person who was very good (Gen. 1:27, 31). Second, she was a fallen person in Adam who was condemned by God and constituted a sinner before God (Rom. 5:18a, 19a). Third, she became an old man to be, by forsaking God as her Husband, an old husband to herself (Rom. 6:6a; 7:2) who brought her into indebtedness. Fourth, she became a debtor in the sin of her old husband. Fifth, she was a Moabitess, an incestuous Gentile abandoned by God (Deut. 23:3). Sixth, she became one who joined God’s elect, Israel, in partaking of God’s promises (Eph. 2:12-13; 3:6). Seventh, she was redeemed by her kinsman, Boaz, to be a new wife to him, her new husband (Ruth 4:5, 13). Eighth, she was one who kept the line of Christ’s incarnation (Matt. 1:5b). Ninth, she was the great-grandmother of David who brought forth the royal family of the God-ordained government on the earth. Tenth, she became a crucial ancestor of Christ who brought forth Christ, the embodiment of God, to men on earth.
We may summarize Ruth’s statuses by saying that she was a natural, God-created person; a fallen, corrupted person; an old wife to an old husband—a person in the old man involved with sin, with indebtedness; a person who joined God’s elect; a redeemed person; a new wife; a person who brought in the royal family of the divine government on earth; and one of the crucial ancestors of Christ who brought Christ to the human race. Stated simply, Ruth was a natural person, a fallen person, a person involved in sin, a redeemed person, a person united to a new husband, and a person who brought Christ to humanity. (Life-study of Ruth, pp. 30, 33-34)
Further Reading: Truth Lessons—Level Three, vol. 2, lsn. 34; CWWL, 1956, vol. 2, “Three Aspects of the Church, Book 1: The Meaning of the Church,” ch. 8; CWWL, Bible Notes & Hymns, vol. 1, pp. 339-343
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 11 — DAG 4
Ochtendvoeding
Rom. 7:4 Zo dan, mijn broeders, ook u bent door het lichaam van Christus ter dood gebracht voor de wet, opdat u met een ander zou worden verbonden, met Hem die uit de doden is opgewekt, opdat wij vrucht zouden dragen voor God.
Ruth, een vrouw in Adam in Gods schepping en een Moabitische in de val van de man, en aldus een oude man wordend met deze twee aspecten, typeert de kerk, vóór haar redding, als mannen in Gods schepping en zondaars in de val van de mens, zijnde "onze oude man ” (Rom. 6:6).
Ruth, de weduwe van de overleden echtgenoot, verlost door Boaz, die de schuldenlast van haar overleden echtgenoot vereffende voor het terugvorderen van het verloren recht op het bezit van haar overleden echtgenoot, typeert de kerk met haar oude man als haar gekruisigde echtgenoot (Rom. 7) :4a) verlost door Christus, die de zonde van haar oude man wegruimde voor het herstel van het verloren recht van haar gevallen natuurlijke mens, geschapen door God.
Onze oude mens is met Christus gekruisigd (Rom. 6:6). De kruisiging van Christus vernietigde het gevallen deel van onze oude mens, maar het verloste het geschapen deel. Christus heeft het gevallen deel van onze oude mens niet verlost; integendeel, Hij beëindigde het. Hij heeft ons geschapen deel echter verlost om ons te herstellen. Daarom maakte de dood van Christus aan het kruis een einde aan het gevallen deel van onze oude mens en verloste het deel dat door God was geschapen. (Levensstudie van Ruth, pp. 28-30)
Lezing van vandaag
Ruth, nadat ze door Boaz was verlost en een nieuwe vrouw voor hem werd, typeert de kerk, nadat ze gered is, door de wedergeboorte van de natuurlijke mens van de kerk, en wordt de tegenhanger van Christus (Rom. 7:4b). Net zoals de verloste Ruth een nieuwe vrouw voor Boaz werd, zo is de geredde en herboren kerk Zijn nieuwe vrouw, Zijn tegenhanger, in de organische vereniging met Hem.
Ruth, [die ervoor kiest om Naomi naar het land Israël te volgen en] verenigd is met Boaz, typeert de heidense zondaars die gehecht zijn aan Christus om deel te hebben aan de erfenis van Gods belofte (Ef. 3:6).
Ruths eerste status was die van een door God geschapen persoon die erg goed was (Gen. 1:27, 31). Ten tweede was ze een gevallen persoon in Adam die door God was veroordeeld en een zondares voor God was (Rom. 5:18a, 19a). Ten derde werd ze een oude man, door God als haar Echtgenoot te verlaten, een oude echtgenoot voor zichzelf (Rom. 6:6a; 7:2) die haar in de schulden bracht. Ten vierde werd ze schuldenaar in de zonde van haar oude echtgenoot. Ten vijfde, ze was een Moabitische, een incestueuze heiden die door God werd verlaten (Deut. 23:3). Ten zesde werd ze iemand die zich aansloot bij Gods uitverkorenen, Israël, door deel te nemen aan Gods beloften (Ef. 2:12-13; 3:6). Ten zevende werd ze verlost door haar bloedverwant, Boaz, om een nieuwe vrouw voor hem te zijn, haar nieuwe echtgenoot (Ruth 4:5, 13). Ten achtste was zij iemand die de lijn van Christus' menswording hield (Matt. 1:5b). Ten negende was zij de overgrootmoeder van David die de koninklijke familie van de door God ingestelde regering op aarde voortbracht. Ten tiende werd ze een cruciale voorouder van Christus die Christus, de belichaming van God, naar de mensen op aarde bracht.
We kunnen Ruths status samenvatten door te zeggen dat ze een natuurlijk, door God geschapen persoon was; een gevallen, verdorven persoon; een oude vrouw voor een oude echtgenoot - een persoon in de oude man die verwikkeld is in zonde, met schulden; een persoon die zich bij Gods uitverkorenen voegde; een verlost persoon; een nieuwe vrouw; een persoon die de koninklijke familie van de goddelijke regering op aarde heeft binnengebracht; en een van de cruciale voorouders van Christus die Christus naar het menselijk ras bracht. Simpel gezegd, Ruth was een natuurlijk persoon, een gevallen persoon, een persoon die betrokken was bij zonde, een verlost persoon, een persoon die verenigd was met een nieuwe echtgenoot en een persoon die Christus naar de mensheid bracht. (Levensstudie van Ruth, pp. 30, 33-34)
Verder lezen: waarheidslessen - niveau drie, vol. 2, lsn. 34; CWWL, 1956, vol. 2, "Drie aspecten van de kerk, Boek 1: De betekenis van de kerk", hfst. 8; CWWL, Bijbelnotities & Hymns, vol. 1, blz. 339-343
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 11 — DAY 2
Morning Nourishment
1 Kings 7:21 And he erected the pillars at the portico of the temple. When…he erected the left pillar, he called its name Boaz.
Rev. 3:12 He who overcomes, him I will make a pillar in the temple of My God…
Gal. 2:20 I am crucified with Christ; and it is no longer I who live, but it is Christ who lives in me…
The names of these two pillars were Jachin and Boaz (1 Kings 7:21). Jachin means, “He shall establish,” and Boaz means, “In it is strength.” These two pillars standing on the portico testify that the Lord will establish His building and that genuine strength is in the building. Even today, the building of the church gives this testimony. By the details of the picture in 1 Kings 7, we see how we can be a pillar in the building of God, judging ourselves, living by faith, bearing the responsibility, and expressing the riches of life. (Life-study of Genesis, p. 1077)
Today’s Reading
The two pillars were made of bronze (1 Kings 7:15). In Genesis the pillar is a pillar of stone, but in 1 Kings 7 the pillars are pillars of bronze…. [Bronze] signifies God’s judgment. For example, the altar at the entrance of the tabernacle was covered with bronze indicating God’s judgment (Exo. 27:1-2; Num. 16:38-40). The laver was also made of bronze (Exo. 30:18). Furthermore, the serpent of bronze put on a pole (Num. 21:8-9) also testified of Christ’s being judged by God on our behalf (John 3:14)….That the two pillars were made of bronze clearly indicates that if we would be a pillar, we must realize that we are those under God’s judgment. We should not only be under God’s judgment, but also under our own judgment. Like Paul in Galatians 2:20, we must say, “I have been crucified. I have been crucified because I am not good for anything in God’s economy. I am only qualified for death."
If you think that you are qualified, then you have nothing to do with bronze. Instead, you are self-made gold. The experience of bronze is that we are always under God’s judgment and under our own self-judgment. We all must apply this word to ourselves, saying, “Lord, have mercy upon me, for in me there is nothing good.” This is the reason that we have been crucified. If we think there is something good in us, we are liars.
In Galatians 2:20 Paul said, “It is no longer I who live, but…Christ…lives in me.” We may also apply his word in 1 Corinthians 15:10, which says, “But by the grace of God I am what I am; and His grace unto me did not turn out to be in vain, but, on the contrary, I labored more abundantly than all of them, yet not I but the grace of God which is with me.” In Galatians 2:20, Paul said, “No longer I who live, but…Christ” and in 1 Corinthians 15:10, he said, “Not I but the grace of God.” Paul seemed to be saying, “Whatever I am, I am by the grace of God. By myself, I am nothing. By myself, I could never be an apostle or a minister of God’s living word. I labored more than the others, but it was not I who labored it was the grace of God.” This is the experience of bronze.
In typology and in figure, the two bronze pillars in 1 Kings 7 tell us that we must be under God’s judgment as well as under our own self-judgment. We must judge ourselves as being nothing and as being only qualified to be crucified. I say this not only to the brothers, but also to the sisters….We must consider ourselves as those under God’s judgment.
Our problem is that we do not condemn ourselves. Rather, we vindicate, justify, approve, and excuse ourselves. Often we say, “That is not my mistake; it is Brother So-and-so’s mistake. I am always careful. I am not wrong.” This is self-vindication. After we vindicate ourselves, we proceed to justify and approve ourselves…. Sometimes, however, we are caught in a mistake. Then we excuse ourselves…. In the past, I have had a lot of self-vindication, self-justification, self-approval, and self-excuse…. If we would daily crucify these four things, there would be no fighting whatever. (Life-study of Genesis, pp. 1064-1067,1071)
Further Reading: Life-study of Genesis, msg. 83
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 11 — DAG 2
Ochtendvoeding
1 Koningen 7:21 En hij richtte de pilaren op in het portiek van de tempel. Toen hij de linkerpilaar oprichtte, noemde hij die Boaz.
Openb. 3:12 Wie overwint, die zal Ik maken tot een pilaar in de tempel van mijn God...
Gal. 2:20 Ik ben met Christus gekruisigd; en ik ben het niet meer die leef, maar het is Christus die in mij leeft...
De namen van deze twee pilaren waren Jachin en Boaz (1 Koningen 7:21). Jachin betekent: "Hij zal vestigen", en Boaz betekent: "Daarin is kracht." Deze twee pilaren die op de portiek staan, getuigen dat de Heer Zijn gebouw zal vestigen en dat er echte kracht in het gebouw is. Zelfs vandaag de dag geeft het gebouw van de kerk dit getuigenis. Door de details van de afbeelding in 1 Koningen 7 zien we hoe we een pijler kunnen zijn in het gebouw van God, onszelf beoordelend, levend door geloof, de verantwoordelijkheid dragend en uitdrukking gevend aan de rijkdom van het leven. (Levensstudie van Genesis, p. 1077)
Lezing van vandaag
De twee pilaren waren gemaakt van brons (1 Koningen 7:15). In Genesis is de pilaar een pilaar van steen, maar in 1 Koningen 7 zijn de pilaren pilaren van brons…. [Brons] betekent Gods oordeel. Het altaar bij de ingang van de tabernakel was bijvoorbeeld bedekt met brons, wat Gods oordeel aanduidde (Exodus 27:1-2; Num. 16:38-40). Het wasbekken was ook van brons gemaakt (Exodus 30:18). Bovendien getuigde de bronzen slang op een paal (Num. 21:8-9) ook dat Christus namens ons door God werd geoordeeld (Johannes 3:14). Dat de twee pilaren van brons waren, geeft duidelijk aan dat als we zouden een pilaar zijn, we moeten beseffen dat we degenen zijn die onder Gods oordeel staan. We moeten niet alleen onder Gods oordeel staan, maar ook onder ons eigen oordeel. Net als Paulus in Galaten 2:20, moeten we zeggen: “Ik ben gekruisigd. Ik ben gekruisigd omdat ik nergens goed voor ben in Gods economie. Ik ben alleen geschikt voor de dood." Als je denkt dat je gekwalificeerd bent, dan heb je niets met brons te maken. In plaats daarvan ben je zelfgemaakt goud. De ervaring van brons is dat we altijd onder Gods oordeel staan en onder ons eigen zelfoordeel. We moeten dit woord allemaal op onszelf toepassen en zeggen: "Heer, heb medelijden met mij, want in mij is niets goeds." Dit is de reden dat we gekruisigd zijn. Als we denken dat er iets goeds in ons zit, zijn we leugenaars.
In Galaten 2:20 zei Paulus: "Ik leef niet meer, maar... Christus... leeft in mij." We kunnen zijn woord ook toepassen in 1 Korintiërs 15:10, waar staat: “Maar door de genade van God ben ik wat ik ben; en Zijn genade aan mij bleek niet tevergeefs te zijn, maar integendeel, ik heb overvloediger gearbeid dan zij allemaal, en toch niet ik, maar de genade van God die met mij is.” In Galaten 2:20 zei Paulus: "Niet langer ik die leef, maar ... Christus" en in 1 Korintiërs 15:10 zei hij: "Niet ik, maar de genade van God." Paulus leek te zeggen: “Wat ik ook ben, ik ben door de genade van God. In mijn eentje ben ik niets. In mijn eentje zou ik nooit een apostel of een dienaar van Gods levende woord kunnen zijn. Ik heb meer gezwoegd dan de anderen, maar ik heb niet gezwoegd, het was de genade van God.” Dit is de ervaring van brons.
In typologie en in figuur vertellen de twee bronzen pilaren in 1 Koningen 7 ons dat we zowel onder Gods oordeel moeten zijn als onder ons eigen zelfoordeel. We moeten onszelf beoordelen als niets en alleen geschikt om gekruisigd te worden. Ik zeg dit niet alleen tegen de broeders, maar ook tegen de zusters... We moeten onszelf beschouwen als degenen die onder Gods oordeel staan.
Ons probleem is dat we onszelf niet veroordelen. In plaats daarvan rechtvaardigen, rechtvaardigen, keuren en verontschuldigen we onszelf. Vaak zeggen we: “Dat is niet mijn fout; het is de fout van broeder Zus-en-die. Ik ben altijd voorzichtig. Ik ben niet verkeerd.” Dit is zelfrechtvaardiging. Nadat we onszelf hebben gerechtvaardigd, gaan we verder met het rechtvaardigen en goedkeuren van onszelf... Soms worden we echter op een fout betrapt. Dan excuseren we ons…. In het verleden heb ik veel zelfrechtvaardiging, zelfrechtvaardiging, zelfgoedkeuring en zelfexcuses gehad. Als we deze vier dingen dagelijks zouden kruisigen, zou er helemaal geen strijd zijn. (Levensstudie van Genesis, pp. 1064-1067,1071)
Verder lezen: Levensstudie van Genesis, msg. 83
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 11 — DAY 1
morning food
josh. 1:5-6 ...I will be with you ... Be strong and take heart, for you will cause this people to inherit the land that I have sworn ... to give to them.
Ruth 4:9-10 And Boaz said... You bear witness today that I buy from Naomi's hand all that belonged to Mahlon.
Furthermore, Ruth the Moabite...I acquire as my own wife that I may beget the name of the dead man upon his inheritance... Boaz and Ruth typify Christ and the church…. At the beginning and end of the portion of Israel's history from Joshua to Ruth are two prominent persons who typify Christ (Joshua 1:1; Ruth 4:21). These persons are Joshua and Boaz, which signify two aspects of one person.
In the beginning Joshua typifies Christ in bringing God's chosen people into God's ordained blessings (Josh. 1:2-4; Eph. 1:3-14). As typified by Joshua, Christ has brought us into the good land, possessed the land for us, and assigned the land to us as our inheritance for our pleasure. Christ has won the good land for us, and in the end He is the good land for us to enjoy.
Finally, Boaz typifies Christ in other aspects. In particular, he typifies Christ as our Husband to our satisfaction. As a man rich in wealth and generous in giving (Ruth 2:1, 14-16; 3:15), Boaz typifies Christ, whose divine riches are unsearchable and who provides for God's needy people with His bountiful supply (Eph. 3:8; 2 Cor. 12:9; Phil. 1:19b). (Ruth's Life Study, pp. 27-28)
Today's lecture
The book of Ruth tells us that Boaz redeemed Ruth; he also redeems the birthright for her.
This means that Christ, as our real Boaz, has redeemed us as well as the birthright.
Boaz redeemed his kinsman's inheritance and married the husband's widow (Ruth 4:1-17); therefore he became a remarkable ancestor of Christ, a great companion of Christ. As a brother and Boaz, you must care for the birthright of Christ for others... In other words, you must care not only for your own enjoyment of Christ, but also for the enjoyment of others of Christ. Ruth and Naomi had lost the pleasure, the birthright, but according to God's arrangement, there was a way to restore the birthright, to buy it back. But it had to be exchanged by someone else. The principle is the same in church life today... Very often some loved ones lose their enjoyment of Christ. In a way they become Naomi or Ruth. If so, you must be a Boaz, able to redeem the lost birthright and marry the redeemed.
Losing the husband means losing the enjoyment of the birthright... That's why I need you, as my brother, to redeem my birthright. But you've got to be a little richer in Christ... Then you'll pay the price to get my birthright back and marry me too. This means you're getting involved with me. This kind of spiritual engagement will produce Obed, David's grandfather. Boaz became one of the great ancestors of Christ. In a spiritual sense he was the one who enjoyed the greatest and richest part of Christ. If a brother becomes a Boaz to me, he will be the one with the greatest joy of Christ. Because he redeemed my birthright and became so involved with me, our involvement with the Lord will ultimately produce the full joy of Christ.
In today's church life we need some Boazes…. Some brethren should take care of me poor Ruth, but they are selfish in the spiritual joy of Christ. Even in the spiritual enjoyment of Christ it is quite possible to be selfish. However, a Boaz will be generous and pay the price to redeem my birthright. All of this indicates that we must take care of not only our own birthright, but that of others as well. Day by day we must care for the joy of others in Christ. The more we do this, the better. (Life Study of Matthew, pp. 32-33)
Further Reading: Life Study of Ruth, msgs. 6-7; Life Study of Matthew, msg. 3
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 11 — DAG 1
Ochtendvoeding
Jos. 1:5-6 ...Ik zal bij je zijn ... Wees sterk en vat moed, want je zult ervoor zorgen dat dit volk het land beërft dat ik gezworen heb ... aan hen te geven.
Ruth 4:9-10 En Boaz zei... U bent vandaag getuigen dat ik alles uit Naomi's hand koop wat... van Mahlon was.
Verder Ruth de Moabitische ... verwerf ik als mijn eigen vrouw zodat ik de naam van de dode man kan verwekken op zijn erfenis ... Boaz en Ruth typeren Christus en de kerk…. Aan het begin en aan het einde van het gedeelte van Israëls geschiedenis van Jozua tot Ruth staan twee prominente personen die Christus typeren (Joz. 1:1; Ruth 4:21). Deze personen zijn Jozua en Boaz, die twee aspecten van één persoon betekenen.
In het begin typeert Jozua Christus in het brengen van Gods uitverkoren volk in Gods verordende zegeningen (Joz. 1:2-4; Ef. 1:3-14). Zoals getypeerd door Jozua, heeft Christus ons in het goede land gebracht, heeft het land voor ons in bezit genomen en heeft het land aan ons toegewezen als ons erfdeel voor ons plezier. Christus heeft het goede land voor ons gewonnen, en uiteindelijk is Hij het goede land waarvan we kunnen genieten.
Tenslotte typeert Boaz Christus in andere aspecten. In het bijzonder typeert hij Christus als onze Echtgenoot tot onze tevredenheid. Als een man, rijk aan weelde en genereus in het geven (Ruth 2:1, 14-16; 3:15), typeert Boaz Christus, wiens goddelijke rijkdom onnaspeurlijk is en die voor Gods behoeftige volk zorgt met Zijn overvloedige voorraad (Ef. 3:8; 2 Kor. 12:9; Fil. 1:19b). (Levensstudie van Ruth, pp. 27-28)
Lezing van vandaag
Het boek Ruth vertelt ons dat Boaz Ruth verloste; hij verlost ook het eerstgeboorterecht voor haar. Dit betekent dat Christus, als onze echte Boaz, zowel ons als het geboorterecht heeft verlost. Boaz verlost de erfenis van zijn bloedverwant en trouwde met de weduwe van de man (Ruth 4:1-17); daarom werd hij een opmerkelijke voorvader van Christus, een grote metgezel van Christus. Als broeder en Boaz moet je zorgen voor het geboorterecht van Christus van anderen... Met andere woorden, je moet niet alleen zorgen voor je eigen genot van Christus, maar ook voor het genot van anderen van Christus. Ruth en Naomi hadden het genot, het geboorterecht, verloren, maar volgens Gods regeling was er een manier om het geboorterecht te herstellen, om het terug te kopen. Maar het moest door iemand anders worden ingewisseld. Het principe is hetzelfde in het kerkelijk leven vandaag... Heel vaak verliezen sommige dierbaren hun genot van Christus. In zekere zin worden ze Naomi of Ruth. Als dat zo is, moet je een Boaz zijn, in staat om het verloren geboorterecht te verlossen en met het verloste te trouwen.
De echtgenoot verliezen betekent het genot van het geboorterecht verliezen... Daarom heb ik jou, als mijn broer, nodig om mijn geboorterecht te verzilveren. Maar je moet wat rijker zijn in Christus... Dan betaal je de prijs om mijn geboorterecht terug te krijgen en trouw je ook met mij. Dit betekent dat je bij mij betrokken raakt. Dit soort spirituele betrokkenheid zal Obed voortbrengen, de grootvader van David. Boaz werd een van de grote voorvaderen van Christus. In geestelijke zin was hij degene die het grootste en rijkste deel van Christus genoot. Als een broeder een Boaz voor mij wordt, zal hij degene zijn met de grootste vreugde van Christus. Omdat hij mijn geboorterecht verloste en zo betrokken raakte bij mij, zal onze betrokkenheid bij de Heer uiteindelijk de volledige vreugde van Christus voortbrengen. In het kerkelijk leven van vandaag hebben we een aantal Boazes nodig…. Sommige broeders zouden voor mij, de arme Ruth, moeten zorgen, maar ze zijn egoïstisch in de geestelijke vreugde van Christus. Zelfs in de geestelijke genieting van Christus is het heel goed mogelijk zelfzuchtig te zijn. Een Boaz zal echter genereus zijn en de prijs betalen om mijn geboorterecht te verzilveren. Dit alles geeft aan dat we niet alleen voor ons eigen geboorterecht moeten zorgen, maar ook voor dat van anderen. Dag aan dag moeten we zorgen voor de vreugde van anderen in Christus. Hoe meer we dit doen, hoe beter. (Levensstudie van Mattheüs, pp. 32-33)
Verder lezen: Levensstudie van Ruth, msgs. 6-7; Levensstudie van Matthew, msg. 3
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 10 — DAY 6
Morning Nourishment
Matt. 1:5-6 …And Boaz begot Obed of Ruth, and Obed begot Jesse, and Jesse begot David the king…
Isa. 54:5 For your Maker is your Husband….And the Holy One of Israel is your Redeemer…
Rom. 7:4 …You also have been made dead to the law through the body of Christ so that you might be joined to another, to Him who has been raised from the dead, that we might bear fruit to God.
If we consider Matthew 1:5-6 and 16, we will see that Ruth’s seeking for her rest was actually for the continuation of the genealogy to bring in Christ. (Life-study of Ruth, p. 21)
In Ruth 3:12 the first kinsman of Ruth’s husband, Ruth’s closest kinsman, typifies our natural man, who cannot and will not redeem us from the indebtedness (sin) of our old man (4:1-6). Boaz, the second kinsman of Ruth’s husband, typifies Christ, who partook of blood and flesh (Heb. 2:14) to be our Kinsman and who can redeem us from our sin, recover the lost right of our natural man in God’s creation, be our new Husband in His divine organic union with us, and take us as His counterpart for His increase (Ruth 4:7-13). (Ruth 3:12, footnote 1)
Today’s Reading
The crucial point…is that, as part of her reward for God’s economy, Ruth gained a redeeming husband, who typifies Christ as the redeeming Husband to the believers. Only Christ can be both our Husband and our Redeemer….Now as believers in Christ, we have a Husband who is our eternal, present, and daily Redeemer, rescuing us, saving us, delivering us, from all our troubles. What a gain this is!
Ruth was redeemed from the indebtedness of the dead husband (Ruth 4:1-9). This typifies being redeemed from the sin of the believers’ old man…. Boaz said to the kinsman who was closer than he, “On the day you buy the field from Naomi’s hand, you must also acquire Ruth the Moabitess, the wife of the dead man, in order to raise up the dead man’s name upon his inheritance” (v. 5). That kinsman replied, “I cannot redeem it for myself, or else I will mar my own inheritance. You redeem for yourself what I should redeem, for I cannot redeem it” (v. 6). Boaz did so, redeeming Ruth from her indebtedness.
According to Romans 7 the dead husband, our old husband, is our old man.
God created us to be His wife, but we rebelled against Him.
We gave.Him up and assumed the position of the husband for ourselves. Our sinful husband encumbered us with many debts. But on the day we married Christ, we received a Husband who is our almighty, omnipotent Redeemer….Having Him as our Husband, we should come to Him and simply say, “Lord Jesus, I need You.”
Another aspect of Ruth’s reward is that she became a crucial ancestor in the genealogy to bring in the royal house of David for the producing of Christ (Ruth 4:13b-22; Matt. 1:5-16). This indicates that she had an all-inclusive and all-extensive gain with the position and capacity to bring Christ into the human race.
She is thus a great link in the chain that is bringing Christ to every corner of the earth. We all are indebted to Ruth, for without her Christ could not have reached us.
The burden of this ministry is to produce Christ in the believers. This means that the goal of this ministry is not to teach you to be humble or merely to glorify God in your behavior. Ruth not only became a crucial ancestor in the genealogy for the producing of Christ, but she also continued the line of the God-created humanity for the incarnation of Christ (Matt. 1:5-16).
The incarnation of Christ was a matter of His being brought out of eternity into time with His divinity…. Every day of our Christian life should be a continuation of Christ’s incarnation, with Christ being brought forth in order to be born into others through our ministering Christ to them. In order for this to happen, we all need to speak for Christ, to speak forth Christ, and even speak Christ to others. Ministering Christ in this way will surely change us. (Life-study of Ruth, pp. 24-26)
Further Reading: Life-study of Ruth, msg. 5
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 10 — DAG 6
Ochtendvoeding
Mat. 1:5-6 ...En Boaz verwekte Obed uit Ruth, en Obed verwekte Isaï, en Isaï verwekte koning David...
Is een. 54:5 Want uw Maker is uw Echtgenoot... en de Heilige van Israël is uw Verlosser...
Rom. 7:4 … Ook u bent door het lichaam van Christus ter dood gebracht voor de wet, opdat u met een ander zou worden verbonden, met Hem die uit de doden is opgewekt, opdat wij vrucht zouden dragen voor God.
Als we Mattheüs 1:5-6 en 16 beschouwen, zullen we zien dat het zoeken van Ruth naar haar rust eigenlijk was voor de voortzetting van de genealogie om Christus binnen te brengen. (Levensstudie van Ruth, p. 21) In Ruth 3:12 typeert de eerste bloedverwant van Ruths echtgenoot, Ruths naaste verwant, onze natuurlijke mens, die ons niet kan en wil verlossen van de schuldenlast (zonde) van onze oude man (4:1-6). Boaz, de tweede bloedverwant van Ruth's echtgenoot, typeert Christus, die van bloed en vlees heeft gegeten (Hebr. 2:14) om onze Bloedverwant te zijn en die ons van onze zonden kan verlossen, het verloren recht van onze natuurlijke mens in Gods schepping kan herstellen, wees onze nieuwe Echtgenoot in Zijn goddelijke organische vereniging met ons, en neem ons als Zijn tegenhanger voor Zijn toename (Ruth 4:7-13). (Ruth 3:12, voetnoot 1)
Lezing van vandaag
Het cruciale punt... is dat, als onderdeel van haar beloning voor Gods economie, Ruth een verlossende echtgenoot heeft gekregen, die Christus typeert als de verlossende Echtgenoot voor de gelovigen. Alleen Christus kan zowel onze Echtgenoot als onze Verlosser zijn... Nu, als gelovigen in Christus, hebben we een Echtgenoot die onze eeuwige, huidige en dagelijkse Verlosser is, die ons redt, ons redt, ons verlost van al onze problemen. Wat een winst is dit!
Ruth werd verlost van de schuldenlast van de overleden echtgenoot (Ruth 4:1-9). Dit typeert de verlossing van de zonde van de oude man van de gelovigen... Boaz zei tegen de bloedverwant die dichterbij was dan hij: "Op de dag dat je het veld van Naomi's hand koopt, moet je ook Ruth de Moabitische, de vrouw van de dode man, verwerven om de naam van de dode man op zijn erfenis te verwekken. ” (v. 5). Die bloedverwant antwoordde: "Ik kan het niet voor mezelf terugkopen, anders zal ik mijn eigen erfenis bederven. U verlost voor uzelf wat ik zou moeten verlossen, want ik kan het niet verzilveren' (vs. 6). Boaz deed dat en verloste Ruth van haar schuldenlast.
Volgens Romeinen 7 is de dode man, onze oude man, onze oude man. God schiep ons om Zijn vrouw te zijn, maar we kwamen in opstand tegen Hem. We gaven hem op en namen de positie van de echtgenoot voor onszelf aan. Onze zondige echtgenoot belastte ons met vele schulden. Maar op de dag dat we met Christus trouwden, ontvingen we een Echtgenoot die onze almachtige, almachtige Verlosser is... Met Hem als onze Echtgenoot zouden we tot Hem moeten komen en eenvoudigweg zeggen: "Heer Jezus, ik heb U nodig."
Een ander aspect van Ruths beloning is dat ze een cruciale voorouder werd in de genealogie om het koninklijke huis van David binnen te halen voor de voortbrenging van Christus (Ruth 4:13b-22; Matt. 1:5-16). Dit geeft aan dat ze een allesomvattende en allesomvattende winst had met de positie en het vermogen om Christus in het menselijk ras te brengen.
Ze is dus een grote schakel in de ketting die Christus naar alle uithoeken van de aarde brengt. We zijn allemaal dank verschuldigd aan Ruth, want zonder haar had Christus ons niet kunnen bereiken.
De last van deze bediening is om Christus in de gelovigen voort te brengen. Dit betekent dat het doel van deze bediening niet is om je te leren nederig te zijn of alleen maar om God te verheerlijken in je gedrag. Ruth werd niet alleen een cruciale voorouder in de genealogie voor het voortbrengen van Christus, maar ze zette ook de lijn van de door God geschapen mensheid voort voor de incarnatie van Christus (Matt. 1:5-16).
De incarnatie van Christus was een kwestie van Zijn uit de eeuwigheid gebracht worden in de tijd met Zijn goddelijkheid…. Elke dag van ons christelijk leven zou een voortzetting moeten zijn van Christus' incarnatie, waarbij Christus wordt voortgebracht om in anderen geboren te worden door onze bediening van Christus aan hen. Om dit te laten gebeuren, moeten we allemaal namens Christus spreken, Christus voortbrengen en zelfs Christus tot anderen spreken. Christus op deze manier dienen zal ons zeker veranderen. (Levensstudie van Ruth, pp. 24-26)
Verder lezen: Levensstudie van Ruth, msg. 5
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 10 — DAY 5
Morning Nourishment
Ruth 3:1 And Naomi, her mother-in-law, said to her, My daughter,
I must seek some resting place for you, that it may go well with you.
2 Cor. 11:2 For I am jealous over you with a jealousy of God;
for I betrothed you to one husband to present you as a pure virgin to Christ.
Ruth chapter 3 shows Ruth’s seeking for her rest.
We need to enjoy Christ to such an extent that we have rest.
In order to have rest, we surely need a home. No place can give us as much rest as our home.
In chapter 3 Naomi proposed and even pushed to gain a home for Ruth.
The steps taken by Ruth correspond to our spiritual experience….
By believing in the Lord Jesus, we were organically joined to Him.
Now He is in us and we are in Him. With this intimate, organic union,
we must begin to pursue Christ in order to gain, possess, experience, and enjoy Him.
This is typified by Ruth’s exercising of her right to gain and possess the produce of the good land.
Just as Ruth had the right to enjoy the produce of the good land after coming into the land,
so we have the right to enjoy Christ as our good land after believing in Him.
However, after our gleaning we still need a home so that we can have a settled rest.
This kind of rest can come only through marriage….
Naomi wanted to find a way to establish a home for Ruth [cf. v. 1].
If Ruth was to have a home for her rest, she needed a husband.
Naomi realized that the proper person to be Ruth’s husband was Boaz,
who typifies Christ. (Life-study of Ruth, pp. 17-18)
Today’s Reading
Have you ever had a time with the Lord when you said, “Lord, You are my Husband”?
Even though you are saved and you love the Lord,
you will not have a home for your rest until you marry the Lord Jesus, taking Him as your Husband.
In this modern age there are many idols, such as entertainment, sports,
and shopping, which cause Christians to be unfaithful. It seems as if they have never been married to Christ,
that they have never actually taken Him as their Husband. As a consequence, they are roaming,
wandering from place to place with no rest.
The place to find our Husband is in our home, the church.
Christ is the Husband in the church. To have a husband is not sufficient. We must also have a home….
If we have Christ, enjoy Christ, and experience Christ, yet we do not have the church, we are still homeless.
Therefore, we must stress not only Christ as our Husband but also the church as our home.
Christ as our Husband and the church as our home are a complete unit for us to have a proper and adequate rest.
Naomi was clear that Ruth needed to be married to Boaz….
There was the need for Naomi, as the person in the middle, to push Ruth and Boaz to get married.
My burden today is like Naomi’s.
I am seeking a resting place for you, and the only way for you to have rest is to take Christ as your Husband.
Thus, I am here as a person in the middle to push you to marry Christ….
You need to do more than to glean in His field—you need to take Him as your Husband. My burden,
therefore, is to push all of us to marry Christ. I am pushing us to marry Christ so that we can build up a home and enjoy Him in this home,
which is the church.
Nothing is more intimate than marriage. Taking Christ as our Husband is a most intimate matter.
If we marry Christ, taking Him as our Husband, our life will be changed.
We will realize that we must have a wife’s fidelity, and we will learn how to enjoy Christ as our life,
walking and behaving in oneness with Him. Then we will become those who gain Christ and enjoy Christ,
loving Him, staying at home with Him, and living with Him at home, in the church.
If we do this, we will truly know the church life in the Lord’s recovery. (Life-study of Ruth, pp. 18-19)
Further Reading: Life-study of Ruth, msg. 4; Life-study of Romans, msg. 1; Life-study of 2 Corinthians, msgs. 52-53
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 10 — DAG 5
Ochtendvoeding
Ruth 3:1 En Naomi, haar schoonmoeder, zei tot haar: Mijn dochter, Ik moet een rustplaats voor je zoeken, opdat het je goed zal gaan.
2 Kor. 11:2 Want ik ben jaloers op u met een jaloezie op God; want ik heb je met één man uitgehuwelijkt om je als een zuivere maagd aan Christus voor te stellen. Ruth hoofdstuk 3 laat zien dat Ruth haar rust zoekt. We moeten in zo'n mate van Christus genieten dat we rust hebben.
Om uit te rusten, hebben we zeker een huis nodig. Geen enkele plaats kan ons zoveel rust geven als ons huis. In hoofdstuk 3 deed Naomi een voorstel en drong er zelfs op aan om een huis voor Ruth te krijgen. De stappen van Ruth komen overeen met onze spirituele ervaring…. Door in de Heer Jezus te geloven, werden we organisch met Hem verbonden. Nu is Hij in ons en zijn wij in Hem. Met deze intieme, organische verbintenis, we moeten Christus gaan najagen om Hem te verwerven, te bezitten, te ervaren en ervan te genieten. Dit wordt getypeerd door Ruths uitoefening van haar recht om de opbrengst van het goede land te verwerven en te bezitten. Net zoals Ruth het recht had om te genieten van de opbrengst van het goede land nadat ze in het land was gekomen,
dus we hebben het recht om van Christus te genieten als ons goede land nadat we in Hem hebben geloofd. Na onze nalezing hebben we echter nog steeds een huis nodig, zodat we rustig kunnen uitrusten. Dit soort rust kan alleen door het huwelijk komen... Naomi wilde een manier vinden om een huis voor Ruth te stichten [vgl. v. 1].
Als Ruth een huis voor haar rust wilde hebben, had ze een echtgenoot nodig. Naomi besefte dat Boaz de juiste persoon was om Ruths echtgenoot te zijn, die Christus typeert. (Levensstudie van Ruth, pp. 17-18)
Lezing van vandaag
Heb je ooit een tijd met de Heer gehad toen je zei: "Heer, U bent mijn Echtgenoot"?
Ook al ben je gered en heb je de Heer lief,
u zult geen huis voor uw rust hebben totdat u met de Here Jezus trouwt en Hem als uw Echtgenoot neemt.
In deze moderne tijd zijn er veel idolen, zoals entertainment, sport,
en winkelen, waardoor christenen ontrouw worden. Het lijkt alsof ze nooit met Christus zijn getrouwd,
dat ze Hem nooit echt als hun Echtgenoot hebben genomen. Als gevolg daarvan zijn ze aan het zwerven,
zwervend van plaats naar plaats zonder rust.
De plaats om onze Echtgenoot te vinden is in ons huis, de kerk.
Christus is de Echtgenoot in de kerk. Een man hebben is niet voldoende. We moeten ook een huis hebben…. Als we Christus hebben, van Christus genieten en Christus ervaren, maar we hebben de kerk niet, dan zijn we nog steeds dakloos. Daarom moeten we niet alleen Christus als onze Echtgenoot benadrukken, maar ook de kerk als ons huis. Christus als onze Echtgenoot en de kerk als ons huis zijn een volledige eenheid voor ons om een goede en adequate rust te hebben. Naomi was duidelijk dat Ruth moest trouwen met Boaz…. Het was nodig dat Naomi, als de persoon in het midden, Ruth en Boaz ertoe aanzette om te trouwen. Mijn last vandaag is als die van Naomi.
Ik zoek een rustplaats voor u, en de enige manier waarop u rust kunt hebben, is door Christus als uw Echtgenoot te nemen.
Dus, ik ben hier als een persoon in het midden om je te dwingen met Christus te trouwen….
U moet meer doen dan op Zijn akker sprokkelen - u moet Hem als uw Echtgenoot nemen. mijn last,
daarom is het ons allemaal ertoe aan te zetten met Christus te trouwen. Ik daag ons uit om met Christus te trouwen, zodat we een huis kunnen opbouwen en van Hem kunnen genieten in dit huis, dat is de kerk. Niets is intiemer dan het huwelijk. Christus als onze Echtgenoot nemen is een zeer intieme zaak. Als we met Christus trouwen en Hem als onze Echtgenoot nemen, zal ons leven veranderen.
We zullen beseffen dat we de trouw van een vrouw moeten hebben, en we zullen leren hoe we van Christus kunnen genieten als ons leven,
wandelen en zich in eenheid met Hem gedragen. Dan zullen we degenen worden die Christus winnen en genieten van Christus,
Hem liefhebben, bij Hem thuis blijven en bij Hem thuis wonen, in de kerk.
Als we dit doen, zullen we echt het kerkelijk leven kennen in het herstel van de Heer. (Levensstudie van Ruth, pp. 18-19)
Verder lezen: Levensstudie van Ruth, msg. 4; Levensstudie van Romeinen, msg. 1; Levensstudie van 2 Korinthiërs, msgs. 52-53
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 10 — DAY 4
Morning Nourishment
Ruth 2:8 And Boaz said to Ruth,…Do not go to glean in another field,…but stay close to my young women.
11-12 [For] all that you have done for your mother-in-law…, as well as how you left your father and mother and the land of your birth,…may Jehovah recompense your work,
and may you have a full reward from Jehovah the God of Israel, under whose wings you have come to take refuge. In Ruth 2:8 through 13 we have Boaz’s word of grace to Ruth…. When Ruth heard these words, she fell upon her face, bowed herself to the ground and asked Boaz, “Why have I found favor in your sight that you regard me, though I am a foreigner?” (v. 10). Boaz replied that all that she had done for her mother-in-law since the death of her husband Elimelech had been made known to him. Boaz not only spoke kindly to Ruth but also showed generosity to her (vv. 14-16). At mealtime Boaz told her to eat some food, extending some parched grain to her, and she ate and was satisfied. When she rose up to glean, Boaz charged his young men to let her glean among the standing grain and not to rebuke her.
Then he went on to say to them,
“Also pull out some from the bundles for her, and leave it for her to glean; and do not rebuke her” (v. 16). (Life-study of Ruth, pp. 13-14)
Today’s Reading
When Ruth told Naomi that she had gleaned in the field of Boaz, Naomi said to her, “Blessed be he of Jehovah,whose lovingkindness has not failed for the living and for the dead” (Ruth 2:20a). Then Naomi told Ruth that the man was close to them, one of their kinsmen (v. 20b). In verse 22 Naomi charged Ruth, saying, “It is good, my daughter, that you go out with his young women, so that others do not meet you in any other field. ”…What was on Naomi’s heart was not only that Ruth would partake of Boaz’s riches and be satisfied, but also that she would gain Boaz himself as her husband and bring forth a son for the name of Elimelech. Ruth, as one who had returned to God from her heathen background, exercised her right to partake of the rich produce of the inheritance of God’s elect. Ruth, a Moabitess, had come to the good land as a sojourner. According to her threefold status as a sojourner, a poor one, and a widow,
she exercised her right to glean the harvest. Although she was poor, she never became a beggar. Her gleaning was not her begging; it was her right.The book of Ruth portrays the way, the position, the qualification, and the right of sinners to participate in Christ and to enjoy Christ. According to God’s ordination, we have been qualified and positioned to claim our right to enjoy Christ.
This means that today we do not need to beg God to save us. We can go to God to claim His salvation for ourselves.
We have the position, the qualification, and the right to claim salvation from God. This is the highest standard of receiving the gospel. As a narration, the book of Ruth is lovely, touching, convincing, and subduing. In the aromatic story in chapter 2, four types are implied. Boaz, rich in wealth (2:1), typifies Christ, who is rich in the divine grace (2 Cor.12:9). The field of the God-promised good land (Ruth 2:2-3) typifies the all-inclusive Christ, who is the source of all the spiritual and divine products for the life supply to God’s elect (Phil. 1:19b).Barley and wheat (Ruth 2:23) typify Christ as the material for making food for both God and His people (Lev. 2; John 6:9, 33, 35). Ruth, a Moabitess (Deut. 23:3), a heathen sinner, alienated from God’s promises (Eph. 2:12), given the right to partake of the gleaning of the harvest of God’s elect typifies the “Gentile dogs” who are privileged to partake of the crumbs under the table of the portion of God’s elect children (Col. 1:12; Matt. 15:25-28). (Life-study of Ruth, pp. 14-15) Further Reading: Life-study of 1 Corinthians, msg. 16
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 10 — DAG 4
Ochtendvoeding
Ruth 2:8 Boaz zei tegen Ruth: Ga niet aren lezen op een ander veld, maar blijf dicht bij mijn jonge vrouwen. 11-12 [Voor] alles wat je voor je schoonmoeder hebt gedaan... en ook hoe je je vader en moeder en het land van je geboorte hebt verlaten,... moge Jehovah je werk belonen, en moge u een volledige beloning ontvangen van Jehovah, de God van Israël, onder wiens vleugels u bent gekomen om uw toevlucht te zoeken. In Ruth 2:8 tot en met 13 hebben we het woord van genade van Boaz aan Ruth... Toen Ruth deze woorden hoorde, viel ze op haar aangezicht, boog zich op de grond en vroeg Boaz: "Waarom heb ik gunst gevonden in uw ogen dat u naar mij kijkt, hoewel ik een buitenlander ben?" (vers 10). Boaz antwoordde dat alles wat ze voor haar schoonmoeder had gedaan sinds de dood van haar man Elimelech hem bekend was gemaakt. Boaz sprak niet alleen vriendelijk tegen Ruth, maar toonde ook vrijgevigheid jegens haar (vv. 14-16). Tijdens het eten zei Boaz tegen haar dat ze wat te eten moest hebben, terwijl ze haar wat geroosterd graan toewierp, en ze at en was tevreden. Toen ze opstond om aren te lezen, gebood Boaz zijn jonge mannen om haar tussen het staande graan te laten verzamelen en haar niet te berispen. Toen zei hij tegen hen: 'Haal ook wat uit de bundels voor haar en laat het voor haar oprapen; en bestraf haar niet' (vers 16). (Levensstudie van Ruth, pp. 13-14)
Lezing van vandaag
Toen Ruth Naomi vertelde dat ze aren had verzameld op het veld van Boaz, zei Naomi tegen haar: "Gezegend zij hij van Jehovah, wiens goedertierenheid niet heeft gefaald voor de levenden en voor de doden" (Ruth 2:20a). Toen vertelde Naomi aan Ruth dat de man dicht bij hen was, een van hun verwanten (vers 20b). In vers 22 beval Naomi Ruth: "Het is goed, mijn dochter, dat je met zijn jonge vrouwen op pad gaat, zodat anderen je niet op een ander veld tegenkomen. "... Wat op Naomi's hart was, was niet alleen dat Ruth zou genieten van de rijkdommen van Boaz en tevreden zou zijn, maar ook dat ze Boaz zelf als haar echtgenoot zou krijgen en een zoon zou baren voor de naam van Elimelech. Ruth, als iemand die van haar heidense achtergrond tot God was teruggekeerd, oefende haar recht uit om deel te hebben aan de rijke opbrengst van de erfenis van Gods uitverkorenen. Ruth, een Moabitische, was als bijwoner naar het goede land gekomen. Volgens haar drievoudige status als bijwoner, arme en weduwe, zij oefende haar recht uit om de oogst binnen te halen. Hoewel ze arm was, werd ze nooit een bedelaar. Haar nalezing was niet haar bedelen; het was haar recht. Het boek Ruth beschrijft de weg, de positie, de kwalificatie en het recht van zondaars om deel te hebben aan Christus en om van Christus te genieten. Volgens Gods wijding zijn we gekwalificeerd en gepositioneerd om ons recht op te eisen om van Christus te genieten. Dit betekent dat we vandaag God niet hoeven te smeken om ons te redden. We kunnen naar God gaan om Zijn redding voor onszelf op te eisen. We hebben de positie, de kwalificatie en het recht om redding van God te eisen. Dit is de hoogste norm voor het ontvangen van het evangelie. Als een vertelling is het boek Ruth mooi, ontroerend, overtuigend en ingetogen. In het aromatische verhaal in hoofdstuk 2 worden vier typen geïmpliceerd. Boaz, rijk aan weelde (2:1), typeert Christus, die rijk is aan de goddelijke genade (2 Kor.12:9). Het veld van het door God beloofde goede land (Ruth 2:2-3) typeert de alomvattende Christus, die de bron is van alle geestelijke en goddelijke producten voor de levensvoorziening van Gods uitverkorenen (Fil. 1:19b). Gerst en tarwe (Ruth 2:23) typeren Christus als het materiaal om voedsel te maken voor zowel God als Zijn volk (Lev. 2; Johannes 6:9, 33, 35). Ruth, een Moabitische (Deut. 23:3), een heidense zondaar, vervreemd van Gods beloften (Ef. 2:12), gegeven het recht om deel te nemen aan de nalezing van de oogst van Gods uitverkorenen, typeert de “heidense honden” die bevoorrecht om te eten van de kruimels onder de tafel van het deel van Gods uitverkoren kinderen (Kol. 1:12; Matt. 15:25-28). (Life-study of Ruth, pp. 14-15) Verder lezen: Life-study of 1 Corinthians, msg. 16
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK— DAY 3
Morning Nourishment
Lev. 23:22 And when you reap the harvest of your land, you shall not completely reap the corners of your field, nor shall you.gather the gleanings of your harvest; you shall leave them for the poor and for the sojourner; I am Jehovah your God.
Col. 1:12 Giving thanks to the Father, who has qualified you for a share of the allotted portion of the saints in the light.
After Ruth’s husband died, she had two choices: remain in Moab or go with Naomi to be a foreigner in Israel. Ruth chose to go to the land of Israel because she probably had heard a great deal concerning God, God’s promise, and the good land. She had heard the good news sufficiently for her to make a wonderful choice. After arriving in the land of Israel with Naomi, Ruth exercised her right.
God’s commandment concerning the reaping of the harvest was that Jehovah would bless the children of Israel if they left the corners of their fields and the gleanings for the poor, the sojourners, the orphans, and the widows. Concerning this, Leviticus 23:22 says, “When you reap the harvest of your land, you shall not completely reap the corners of your field, nor shall you gather the gleanings of your harvest; you shall leave them for the poor and for the sojourner.” A similar word is found in Leviticus 19:9-10. Deuteronomy 24:19 says, “When you reap your harvest in your field and you forget a sheaf in the field, you shall not turn back to gather it; it shall be for the sojourner, the orphan, and the widow, in order that Jehovah your God may bless you in all your undertakings.” This shows not only the lovingkindness of God and how great, fine, and detailed He is, but shows also the rich produce of the good land. (Life-study of Ruth, p. 11)
Today’s Reading
God wanted to bless the harvest of the Israelites in the good land, but this blessing had a condition—that something would be left for the poor. The people would not be allowed to reap completely the corners of their field. However, in the ordinance of the law given by God through Moses regarding reaping, the size of the corners of the field was not specified. The size depended on the landlord’s faith in Jehovah. The larger one’s faith in Jehovah was, the larger the corners of the field would be. I believe that it was the practice of Boaz to obey this ordinance. He must have had great faith in Jehovah. Under God’s sovereignty this ordinance seems to have been written for one person—Ruth.
Naomi returned to Bethlehem with her daughter-in-law Ruth at the beginning of the barley harvest (Ruth 1:22b). Barley, which ripens earlier than other grains, typifies the resurrected Christ (John 6:9-10, 56-58).
God is sovereign, and in His sovereignty He brought Ruth from Moab to the city of Bethlehem. Before she arrived there, He had prepared a rich, generous man by the name of Boaz. Ruth gained Naomi’s permission to go gleaning (Ruth 2:2-3). Ruth asked Naomi to let her go to the field and glean among the ears of grain after him in whose sight Ruth had found favor. Naomi told Ruth to go, and she went and gleaned in the field after the reapers, happening to glean in a portion of the field belonging to Boaz.
Boaz eventually became acquainted with Ruth (vv. 4-7). He came from Bethlehem and said to the reapers, “Jehovah be with you,” and they said to him, “Jehovah bless you” (v. 4). When Boaz asked the young man who was set over the reapers concerning Ruth, the young man told him that she was the young Moabite woman who had returned with Naomi from the country of Moab and who had asked to glean and gather after the reapers among the sheaves. His word to Boaz regarding Ruth indicates that he was happy with her, considering her a woman of fidelity and virtue. (Life-study of Ruth, pp. 11-13)
Further Reading: Life-study of Ruth, msg. 3 r
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK— DAY 3
Morning Nourishment
Lev. 23:22 And when you reap the harvest of your land, you shall not completely reap the corners of your field, nor shall you.gather the gleanings of your harvest; you shall leave them for the poor and for the sojourner; I am Jehovah your God.
Col. 1:12 Giving thanks to the Father, who has qualified you for a share of the allotted portion of the saints in the light.
After Ruth’s husband died, she had two choices: remain in Moab or go with Naomi to be a foreigner in Israel. Ruth chose to go to the land of Israel because she probably had heard a great deal concerning God, God’s promise, and the good land. She had heard the good news sufficiently for her to make a wonderful choice. After arriving in the land of Israel with Naomi, Ruth exercised her right.
God’s commandment concerning the reaping of the harvest was that Jehovah would bless the children of Israel if they left the corners of their fields and the gleanings for the poor, the sojourners, the orphans, and the widows. Concerning this, Leviticus 23:22 says, “When you reap the harvest of your land, you shall not completely reap the corners of your field, nor shall you gather the gleanings of your harvest; you shall leave them for the poor and for the sojourner.” A similar word is found in Leviticus 19:9-10. Deuteronomy 24:19 says, “When you reap your harvest in your field and you forget a sheaf in the field, you shall not turn back to gather it; it shall be for the sojourner, the orphan, and the widow, in order that Jehovah your God may bless you in all your undertakings.” This shows not only the lovingkindness of God and how great, fine, and detailed He is, but shows also the rich produce of the good land. (Life-study of Ruth, p. 11)
Today’s Reading
God wanted to bless the harvest of the Israelites in the good land, but this blessing had a condition—that something would be left for the poor. The people would not be allowed to reap completely the corners of their field. However, in the ordinance of the law given by God through Moses regarding reaping, the size of the corners of the field was not specified. The size depended on the landlord’s faith in Jehovah. The larger one’s faith in Jehovah was, the larger the corners of the field would be. I believe that it was the practice of Boaz to obey this ordinance. He must have had great faith in Jehovah. Under God’s sovereignty this ordinance seems to have been written for one person—Ruth.
Naomi returned to Bethlehem with her daughter-in-law Ruth at the beginning of the barley harvest (Ruth 1:22b). Barley, which ripens earlier than other grains, typifies the resurrected Christ (John 6:9-10, 56-58).
God is sovereign, and in His sovereignty He brought Ruth from Moab to the city of Bethlehem. Before she arrived there, He had prepared a rich, generous man by the name of Boaz. Ruth gained Naomi’s permission to go gleaning (Ruth 2:2-3). Ruth asked Naomi to let her go to the field and glean among the ears of grain after him in whose sight Ruth had found favor. Naomi told Ruth to go, and she went and gleaned in the field after the reapers, happening to glean in a portion of the field belonging to Boaz.
Boaz eventually became acquainted with Ruth (vv. 4-7). He came from Bethlehem and said to the reapers, “Jehovah be with you,” and they said to him, “Jehovah bless you” (v. 4). When Boaz asked the young man who was set over the reapers concerning Ruth, the young man told him that she was the young Moabite woman who had returned with Naomi from the country of Moab and who had asked to glean and gather after the reapers among the sheaves. His word to Boaz regarding Ruth indicates that he was happy with her, considering her a woman of fidelity and virtue. (Life-study of Ruth, pp. 11-13)
Further Reading: Life-study of Ruth, msg. 3 r
Text from Hans on 5-12-2021: What do you believe? Or don't you believe anything? And won't you declare what you believe? But what do you do when you notice that faith is also a beautiful form of energy? Or that your belief in something that can really mean love and therefore will be of utmost importance not only to yourself but also to many others? Or would you rather stay in silence? Do you want to look at it again and again from your own point of view, which apparently does not know it at all and therefore does not dare to attach any value to it? Value that could really stand for a real love? My conclusion is that Jesus stands for real Love and that therefore regardless of what people want to make of his stories or sometimes want to change it very drastically.
Tekst van Hans op 5-12-2021: Wat geloof je? Of geloof je niets? En wil je niet bekendmaken wat je gelooft? Maar wat doe je als je merkt dat geloof ook een mooie vorm van energie is? Of dat jouw geloof in iets dat echt liefde kan betekenen en daarom niet alleen voor jezelf maar ook voor vele anderen van het grootste belang zal zijn? Of blijf je liever in stilte? Wil je er steeds weer naar kijken vanuit je eigen gezichtspunt, die het blijkbaar helemaal niet kent en er dus ook geen waarde aan durft te hechten? Waarde die echt zou kunnen staan voor een echte liefde? Mijn conclussie is dat Jezus voor werkelijke Liefde staat en dat dus los van wat mensen van zijn verhalen willen maken of er soms zeer drastisch in willen veranderen
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 10 — DAY 2
Morning Nourishment
Ruth 1:16 But Ruth said, Do not entreat me to leave you…. For wherever you go, I will go, and wherever you dwell, I will dwell; and your people will be my people, and your God will be my God.
19 So the two of them traveled until they came to Bethlehem…
Matt. 2:1 …Jesus was born in Bethlehem of Judea…
In Ruth 1:1 and 2 we see that Elimelech swerved from the rest in God’s economy. He was in the good land and had a portion of it, and he should have remained there. Remaining in the good land that God has promised and given is the real rest. Israel’s rest, their prosperity for their enjoyment and their contentment, was related to their situation with God in His economy. For an Israelite to leave the good land meant that he was cutting himself off from God’s eternal economy. Elimelech’s mistake was to swerve from the ground, the standing, which gave him the opportunity to enjoy the rest in the good land. He swerved from Bethlehem in Judah…. Bethlehem, the city of David, was designated as the birthplace of the coming Christ (Micah 5:2; Luke 2:4-7). In the eyes of God, Bethlehem was a very special place, for it was the place where He, through incarnation, would be born to be a man.
Judah was the land of the royal tribe among Israel (Gen. 49:8-10)…. It was the top part of the God-promised land (Exo. 3:8b), the top part of the good land (Deut. 8:7-10), and the top part of the land of Immanuel (Isa. 8:8). How mistaken Elimelech was in swerving from this land! Elimelech swerved from Bethlehem in Judah to Moab, a place of incest rejected and condemned by God [Gen. 19:30-38; Deut. 23:2-4]…. Moab was a country of idolatry (Judg. 10:6). (Life-study of Ruth, pp. 5-7)
Today’s Reading
Naomi returned from Moab, the country of idolatry,…to Judah, the land of Immanuel. Naomi returned because she had been stripped by God first of her husband and then of her two sons, leaving her and her two daughters-in-law as widows without children (Ruth 1:5, 20-21). Naomi returned also because she had heard that Jehovah had visited His people by giving them food (v. 6).
Naomi returned [to Bethlehem] with Ruth, her daughter-in-law given to her by God for the accomplishment of His economy concerning Christ (v. 22a).
In verses 8 through 18 we have an account of Ruth’s choosing for her goal…. Naomi made a proposal to her two daughters-in-law for their future. She said to them, “Go and return, each of you, to your mother’s house. May Jehovah deal kindly with you, just as you have dealt with the dead and with me. May Jehovah grant you to find rest, each of you in the house of your husband” (vv. 8-9a). Then she kissed them….Orpah kissed her mother-in-law, but Ruth clung to her. Naomi said to Ruth, “Your sister-in-law has now returned to her people and to her gods; return with your sister-in-law” (vv. 14-15). Ruth said to Naomi, “Do not entreat me to leave you and turn away from following after you. For wherever you go, I will go, and wherever you dwell, I will dwell; and your people will be my people, and your God will be my God. Where you die, I will die; and there will I be buried. Jehovah do so to me, and more as well, if anything but death parts me from you” (vv. 16-17). When Naomi saw that Ruth was determined to go with her, she ceased speaking to her about it (v. 18).
Ruth chose the goal of participating with God’s elect in the enjoyment of Christ, and she even became a top ancestor of Christ who helped bring forth Christ into mankind. This was more than just a resolution on the part of the Moabite widow; it was a goal, a choosing. Ruth chose God and His kingdom for the carrying out of God’s economy concerning Christ. Hallelujah for such a goal and for such a person choosing this goal! (Life-study of Ruth, pp. 8-10)
Further Reading: Life-study of Ruth, msg. 2
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 10 — DAG 2
Ochtendvoeding
Ruth 1:16 Maar Ruth zei: Smeek me niet om u te verlaten... Want waar u ook gaat, ik zal gaan, en waar u ook woont, ik zal wonen; en uw volk zal mijn volk zijn, en uw God zal mijn God zijn.
19 Zo reisden ze met z'n tweeën tot ze in Bethlehem kwamen...
Mat. 2:1 … Jezus werd geboren in Bethlehem in Judea …
In Ruth 1:1 en 2 zien we dat Elimelech afweek van de rest in Gods economie. Hij was in het goede land en had er een deel van, en hij had daar moeten blijven. In het goede land blijven dat God heeft beloofd en gegeven, is de echte rust. De rust van Israël, hun voorspoed voor hun plezier en hun tevredenheid, hield verband met hun situatie met God in Zijn economie. Als een Israëliet het goede land verliet, betekende dit dat hij zichzelf afsneed van Gods eeuwige economie. De fout van Elimelech was om uit te wijken van de grond, het staan, wat hem de gelegenheid gaf om van de rust in het goede land te genieten. Hij week uit Bethlehem in Juda…. Bethlehem, de stad van David, werd aangewezen als de geboorteplaats van de komende Christus (Micha 5:2; Lukas 2:4-7). In de ogen van God was Bethlehem een heel speciale plaats, want het was de plaats waar Hij, door incarnatie, geboren zou worden om een man te zijn.
Juda was het land van de koninklijke stam onder Israël (Gen. 49:8-10)…. Het was het bovenste deel van het door God beloofde land (Exodus 3:8b), het bovenste deel van het goede land (Deut. 8:7-10), en het bovenste deel van het land van Immanuël (Jes. 8: 8). Hoe vergiste Elimelech zich toen hij van dit land afweek! Elimelech week uit Bethlehem in Juda naar Moab, een plaats van incest verworpen en veroordeeld door God [Gen. 19:30-38; Deut. 23:2-4]…. Moab was een land van afgoderij (Richt. 10:6). (Levensstudie van Ruth, pp. 5-7)
Lezing van vandaag
Naomi keerde terug uit Moab, het land van afgoderij, ... naar Juda, het land van Immanuel. Naomi keerde terug omdat God haar eerst van haar man en daarna van haar twee zonen had beroofd, waardoor zij en haar twee schoondochters als weduwen zonder kinderen achterbleven (Ruth 1:5, 20-21). Naomi kwam ook terug omdat ze had gehoord dat Jehovah Zijn volk had bezocht door hun voedsel te geven (vers 6).
Naomi keerde [naar Bethlehem] terug met Ruth, haar schoondochter die haar door God was gegeven voor de voltooiing van Zijn economie met betrekking tot Christus (vers 22a).
In de verzen 8 tot en met 18 hebben we een verslag van de keuze van Ruth voor haar doel... Naomi deed een voorstel aan haar twee schoondochters voor hun toekomst. Ze zei tegen hen: "Ga en keer terug, ieder van jullie, naar het huis van je moeder. Moge Jehovah goed voor u zijn, net zoals u met de doden en met mij bent omgegaan. Moge Jehovah u geven rust te vinden, ieder van u in het huis van uw man” (vv. 8-9a). Toen kuste ze hen... Orpa kuste haar schoonmoeder, maar Ruth klampte zich aan haar vast. Naomi zei tegen Ruth: 'Uw schoonzus is nu teruggekeerd naar haar volk en naar haar goden; keer terug met je schoonzus' (vs. 14-15). Ruth zei tegen Naomi: "Smeek me niet om je te verlaten en je niet meer te volgen. Want waar u ook gaat, ik zal gaan, en waar u ook woont, ik zal wonen; en uw volk zal mijn volk zijn, en uw God zal mijn God zijn. Waar jij sterft, zal ik sterven; en daar zal ik begraven worden. Jehovah doet dat met mij, en nog meer, als iets anders dan de dood mij van u scheidt” (vv. 16-17). Toen Naomi zag dat Ruth vastbesloten was met haar mee te gaan, sprak ze er niet meer met haar over (vers 18).
Ruth koos het doel om met Gods uitverkorenen deel te nemen aan de vreugde van Christus, en ze werd zelfs een topvoorouder van Christus die hielp om Christus in de mensheid voort te brengen. Dit was meer dan alleen een besluit van de Moabitische weduwe; het was een doel, een keuze. Ruth koos God en Zijn koninkrijk voor de uitvoering van Gods economie met betrekking tot Christus. Halleluja voor zo'n doel en voor zo'n persoon die dit doel kiest! (Levensstudie van Ruth, pp. 8-10)
Verder lezen: Levensstudie van Ruth, msg. 2
Wherever you go, I will go https://www.hymnal.net/en/hymn/lb/75
https://www.hymnal.net/Hymns/LongBeach/mp3/lb75.mp3
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 10 — DAY 1
Morning Nourishment
Gen. 2:2 And on the seventh day God finished His work which He had done, and He rested on the seventh day from all His work which He had done.
Heb. 4:9 So then there remains a Sabbath rest for the people of God.
Judges is a book of Israel’s miserable history, dark and foul; Ruth is the record of a couple’s excellent story, bright and aromatic. The main character in this story is like a lily growing out of brambles and a bright star in the dark night.
(Ruth 1:1, footnote 1) The book of Ruth speaks of Christ being brought into mankind through incarnation.
This is the real rest. Ruth is thus a book of rest. As we will see, after Ruth married Boaz, they brought forth a child, Obed, and Ruth enjoyed a rest with an absolute satisfaction and full expectation for her descendants.
The following generations enjoyed rest under David. Then after one thousand years, they enjoyed the real rest with the Lord Jesus. Two thousand years later, this rest will be enjoyed in a fuller way in the millennial kingdom with Christ as the King. After the millennium, the enjoyment of this rest will consummate in the New Jerusalem in the new heaven and new earth for eternity. This matter of rest is the key to the book of Ruth. (Life-study of Ruth, pp. 5-6)
Today’s Reading
God rested because He had finished His work and was satisfied. God’s glory was manifested because man had His image, and His authority was about to be exercised for the subduing of His enemy, Satan. As long as man expresses God and deals with God’s enemy, God is satisfied and can rest. Later, the seventh day was commemorated as the Sabbath (Exo. 20:8-11). God’s seventh day was man’s first day. God had prepared everything for man’s enjoyment. After man was created, he did not join in God’s work; he entered into God’s rest. Man was created not to work but to be satisfied with God and rest with God (cf. Matt. 11:28-30).
The Sabbath was made for man, not man for the Sabbath (Mark 2:27). The rest in Genesis 2:2 is a seed that develops through the Bible and is harvested in Revelation.
The development of this seed includes the rest of the Sabbath day (Exo. 20:8-11) and the rest of the good land (Deut. 12:9; Heb. 4:8) in the Old Testament, the rest of the Lord’s Day in the New Testament (Rev. 1:10; Acts 20:7; 1 Cor. 16:2), and the rest of the millennial kingdom (Heb. 4:1, 3, 9, 11). The consummation of rest is the rest of the new heaven and new earth with the New Jerusalem, in which all the redeemed saints will express God’s glory (Rev. 21:11, 23) and reign with God’s authority (Rev. 22:5b) for eternity. (Gen. 2:2, footnote 1)
This Sabbath rest is Christ as our rest, typified by the good land of Canaan (Deut. 12:9; Heb. 4:8). Christ is rest to the saints in three stages: (1) in the church age, as the heavenly Christ, the One who rests from His work and sits on the right hand of God in the heavens, He is the rest to us in our spirit (Matt. 11:28-29); (2) in the millennial kingdom, after Satan is removed from this earth (Rev. 20:1-3), Christ with the kingdom will be the rest in a fuller way to the overcoming saints, who will be His co-kings (Rev. 20:4, 6), sharing and enjoying His rest; (3) in the new heaven and new earth, after all the enemies, including death, the last enemy, have been made subject to Him (1 Cor. 15:24-27), Christ, as the all-conquering One, will be the rest in the fullest way to all God’s redeemed for eternity. But the Sabbath rest mentioned here and typified by the rest of the good land of Canaan covers only the first two stages of Christ’s being our rest; it does not include the third stage. The rest in the first two stages is a prize to His diligent seekers, who not only are redeemed but also have enjoyed Him in a full way, thus becoming the overcomers, whereas the rest in the third stage is not a prize but the full portion allotted to all the redeemed ones. (Heb 4:9, footnote 1)
Further Reading: Life-study of Ruth, msg. 1
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 10 — DAG 1
Ochtendvoeding
Gen. 2:2 En op de zevende dag voltooide God Zijn werk dat Hij had gedaan, en Hij rustte op de zevende dag van al Zijn werk dat Hij had gedaan.
Hebr. 4:9 Dan blijft er dus een sabbatsrust over voor het volk van God. Rechters is een boek over Israëls ellendige geschiedenis, donker en smerig; Ruth is het verslag van het uitstekende verhaal van een paar, helder en aromatisch. De hoofdpersoon in dit verhaal is als een lelie die uit braamstruiken groeit en een heldere ster in de donkere nacht. (Ruth 1:1, voetnoot 1)
Het boek Ruth spreekt over Christus die door incarnatie in de mensheid wordt gebracht.
Dit is de echte rust. Ruth is dus een rustboek. Zoals we zullen zien, brachten ze, nadat Ruth met Boaz trouwde, een kind voort, Obed, en Ruth genoot van een rust met een absolute voldoening en volledige verwachting voor haar nakomelingen.
De volgende generaties genoten van rust onder David. Toen, na duizend jaar, genoten ze van de echte rust bij de Heer Jezus. Tweeduizend jaar later zal deze rust met volle teugen genoten worden in het duizendjarige koninkrijk met Christus als Koning. Na het millennium zal het genieten van deze rust voor eeuwig in het Nieuwe Jeruzalem in de nieuwe hemel en nieuwe aarde worden geconsumeerd. Deze kwestie van rust is de sleutel tot het boek Ruth. (Levensstudie van Ruth, pp. 5-6)
Lezing van vandaag
God rustte omdat Hij Zijn werk had volbracht en tevreden was. Gods heerlijkheid werd geopenbaard omdat de mens Zijn beeld had, en Zijn gezag stond op het punt te worden uitgeoefend om Zijn vijand, Satan, te onderwerpen. Zolang de mens God uitdrukt en afrekent met Gods vijand, is God tevreden en kan hij rusten. Later werd de zevende dag herdacht als de sabbat (Exodus 20:8-11). Gods zevende dag was de eerste dag van de mens. God had alles voorbereid voor het genot van de mens. Nadat de mens was geschapen, nam hij niet deel aan Gods werk; hij ging de rust van God binnen. De mens is niet geschapen om te werken, maar om tevreden te zijn met God en te rusten met God (vgl. Matt. 11:28-30).
De sabbat is gemaakt voor de mens, niet de mens voor de sabbat (Marcus 2:27). De rest in Genesis 2:2 is een zaadje dat zich ontwikkelt door de Bijbel en wordt geoogst in Openbaring. De ontwikkeling van dit zaad omvat de rest van de sabbatdag (Exodus 20:8-11) en de rest van het goede land (Deut. 12:9; Hebr. 4:8) in het Oude Testament, de rest van de De dag des Heren in het Nieuwe Testament (Openb. 1:10; Handelingen 20:7; 1 Kor. 16:2), en de rest van het duizendjarige koninkrijk (Hebr. 4:1, 3, 9, 11). De voleinding van rust is de rust van de nieuwe hemel en nieuwe aarde met het Nieuwe Jeruzalem, waarin alle verloste heiligen Gods heerlijkheid zullen uitdrukken (Openb. 21:11, 23) en zullen regeren met Gods gezag (Openb. 22:5b) voor eeuwig. (Gen. 2:2, voetnoot 1)
Deze sabbatsrust is Christus als onze rust, getypeerd door het goede land Kanaän (Deut. 12:9; Hebr. 4:8). Christus is rust voor de heiligen in drie fasen: (1) in het gemeentetijdperk, als de hemelse Christus, Degene die rust van Zijn werk en zit aan de rechterhand van God in de hemelen, is Hij de rust voor ons in onze geest (Matt. 11:28-29); (2) in het duizendjarige koninkrijk, nadat Satan van deze aarde is verwijderd (Openb. 20:1-3), zal Christus met het koninkrijk op een meer volledige manier de rust zijn voor de overwinnende heiligen, die Zijn medekoningen zullen zijn ( Openb. 20:4, 6), delend en genietend van Zijn rust; (3) in de nieuwe hemel en nieuwe aarde, nadat alle vijanden, inclusief de dood, de laatste vijand, aan Hem onderworpen zijn (1 Kor. 15:24-27), zal Christus, als de allesoverwinnende, wees de rust op de meest volledige manier voor alle verlosten van God voor de eeuwigheid. Maar de sabbatsrust die hier wordt genoemd en wordt getypeerd door de rest van het goede land Kanaän, beslaat alleen de eerste twee stadia van het feit dat Christus onze rust is; het omvat niet de derde fase. De rest in de eerste twee fasen is een prijs voor Zijn ijverige zoekers, die niet alleen verlost zijn, maar ook ten volle van Hem hebben genoten, waardoor ze de overwinnaars worden, terwijl de rest in de derde fase geen prijs is maar het volledige deel toegewezen aan alle verlosten. (Heb 4:9, voetnoot 1)
Verder lezen: Levensstudie van Ruth, msg. 1
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL WEEK 9 — DAG 4
Ochtendvoeding
1 Johannes 3:4 Een ieder die zonde beoefent, doet ook wetteloosheid, en zonde is wetteloosheid.
Titus 2:14 Die Zichzelf voor ons heeft gegeven om ons te verlossen van alle wetteloosheid
en voor Zichzelf een bepaald volk zuiveren als Zijn unieke bezit, ijverig voor goede werken.
Een mens zondigt wanneer hij wandelt volgens zijn eigen wil en in opstand komt tegen Gods gezag...
Zij die goed doen naar hun eigen vlees, behagen God niet. Zelfs als het gedrag van een man wordt goedgekeurd, zijn eigen persoon wordt veroordeeld zolang hij naar het vlees handelt.
De mens wordt veroordeeld omdat hij goed doet, omdat dit goede niet wordt verricht onder Gods gezag.
Zonde betekent aanmatigend handelen.
Als een man niet onder gezag komt te staan, zondigt hij zelfs als zijn gedrag goed is.
In Gods ogen is alle goedheid die door eigen wil wordt bedreven, wetteloosheid.
Het gaat God niet om het aantal schapen en runderen en de hoeveelheid vet die de mens Hem aanbiedt.
Gehoorzaamheid en onderwerping zijn de reacties van de mens op gezag. (CWWN, deel 59, p. 110)
Lezing van vandaag
In Mattheüs 7:21-23 berispte de Heer degenen die profeteerden,
wierp demonen uit en deed werken van kracht in Zijn naam….
Ze werden berispt omdat ze deze dingen uit zichzelf deden,
niet uit gehoorzaamheid aan Gods wil. Dit is de reden waarom de Heer dat alleen zei:
"hij die de wil doet van Mijn Vader die in de hemelen is"
[v. 21] kan het koninkrijk der hemelen binnengaan. De huidige tijd is vol wetteloosheid en rebellie...
Zonde is wetteloosheid en rebellie volgens 1 Johannes 3:4. Wetteloos zijn is zonder de wet zijn,
en zonder de wet zijn is zonde. Satan zondigde door inbreuk te maken op het gezag.
De mens overtreedt de wet als de wet er is en handelt onverantwoordelijk als er geen wet is….
Het overtreden van de wet is een kwestie van gedrag, en het is zonde. Wetteloos zijn is een kwestie van motief en het is ook zonde.
Bij wetteloosheid komt men niet alleen in opstand tegen het gezag, maar handelt men alsof er geen wet is.
In de eindtijd zal de aanwezigheid van de wetteloze ertoe leiden dat de gevallen mens alle vormen van gezag omver zal werpen.
Hij zal handelen naar zijn eigen wil en wetteloosheid zal heersen…. Vanaf de tijd van Satans val,
door de geschiedenis van de mens van overtreding tot het einde van dit tijdperk,
Satan vecht voortdurend tegen Gods gezag.
De mens staat ook tegen Gods gezag in... Opstand vormt het onderliggende principe van deze wereld.
Om God te dienen, moeten we gezag ervaren. We moeten ons bevrijden van deze twee wereldse principes: wetteloosheid en rebellie.
We moeten ons realiseren dat er in dit universum twee principes zijn.
Een daarvan is het principe van Gods gezag,
en de andere is het principe van Satans rebellie.
We kunnen God niet aan de ene kant dienen en aan de andere kant de weg van de rebellie inslaan...
Een opstandige man kan een boodschap geven, maar Satan zal om zo'n man lachen omdat hij handelt volgens Satans principe.
Dienstverlening is direct gekoppeld aan autoriteit.
Als we de kwestie van autoriteit niet oplossen, zullen we problemen krijgen op alle gebieden van onze dienstverlening en leven.
We moeten ons afvragen of we onder Gods gezag staan.
Als dienaren van God hebben we een fundamentele openbaring nodig, een openbaring van Zijn gezag... We moeten weten dat elke vorm van rebellie van Satan komt.
Degenen die geen gezag hebben gezien, vernietigen hun eigen werk.
We kunnen zeggen dat we Satans werk vernietigen, maar eigenlijk werken we volgens Satans principe.
Dit leidt ons nergens toe. Tenzij we het gezag en de onderliggende wortel aanraken, zal God geen werk kunnen hebben in China,
op andere plaatsen en in de hele wereld.
Als we de wortel van rebellie niet wegnemen, hebben we geen toekomst en geen werk.
Moge de Heer ons genadig zijn en ons een echt contact met autoriteit schenken.
Mogen we ons afkeren van het principe van rebellie en de weg van rebellie afwijzen.
Moge de Heer onze dienst behouden in het principe van onderwerping. (CWWN, deel 59, pp. 106-108)
Verder lezen: CWWL, 1973-1974, vol. 2, "De wonderbare Christus in de Canon van het Nieuwe Testament",
chs. 2,6; CWWL, 1957, vol. 3, “Het Koninkrijk en de Kerk”, hfst. 4, 6-7
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL WEEK 9 — DAY 4
Morning Nourishment
1 John 3:4 Everyone who practices sin practices lawlessness also, and sin is lawlessness.
Titus 2:14 Who gave Himself for us that He might redeem us from all lawlessness
and purify to Himself a particular people as His unique possession, zealous of good works.
A man sins when he walks according to his self-will and rebels against God’s authority….
Those who do good according to their own flesh do not please God. Even if a man’s conduct is approved, his very person is condemned as long as he acts according to the flesh….
Man is condemned for doing good because this good is not performed under God’s authority.
Sin means to act presumptuously.
If a man does not come under authority, he sins even when his conduct is good.
In God’s eyes all goodness performed by self-will is lawlessness.
God is not concerned with the number of sheep and cattle and the amount of fat that man offers to Him….
Obedience and submission are man’s responses to authority. (CWWN, vol. 59, p. 110)
Today’s Reading
In Matthew 7:21-23 the Lord rebuked those who prophesied,
cast out demons, and did works of power in His name….
They were rebuked because they were doing these things out of themselves,
not out of obedience to God’s will. This is the reason the Lord said that only
“he who does the will of My Father who is in the heavens”
[v. 21] can enter the kingdom of the heavens. The present age is full of lawlessness and rebellion….
Sin is lawlessness and rebellion according to 1 John 3:4. Being lawless is being without the law,
and being without the law is sin. Satan sinned by trespassing against authority.
Man breaks the law when the law is present and acts irresponsibly when no law is present….
Breaking the law is a matter of conduct, and it is sin. Being lawless is a matter of motive and it is sin as well.
In lawlessness one not only rebels against authority but acts as if there is no law.
In the end times the presence of the lawless one will result in fallen man overturning all forms of authority.
He will act according to his self-will and lawlessness will reign…. From the time of Satan’s fall,
throughout man’s history of transgression to the end of this age,
Satan is continually fighting against God’s authority.
Man is also standing against God’s authority…. Rebellion constitutes the underlying principle of this world.
In order to serve God, we have to experience authority. We have to free ourselves from these two worldly principles—lawlessness and rebellion.
We must realize that there are two principles in this universe.
One is the principle of God’s authority,
and the other is the principle of Satan’s rebellion.
We cannot serve God on the one hand and take the way of rebellion on the other hand….
A rebellious man can give a message, but Satan will laugh at such a man because he is operating under Satan’s principle.
Service is directly linked to authority.
If we do not settle the matter of authority, we will have problems in all areas of our service and living.
We have to ask ourselves if we are under God’s authority.
As servants of God we have to have a fundamental revelation, a revelation of His authority….We have to know that any kind of rebellion is from Satan.
Those who have not seen authority are destroying their own work.
We may say that we are destroying Satan’s work, but actually we are working according to Satan’s principle.
This will lead us nowhere. Unless we touch authority and its underlying root, God will not be able to have any work in China,
in other places, and in the entire world.
If we do not remove the root of rebellion, we will have no future and no work.
May the Lord be merciful to us and grant us a real touch with authority.
May we turn away from the principle of rebellion and reject the way of rebellion.
May the Lord preserve our service in the principle of submission. (CWWN, vol. 59, pp. 106-108)
Further Reading: CWWL, 1973-1974, vol. 2, “The Wonderful Christ in the Canon of the New Testament,”
chs. 2,6; CWWL, 1957, vol. 3, “The Kingdom and the Church,” chs. 4, 6-7
HEILIG WOORD VOOR OCHTEND REVIVAL
WEEK 9 — DAG 5
Ochtendvoeding
Mat. 7:21-23 Niet iedereen die tot Mij zegt: Heer, Heer, zal het koninkrijk der hemelen binnengaan, maar hij die de wil van Mijn Vader doet... Velen zullen op die dag tot Mij zeggen: Heer, Heer,
was het niet in Uw naam dat we hebben geprofeteerd en... demonen hebben uitgedreven en... vele werken van kracht hebben gedaan?
En dan zal ik ze verklaren: ik heb je nooit gekend. Ga weg van Mij, jullie werkers van wetteloosheid.
[Matteüs 7:21] verwijst niet naar de realiteit van het koninkrijk der hemelen vandaag, maar op de komende manifestatie van het koninkrijk in de toekomst. Om het koninkrijk der hemelen binnen te gaan, moeten we twee dingen doen:
de Heer aanroepen
en de wil van de hemelse Vader doen.
De Heer aanroepen is voldoende om gered te worden (Rom. 10:13), maar om het koninkrijk der hemelen binnen te gaan, moeten we ook de wil van de hemelse Vader doen.
Vandaar: "Niet iedereen die zegt... Heer, Heer, zal het koninkrijk der hemelen binnengaan," maar degenen die de Heer aanroepen en de wil van de hemelse Vader doen. Aangezien het binnengaan van het koninkrijk der hemelen ook vereist dat je de wil van de hemelse Vader doet, het is duidelijk iets anders dan het koninkrijk van God binnengaan door wedergeboren te worden (Johannes 3:3, 5).
Dit laatste is door de geboorte van het goddelijke leven; de eerste is door het leven van dat leven. (Levensstudie van Mattheüs, p. 302)
Lezing van vandaag
In Mattheüs 7:21 zegt de Heer niet "uw Vader", maar "Mijn Vader".
Hier lijkt de Heer te zeggen: “Ik, de Mensenzoon en de Zoon van God, heb de wil van mijn Vader gedaan.
Jullie zijn ook zonen van God en Mijn broeders.
Daarom moeten jullie Mijn metgezellen zijn en dezelfde weg inslaan als Ik... Jullie zijn Mijn broeders, Mijn metgezellen en Mijn partners.
Jij en ik lopen dezelfde weg en doen dezelfde wil.
U leeft met Mij naar de wil van Mijn Vader."... Om de wil van de Vader te doen,
we moeten op de vernauwde weg lopen….
Onze Vader heeft een wil om te volbrengen, maar wij kunnen die alleen door zijn leven volbrengen.
We moeten leven in het leven van de hemelse Vader en ook door dat leven.
Dit soort leven is bedoeld om de wil van de Vader te doen.
De Heer keurde nooit degenen goed die profeteerden, demonen uitdreven en vele werken van kracht deden in Zijn naam,
maar niet volgens de wil van de hemelse Vader (vers 21). De Heer ontkende niet dat ze die dingen deden,
maar Hij beschouwde die dingen als wetteloosheid omdat ze niet werden gedaan in overeenstemming met de wil van de hemelse Vader.
Ze werden niet gedaan in de lijn van de goddelijke wil. De Heer leek te zeggen: "U hebt in Mijn naam geprofeteerd,
u wierp demonen uit in Mijn naam, en u deed vele werken van kracht in Mijn naam, maar Ik stond u nooit toe ze te doen.
Ik heb je nooit goedgekeurd omdat je al die dingen op een wetteloze manier deed.
Je deed ze in jezelf, in je eigen verlangen en volgens je eigen intentie,
niet volgens de wil van Mijn Vader.”
Dus degenen die zulke dingen doen, zelfs in de naam van de Heer, zullen het koninkrijk der hemelen niet binnengaan,
maar zal wijken van de Heer; dat wil zeggen, zij zullen in de komende tijd verworpen worden van de manifestatie van het koninkrijk.
De lopers in elke race moeten in de juiste banen lopen.
Hoewel je misschien sneller rent dan anderen, wordt je hardloopsessie niet herkend als je buiten de lijnen van je baan rent.
In plaats daarvan zal dat soort rennen als wetteloosheid worden beschouwd.
Je moet de race tussen de linies rennen; dat wil zeggen, u moet op een beperkte manier rennen.
Tegenwoordig wordt het werk van veel christelijke werkers niet beperkt door de hemelse lijnen.
In hun eigen ogen hebben ze veel gedaan in de naam van de Heer en voor de Heer.
In de ogen van de Heer is hun werk echter een soort overtreding, een schending van de hemelse lijnen.
Daarom is hun werk wetteloosheid…. Er zijn vernauwende lijnen in het herstel van de Heer,
en we moeten beperkt zijn in ons rennen. Als we tussen de lijnen lopen, niet erbuiten,
we zullen goedgekeurd worden door de Heer. (Levensstudie van Matthew, pp. 303-305)
Verder lezen: Levensstudie van Matthew, msg. 24; CWWL, 1932-1949, vol. 3, “Cruciale waarheden in de Heilige Schrift, deel 2”, hfst. 25-26
HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 9 — DAY 5
Morning Nourishment
Matt. 7:21-23 Not everyone who says to Me, Lord, Lord, will enter into the kingdom of the heavens, but he who does the will of My Father…. Many will say to Me in that day, Lord, Lord,
was it not in Your name that we prophesied, and…cast out demons, and…did many works of power?
And then I will declare to them: I never knew you. Depart from Me, you workers of lawlessness.
[Matthew 7:21] does not refer to the reality of the kingdom of the heavens today,
but to the coming manifestation of the kingdom in the future.
To enter into the kingdom of the heavens we need to do two things: call on the Lord and do the will of the heavenly Father.
To call on the Lord suffices for us to be saved (Rom. 10:13),
but to enter into the kingdom of the heavens we also need to do the will of the heavenly Father.
Hence, “Not everyone who says…Lord, Lord, will enter into the kingdom of the heavens,” but those who call on the Lord and do the will of the heavenly Father.
Since entering into the kingdom of the heavens also requires doing the will of the heavenly Father,
it is clearly different from entering into the kingdom of God by being regenerated (John 3:3, 5).
This latter is by the birth of the divine life; the former is by the living of that life. (Life-study of Matthew, p. 302)
Today’s Reading
In Matthew 7:21 the Lord does not say “your Father,” but “My Father.”
Here the Lord seems to be saying, “I, the Son of Man and the Son of God, have been doing the will of My Father.
You also are sons of God and My brothers.
Therefore, you must be My companions and take the same way that I take….You are My brothers, My companions, and My partners.
You and I are walking the same way and doing the same will.
You are living with Me according to the will of My Father.”…In order to do the will of the Father,
we need to walk in the constricted way….
Our Father has a will to accomplish, but we can accomplish it only by His life.
We need to live in the life of the heavenly Father and also by that life.
This kind of living is for the doing of the Father’s will.
The Lord never approved those who prophesied, cast out demons, and did many works of power in His name,
but not according to the will of the heavenly Father (v. 21). The Lord did not deny that they did those things,
but He considered those things as lawlessness because they were not done according to the will of the heavenly Father.
They were not done in the line of the divine will. The Lord seemed to be saying, “You prophesied in My name,
you cast out demons in My name, and you did many works of power in My name, but I never allowed you to do them.
I never approved you because you did all those things in a lawless way.
You did them in yourself, in your own desire, and according to your own intention,
not according to the will of My Father.”
Thus, those who do such things, even in the Lord’s name, will not enter into the kingdom of the heavens,
but will depart from the Lord; that is, they will be rejected from the manifestation of the kingdom in the coming age.
The runners in any race must run in the proper lanes.
Although you may run faster than others, your running will not be recognized if you run outside the lines of your lane.
Rather, that type of running will be considered lawlessness.
You must run the race between the lines; that is, you must run in a constricted way.
Today the work of many Christian workers is not restricted by the heavenly lines.
In their own eyes, they have done a great deal in the Lord’s name and for the Lord.
In the eyes of the Lord, however, their work is a kind of transgression, a violation of the heavenly lines.
Hence, their work is lawlessness…. There are constricting lines in the Lord’s recovery,
and we must be constricted in our running. If we run between the lines, not outside of them,
we shall be approved by the Lord. (Life-study of Matthew, pp. 303-305)
Further Reading: Life-study of Matthew, msg. 24; CWWL, 1932-1949, vol. 3, “Crucial Truths in the Holy Scriptures, Volume 2,” chs. 25-26
Maak jouw eigen website met JouwWeb